13 december 2014

Zwartwaterkoorts

Het is eigenlijk ongelofelijk dat ik zo lang heb gewacht weer eens iets te lezen van Rascha Peper. Ik denk dat het ondertussen wel meer dan 10 jaar geleden is dat ik Rico's vleugels met veel plezier las. Dus het werd wel eens tijd voor een ander boek: Zwartwaterkoorts.

Dit boek is op een bijzonder manier opgebouwd: het bestaat in zeven losse verhalen, waarvan sommige personen in meerdere verhalen terugkomen. Alle hoofdpersonen hebben iets te verbergen en iets geheimzinnigs over zich. Daarnaast zijn er vele bijrollen weggelegd voor allerlei vogels.

Het nadeel van een verhalenbundel is dat ik nooit weet hoe ik er iets zinnigs over moet vertellen. En helemaal met al die geheimzinninge hoofdpersonen, over wie ik niet wil verraden, is het eigenlijk niet te doen. Dus dan houd ik het maar, weinig veelzeggend, op de sfeer. Want die grijpt me zo aan in het boek. Je voelt dat er iets niet klopt, maar hoe zit het nu precies? Dat maakt het boek zo krachtig.


Dit is het 19e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

02 december 2014

Verhalen uit de ambulance

Verhalen uit de ambulance van Mariëtte Middelbeek kocht ik ooit eens om een bestelling aan te vullen en daarmee geen verzendkosten te hoeven betalen. En dat was helemaal geen slecht idee, want anders had ik dit boek waarschijnlijk nooit gelezen. En dat zou jammer zijn geweest, het maakte veel indruk.

De verhalen in dit boek beslaan steeds enkele pagina's en vertellen een waargebeurde belevenis van ambulancepersoneel. Er is een grote afwisseling van geboortes, ongevallen, insluipers en relatief onschuldige ritjes. Het is een prachtige verzameling authentieke verhalen die op een prettige manier zijn opgeschreven. Het thema is zwaar, maar de verhalen niet.

Mooi boek om af en toe een paar pagina's in te lezen. En om je bewust te worden van wat het ambulancepersoneel allemaal meemaakt. Niet dat ik nog geen waardering had voor deze beroepsgroep, maar die is met dit boek toch weer een stukje vergroot.


Dit is het 18e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

30 november 2014

De piano

Volgens mij is de film 'The piano' stukken bekender dan het verhaal in boekvorm van regisseur Jane Campion. Maar zoals bij mij meestal het geval: de film heb ik niet gezien.

Het verhaal zal bij velen bekend zijn. De stomme Schotse Ada wordt uitgehuwelijkt aan een Schot in Nieuw-Zeeland. Met als belangrijkste bezittingen: de piano en dochter Flora. Haar toekomstige man Alisdair kent ze niet vooraf, maar dat maakt niets uit. In Schotland lijkt haar toekomst ook niet te liggen.

Het boek begint ermee dat Flora en Ada aankomen op een Nieuw-Zeelands strand. In de loop van het verhaal komen we erachter hoe Ada's situaties is ontstaan: stom en een dochter. De relatie met Alisdair en het leven in de tropen gaan niet over rozen. Helemaal als ze de (ook) alleenstaande Baines beter leert kennen door hem pianoles te geven.

Het is een magisch verhaal, maar het kan allemaal zomaar echt gebeurd zijn. De werkelijkheid is wel vaker gekker dan een verzonnen verhaal. Zelf moest ik me steeds bij de les houden en bedenken dat het in Nieuw Zeeland afspeelt en niet in Nederlands-Indië. Hoewel dat eigenlijk niet uitmaakt, ook had dit gebeurd kunnen zijn.

22 november 2014

De brandweerauto die verdween

De brandweerauto die verdween is alweer het vijfde deel in de serie over Martin Beck, geschreven door Sjöwall en Wahlöö. Van de zomer zag ik voor het eerst ook eens een tv-aflevering van Martin Beck. Ik vroeg me af of het daadwerkelijk een van de boeken was of dat de tv-personage geinspireeerd is op het boek. Ik vermoed eigenlijk het laatste.

Dit boek is, evenals alle boeken in de serie, maatschappijkritisch. Ditmaal betreft het onrecht de internationale drugshandel. Iets wat lijkt op zelfmoord lijkt veel meer te zijn. De politie wordt op het spoor gezet door de naam van Martin Beck geschreven op een briefje.

Opnieuw een onderhoudende thriller, met daarbij achtergrondinformatie. Het blijft wel altijd wennen, een wat ouder boek. En hoewel dit boek uit 1969 is, is er een wereld van verschil. Dat dat op technologisch gebied is, valt me niet meer echt op. Maar de manier waarop de politie met jonge vrouwen omgaat, eigenlijk hoe er überhaupt over vrouwen gesproken wordt, dat voelt zo ouderwets en ik kan me bijna niet voorstellen dat dat nog maar 45 jaar geleden is. Ook wel weer eens goed om me dat te realiseren en blij te zijn met hoe dat nu is.

Op naar deel 6: De man die even wilde afrekenen

16 november 2014

Spotvogel

Bij het lezen van Spotvogel van Hafid Bouazza moest ik regelmatig aan Lipari denken. Waarom precies, dat weet ik niet, maar er lijken meerdere redenen voor te zijn:

  • de schrijver lijkt de hoofdpersoon te zijn, maar is een fictieve versie van zichzelf
  • het vertrek van de hoofdpersoon naar het buitenland
  • het is een warm buitenland
  • vertrek om tot zichzelf te komen en te reflecteren
  • een licht hypnotiserende schrijfstijl
  • En misschien nog wel meer.

    Spotvogel speelt zich af in het noorden van Marokko. Hafid is door z'n moeder naar haar huis gestuurd. En daar wordt hij al snel verwelkomd door de buurman. De buurjongen van vroeger, maar hij herkent hem niet meteen. Maar hij weet wel meteeen weer dat hij van zijn buurmeisje hield als hij haar weer ziet.

    Hafid vind het prima dat z'n buren hem bezighouden en continu voor eten zorgen. Verder slaapt hij veel. Tot hij een brief van z'n vader ontvangt. Hij vertrekt verder naar het noorden. Naar het platteland. Naar het huis van z'n vader. En opnieuw wordt hij door zijn buren gevoed (en in de gaten gehouden).
    Maar ook neemt hij de tijd om te schrijven en hij schrijft het onmogelijke liefdesverhaal Marfida en Noral.

    Hoewel ik de schrijfstijl erg mooi vind, wist dit verhaal mij helaas niet echt te grijpen. Het lukte me niet om de hoofdpersoon te begrijpen, te doorgronden, me in hem in te leven. Maar misschien geeft dat wel niet, want het verhaal voelde wel magisch warm.

    Dit is het 17e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    14 november 2014

    20 fragments of a ravenous youth

    Xiaolu Guo ontdekte ik vorig jaar per ongeluk toen ik in een aanbieding UFO in her eyes kocht. Dit boek sprak me erg aan en ik ging op zoek naar meer van haar. Afgelopen maand las ik 20 fragments of a ravenous youth. Opnieuw een boek dat me wel even bijblijft.

    De beide boeken hebben een aantal zaken gemeenschappelijk: het gaat over een jonge vrouw, zij groeit op het platte land, verhuist naar de stad en overziet vervolgens de grote verschillen. Het is een intrigerende onderwerp, dat wellicht ook deels op mezelf van toepassing is. Gelukkig zijn de verschillen in de Nederland een stuk kleiner dan in China.

    Fenfang vertrekt op haar 17e naar de grote stad. De eerste ontmoeting met Beijing is heftig, maar ze weet onderdak te vinden en heeft steeds een ander baantje. Op een gegeven moment wordt ze figurant in series en films. Ze hoopt dat dit de deur opent naar een toekomst als scenarioschrijfster.

    De vertelvorm van dit verhaal is erg origineel. In 20 chronologische fragment wordt het verteld. Elke keer is het weer even puzzelen hoeveel tijd er verstreken is en of we veel gemist hebben. Dat laatste valt geloof ik wel mee. Op deze manier krijgen we een leuke inkijk in het leven van Fenfang en haar ontwikkeling.

    Het is een boek dat snel leest en ondertussen ook indruk op me maakte. Deze schrijftster blijf ik dus lezen.

    07 november 2014

    The Book Thief

    Het duurde ontzettend lang voordat ik eindelijk eens begon aan The Book Thief van Markus Zusak. En daarna duurde het maanden voordat ik in het verhaal kwam. Totdat ik mezelf 'dwong ' om eens wat langer achter elkaar door te lezen. Ik kwam in het verhaal en 1,5 week later was het boek uit. En waarom het nu zo lang duurde? Geen idee, want het is een prachtig boek.

    Liesel, een meisje van een jaar of 10, speelt de hoofdrol in dit verhaal. Eind jaren '30 brengt haar moeder haar naar pleegouders. Onderweg sterft haar broertje. Liesel moet wennen, vooral aan haar pleegmoeder, houdt van haar pleegvader, wordt goed bevriend met buurjongen Rudy. Ze helpt moeder met wassen, leert lezen van vader.

    Maar ondertussen is er ook de oorlog, die steeds dichterbij komt. Ook op het Duitse platteland. Bombardementen, een Joodse onderduiker. Het leven is niet makkelijk. Liesel houdt zich staande, met boeken, die ze heel voorzichtig en met beleid steelt.

    Het verhaal wordt verteld door de dood. Een origineel uitgangspunt. Een verhaal dat me geraakt heeft, ondanks de moeizame aanloop.

    03 november 2014

    Moord op de boodschappenjongens

    Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik vond Moord op de boodschappenjongens van Perihan Magden een nogal vreemd boek. Nu was m'n beeld vooraf sowieso al fout, omdat ik bij boodschappenjongens dacht aan jongens die boodschappen voor bejaarden of zo deden bij de supermarkt, maar het blijkt om een soort van koeriers van mededelingen (boodschappen) te gaan. 

    Een manier van communiceren die me erg aan de Middeleeuwen doet denken en absoluut niet bij me opkomt in deze tijd van smartphones (maar dat zegt meer over mij dan over het boek). Hoewel het nergens wordt genoemd, had ik wel het idee dat dit boek in een redelijk modern Istanbul speelt, dus het duurde ook even voor het kwartje viel.

    Ja, die boodschappenjongens, die zijn al vreemd. Niet om wat ze doen, maar om wie ze zijn. Arische klonen met blauwe T-shirts. En ze worden opeens bij bosjes vermoord. Van de naamloze hoofdpersoon wordt verwacht dat hij het mysterie oplost. Dan zijn we al in hoofdstuk 3. De eerste twee hoofdstukken gaan wel over de hoofdpersoon. Hij ontmoet daarin in de trein een dwerg met een bijzondere aap en heeft een bijzonder ervaring in een café. Maar verder lijken deze twee relatief korte hoofdstukken los te staan van de rest van het boek.

    De moorden dus, die moeten worden opgelost. Hulp komt van een wolvendeskundig, een man die continu de slappe lach heeft en een moeder van de boodschappenjongens. En hoewel het hele verhaal klopt, klopt er ook vanalles niet in de magisch realistische wereld waarin het verhaal speelt. En dat maakt het ook erg intrigerend.

    En dat maakt ook dat over dit boek absoluut niet op een fatsoenlijke manier een blog te schrijven valt. Het verhaal heeft me gegrepen, maar ik heb vast ook veel gemist. En volgens mij ben ik nog steeds een beetje in de war...

    01 november 2014

    Fahrenheit 451

    Fahrenheit 451 van Ray Bradbury stond al lang op m'n wenslijst. Veel meer wist ik niet dan dat het een Banned Book was (maar dat zijn er in de VS best veel) en dat boeken verbranden een belangrijk thema is.

    Dat zijn redenen genoeg om te beginnen met lezen. En het heeft ook iets spannend, een boek lezen over een toekomst waarin het verboden is om boeken te lezen.

    Guy Montag is 'fireman', hij verbrand boeken. En hij heeft een kritisch buurmeisje, die hem vraagt of een 'fireman' vroeger niet juist branden bluste in plaats van ze aanstak. En hoewel hij het helemaal niet wil en het ten strengste verboden is, begint Guy kritisch om zich heen te kijken. Wat is er nu eigenlijk mis met die verboden boeken? Moeten we echt maar tevreden zijn met onze 'sprekende muren' (grote televisieschermen, aan alle muren)?

    Dit boek is geschreven tegen de achtergrond van ondermeer boekverbrandingen in Nazi-Duitsland in 1933 (een thema dat hier terugkomt, aangezien het voorkom in The book thief, dat ik vanochtend uitlas). Gelukkig bestaan de boeken nog en mogen we kritisch zijn.

    Maar dat scherm komt ook steeds meer op. Zelf maak ik me daar alleen niet zoveel zorgen over. Het internet heeft ook werelden veroverd en er voldoende interessants te zien op televisie of youtube.

    Dit is een maar een dun boekje, maar het brengt wel een aardige discussie naar boven. En tijdens het lezen voel je je opeens schuldig.

    25 oktober 2014

    IV

    Is het nu beledigend of juist complimenteus als ik IV van Arjen Lubach vergelijk met Dan Brown? Een dode, een mysterie uit verleden, een achtervolging door de stad, aanwijzingen die alleen voor de hoofdpersoon een duidelijk licht werpen op de kwestie.

    Elsa is met haar vriend en zoontje op vakantie in Frankrijk. Ze zit in het vakantiehuis van haar vader. Dan krijgt ze een telefoontje. Haar vader is overleden. Alleen vliegt ze terug naar Nederland. Al snel blijkt dat hij niet zomaar is overleden. En is ze wel afgehaald door de politie?

    Een speurtocht met achtervolging door Amsterdam volgt. Met daarbij een historische document van Thorbecke in de hoofdrol. Het is een ontzettende spannende pageturner. En de lange uitwijdingen over semi-wetenschappelijke onderwerpen die me bij Dan Brown ergeren, blijven gelukkig veelal uit.

    Het boek was misschien niet helemaal wat ik verwachtte, maar ik las het met plezier. En het leest als een trein.

    En ach, ik kan wel mopperen over Dan Brown, onderhand las ik toch drie van zijn boeken en zag ik twee films, waarbij ik van de Da Vinci Code zowel het boek las als de film zag.


    Dit is het 16e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    11 oktober 2014

    Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist)

    De laatste tijd lees ik ontzettend weinig. Het is ondertussen zo ver dat ik met mezelf heb afgesproken om dagelijks minstens een half uur met een boek neer te ploffen. Want het is niet dat ik het niet leuk, maar ik ben zo druk met van alles bezig, dat ik aan lezen niet toekom. En dat terwijl het me zo heerlijk ontspant. Het leesgebod bevalt, dus hopelijk lees ik de komende tijd weer meer.

    Ik had verwacht dat ik dan ook wel weer bij zou komen met blogs. Niet dus. Of in ieder geval, nog niet helemaal. Ook daar ga ik de komende dagen wat aan doen. Want bloggen over een boek dat ik al een maand uit heb, zoals Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist) van Edward Kelsey Moore, is ook niet makkelijk.

    Dit boek gaat over drie vriendinnen. Hoewel het verhaal speelt als ze allemaal een jaar of 60 zijn (denk ik), verteld het toch ook vooral het verhaal van het ontstaan en groeien van hun vriendschap. Donkere meisjes, die opgroeien in een Amerikaanse wereld waar rassenhaat nog volop voorkomt. En allemaal hebben ze hun eigen spoken te verjagen: een vreselijke nare vader, een blank vriendje, een man die goed voor je is, maar niet je eerste keuze. En al volwassenen: ziekte, dood van je echtgenoot, relationele problemen, je moeder die komt spoken.

    In het begin van het boek komen wat te veel personages voor en daardoor is het wat moeilijk om in het verhaal te komen. Maar als je dat eenmaal zit, is het meeslepend. Alleen weet ik nog steeds niet wat het is dat Odette niet vertelde (en gezien andere reacties op het web, ben ik niet de enige die die clou mist).

    17 september 2014

    Het poldermodel

    Laatst zat ik een groot deel van de zaterdag in de trein en het lukte me al tijden niet echt om een boek te lezen. Ik koos daarom voor een boek waarin je makkelijk een stukje kunt lezen en vervolgens een tijdje uit het raam staren: Het poldermodel van Santje Kramer. En wat ik niet meteen verwachtte, gebeurde toch, ik werd het boek ingetrokken.

    Santje heeft verschillende buitenlanders geïnterviewd en verteld op humoristische wijze over hoe de Nederlandse vrouw gezien wordt: uit zichzelf mooi, maar ze weet het goed te verhullen, en te praktisch. Niet meteen iets wat we nog niet wisten. Wel leuk om zo over ons te lezen.

    Het is niet echt een boek om in één keer te lezen, wat ik wel bijna deed. Want dan zie je meer van hetzelfde en zijn er iets te veel cliché's. En heel veel heb ik de laatste tijd niet gelezen, daarvoor ben ik veel te druk met van alles bezig, maar dit boek zorgde er wel voor dat ik weer wist dat ik nog gewoon een boek in een dag kan lezen als ik de tijd neem.


    Dit is het 15e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    07 september 2014

    Stille wateren

    Het laatste boek dat ik via de Vakantiebieb las: Stille wateren. Naar de thrillers van Viveca Sten was ik al langer nieuwsgierig, dus het kwam leuk uit iets van haar aan te treffen in deze app.

    Dit boek is het eerste deel in een serie over politieman Thomas Andreasson en speelt zich voornamelijk af op het eiland Sandhamm, gelegen in de buurt van Stockholm. Uit zee wordt een lijk opgevist. Op het eerste gezicht lijkt het zelfmoord, maar er is toch meer aan de hand. Maar wat? Het is zo'n idyllisch eiland. Maar toch worden er verschillende eilandbewoners worden verdacht.

    En ondertussen is het privéleven van Thomas, die in een zomerhuisje heeft op één van de buureiland en vroeger veel tijd op Sandhamm doorbracht. Vriendin van vroeger, Nora, brengt er nog steeds elke zomer door. En haar huwelijk loopt niet lekker. Een verhaallijn die in de volgende delen vast wordt uitgewerkt en een rode draad gaat  vormen.

    Een fijn boek om lezen, ietwat vergelijkbaar met Camilla Läckberg. Ontspannende spanning. Een serie die ik wel ga volgen.

    03 september 2014

    Tilt

    Ook van Michiel Stroink las ik dit jaar al eerder een boek. Via de Vakantiebieb las ik nu Tilt. Of ik gek ben vond ik duidelijk beter, maar ook Tilt las ik met plezier. Het is alleen allemaal wat onwaarschijnlijker (hoop ik).

    Max is pokerverslaafde en daarbij hoort al snel ook drugsverslaving. Maar in één van zijn tien-dagen-doorstoom-periodes gaat hij out, belandt in het ziekenhuis en moet zo snel mogelijk een nieuwe lever krijgen. Maar daar heeft hij, gezien zijn levensstijl, geen recht op.

    Wat volgt zijn een narcistische arts, een sullige ziekenhuishjurist, een radiologe die bewakingsvideo's kijkt en een hitsige verpleegster. Hopelijk allemaal karikaturen. Maar waar het omgaat: krijgt Max uiteindelijk toch een lever?

    Met de overdreven persoonlijkheden wordt dit boek vooral grappig. Er is een serieuze ondertoon, maar bij mij strandt die een beetje. Ik wou alleen dat ik de epiloog niet gelezen had...


    Dit is het 14e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    31 augustus 2014

    Me before you

    Me before you van Jojo Moyes is zo´n boek dat ik al vaak in blogs was tegengekomen. Mogelijke ´zoetheid´ was wat me tegenhield om het ook te gaan lezen, hoe enthousiast recensies ook waren. En toen kwam ik het tegen op een moment dat ik wel iets meeslepends en eenvoudigs kon gebruiken. En toen bleek het boek veel meer diepgang te hebben dan ik had verzonnen.

    Louisa is 26 en verliest haar baan in het café. In de omgeving is het voor haar lastig om werk te vinden dat ze leuk vind. En dan komt via het uitzendbureau de mogelijkheid op haar pad om overdag Will gezelschap te houden. Will is een paar jaar ouder en bijna volledig verlamd geraakt bij een ongeluk. Enter Intouchables, in ieder geval in mijn gedachten.

    Pas nu op voor spoilers

    Maar dit boek is verder heel anders. Will straalt geen levenslust meer uit, heeft er geen zin meer in. Louisa doet verwoedde poignen om hem op te vrolijken. En bereikt daar ook veel mee. Maar is het genoeg? En op dit punt wordt het boek veel zwaarder en wordt je gedwongen na te denken over niet meer verder leven. Indrukwekkend dat de auteur deze discussie op deze manier durft op te werpen.

    Einde spoilerwaarschuwing

    Een mooi boek. Af en toe wat zoet, maar vooral indrukwekkend.

    24 augustus 2014

    Lipari

    Meestal lees ik geen twee boeken van dezelfde auteur in een jaar, of het moet al een serie zijn. Maar de Vakantiebieb zorgde er deze zomer voor dat het twee keer gebeurde. Ik houd het maar op toeval, dat ik eerder dit jaar boeken las van auteurs die in deze app worden aangeboden.

    Lipari is het debuut van Robbert Welagen. De verteller is student en moet er even tussenuit. Dat doet hij wel vaker en dan kiest hij bij voorkeur een eiland in het mediterrane gebied. Zijn eigen hotel vind hij niet echt gezellig, maar hij vind een andere hotel met rustig zwembad waar hij met z'n boek over Liechtenstein aan kan zitten. Daar ontmoet hij Gerard (achter in de 50) en Chapine (nog geen 30). Een bijzonder stel.

    Met Gerard kan de verteller wel aardig praten, Chapine is afstandelijk. De enige uitzondering is één middag op het strand, waar Gerard niet bij is. De relatie is schimmig en één van afhankelijkheid. En dat geldt eigenlijk ook een beetje voor de verteller. Hij oogt eenzaam. Hij zoekt contact, maar dat lukt niet echt.

    Er gebeurd eigenlijk niet veel in het verhaal. En helaas vind ik dat altijd lastig, ik ga toch voor het plot. De schrijfstijl is weer mooi, maar ik vond Het verdwijnen van Robbert toch net beter.


    Dit is het 13e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    19 augustus 2014

    De kat die een spook zag

    De laatste 'De kat die...' voorlopig. Ik ben door mijn geleende voorraadje van de eerste tien boeken in deze serie van Lilian Jackson Braun.

    In De kat die een spook zag wordt de voormalige huishoudster van Jim Qwilleran dood aangetroffen. Misschien minder 'leuk', maar omdat ze een paar delen lang één van de belangrijkere bijpersonen in het boek is geweest, maakt het wel meer indruk, ik ben benieuwder naar wat er gebeurd is.

    Qwilleran trekt tijdelijk in het onderkomen van zijn huishoudster, dat tevens een museum is. Hij ontmoet de buren. En hij voelt weer onraad.

    Opnieuw een relaxed boek om te lezen. Genoeg te puzzelen. Leuke serie.

    12 augustus 2014

    Naief. Super.

    De hoofdpersoon in Naief. Super. van Erlend Loe wordt 25 en op zijn verjaardag heeft hij er helemaal geen zin meer in. Hij zit in een dip. Z'n broer vertrekt voor een tijdje naar het buitenland (Afrika? Of was het toch Amerika) en hij z'n huis een paar maanden lenen.

    Hij zoekt contact met Kim. Een vriend die tijdelijk op de noordpool werkt. Ze faxen elkaar lijstjes over vanalles. Hij krijgt contact met Borre, een jongetje dat een paar verdiepingen hoger woont. Hij gooit met een bal tegen een muur. Hij timmert op een plankje.

    Maar het is niet alleen kommer en kwel. Het boek heeft humor. Vooral de schrijfstijl. Veel korte zinnen. Veel lijstje. En de hoofdpersoon ont-dipt. Zijn wereld wordt weer groter.

    Dit boek leest snel. En het is anders dan de rest. En het onderwerp wordt niet al te zwaar. Interessante auteur, daar weer ik meer van lezen.

    03 augustus 2014

    Toen ik je zag

    Het is alweer een maand geleden dat ik naar Toen ik je zag van Isa Hoes luisterde. Het boek maakte diepe indruk en ik vind het moeilijk om er over te schrijven. Wat valt er toe te zeggen over deze aangrijpende beschrijving van haar leven met Antonie Kamerling?

    Ik kan me nog wel herinneren dat ik het nieuws hoorde over de dood van Antonie Kamerling. Niet dat ik fan was, maar het was toch onverwacht nieuws. Door naar dit boek te luisteren, wordt ontzettend veel duidelijk over wat er allemaal vooraf is gegaan. Moeilijke periodes, depressies, euforische buien, zaken die (gelukkig) veelal buiten de media blijven (of in ieder geval de media die ik volg).

    Isa vertelt het verhaal van haar leven zoals het was, met daarin de mooie en de moeilijke tijden. Ik geloof dat dit boek Antonie recht doet. Een zwaar verhaal, maar toch ook op een lichte manier verteld.

    Dit is het 12e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    20 juli 2014

    The pirates! In an adventure with Moby Dick

    Een paar jaar geleden ontdekte ik de Pirates!-serie van Gideon Defoe. In een drukke periode wat betreft werk werd het tijd voor deel 2: In an adventure with Moby Dick. Dit is namelijk zo'n boek dat lekker wegleest, maar dat ook nog wel iets van de lezer vraagt. In dit geval is het handig om Moby Dick gelezen te hebben, maar ongetwijfeld niet noodzakelijk.

    De piraten hebben, zoals gewoonlijk, geldnood. Deze keer omdat hun boot vervangen moet worden en dat doen ze natuurlijk met de duurste vervanging die ze kunnen vinden. Ahab hebben ze ondertussen al ontmoet, en tijdens al hun avonturen (toneelspelend in Las Vegas, muitend op de oceanen) komen ze hem weer tegen. Ahab is zat van het jagen op de witte walvis die z'n been afbeet. De piraten schieten hem te hulp.

    Zoals gezegd, een boek dat lekker wegleest en de nodige humor heeft. En ook nog eens slim in elkaar zit.

    07 juli 2014

    De tweeling van Highgate

    Het is alweer vier jaar geleden dat ik The time traveler's wife van Audrey Niffenenegger las. Haar tweede boek, De tweeling van Highgate (Her fearful symmetry, duidelijk de betere titel) stond al een tijdje te wachten om gelezen te worden. Ik was er vorig jaar wel eens in begonnen, maar toen voelde het als het goede boek op het verkeerde moment. Nu kwam ik wel helemaal in het verhaal.

    Het begin lijkt allemaal zo gewoon. Elspeth sterft na een ziekbed, onderbuurman en lover Robert is van de kaart van verdriet, Elspeth laat het huis na aan de dochters van haar tweelingzus (ok, dat is al iets minder normaal) en zij mogen alleen vanuit Amerika naar Londen komen als ze hun ouders thuislaten. En wanneer ze 21 zijn. 
    Dat doet de tweeling Julia en Valentina. En al snel blijkt Elspeth nog in het appartement rond te spoken.

    Het verhaal is mysterieus, maar niet zo erg dat het meteen ongeloofwaardig wordt. De liefde speelt een belangrijke rol. Elspeth en Robert, Valentina en Robert, Julia en Valentina, Julia en obsessief-compulsieve bovenbuurman Martin, Martin en z'n naar Amsterdam verhuisde vrouw Marijke. Een magisch boek. Een verhaal dat me met een naief gevoel over mezelf achterliet.

    05 juli 2014

    De kat die onderdook

    Nummer 9 in de serie: De kat die onderdook van Lilian Jackson Braun. Dit deel vond ik weer wat beter dan het vorige. Hoewel hier ook veel nieuwe personages in voorkomen, vond ik het nu minder storend. Waarschijnlijk omdat Qwilleran Pickax even heeft verlaten en de zomer wil doorbrengen in z'n vakantiehuisje in Mooseville, 60 km verderop.

    Maar dat huisje is minder comfortabel dan gewenst, er moet wat worden aangebouwd. En met grote regelmaat is er iets met z'n huisje aan de hand. Het wordt een komen en gaan van werklui. Maar er verdwijnt ook een aantal in de regio. Qwilleran zou Qwilleran niet zijn als hij niet ging pogen te achterhalen wat er aan de hand is.

    Zoals gewoonlijk gaat Qwilleran lekker uit eten in de omgeving, roddelt hij er lekker op los, schrijft columns voor de krant, verzorgt zijn bijzonder katten en natuurlijk lost hij mysterie op. Oftewel, een heerlijke serie voor relax-dagen.

    02 juli 2014

    De kamer

    Vaak weet je het al bij een Scandinavisch boek: er staat je wat onverwachts te wachten. Dat heb ik in ieder geval. De thrillers zijn wat donkerder, romans wat vreemder. Zo ook De kamer van Jonas Karlsson

    Hoofdpersoon Björn is overgeplaatst naar een nieuwe functie. Daar gaat hij aan de slag volgens een door hem zelf opgesteld strak schema: 50 minuten werken, 10 minuten pauze. Z'n werk bestaat uit het opstellen van rapporten aan de hand van wat de onderzoekers 'boven' opschrijven.

    Al snel vind Björn een geheimzinnig kamertje. Een kamertje, dat bij nameting, helemaal niet past op die plek. Een kamertje in het niets. Of misschien wel geen kamertje. Houdt Björn nou zijn collega's voor de gek of zij hem met het ontkennen van het bestaan van die kamer.

    En dat vind ik zo leuk aan dit boek. Aan het eind weet je niet helemaal zeker wie er nu gelijk heeft en wie er nu misschien wel ietwat gek is. Grappig boek dat  me ook weer liet nadenken over hoe verschillend mensen tegen de wereld aankijken.

    29 juni 2014

    Het verdwijnen van Robbert

    Prachtig geschreven en het leest ook nog eens als trein. Veel te snel lees je Het verdwijnen van Robbert van Robbert Welagen uit. Jammer, want het was erg meeslepend.

    Na het verschijnen van zijn debuutroman vertrekt Robbert halsoverkop. Al z'n spullen heeft hij verkocht en hij neemt de trein naar Duitsland. Daar zoekt hij een niet al te grote plaats en huurt een appartement. Daar hoopt hij jeugdliefde Chloe te vergeten. Chloe die ondertussen getrouwd is. En natuurlijk wordt Robbert wel gevonden. Maar weggaan was een keuze...

    Het verhaal is zowel dramatisch als grappig. De nominatie voor de Libris literatuurprijs is zeker wel te verklaren. Helaas is het verhaal bij mij niet ontzettend goed blijven hangen. Deels denk ik doordat ik het boek misschien in een te korte tijd heb willen lezen (ochtendje). En misschien omdat er niet heel veel gebeurd. Maar dat geeft niet, want de stijl blijft. Mooie zinnen, ik kan dat steeds meer waarderen. Dus een schrijver om in de gaten te houden als je daarvan houdt.


    Dit is het 11e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    25 juni 2014

    Coupé No 6

    Coupé No 6 van de Finse schrijfster Rosa Liksom draait met name om de sfeeromschrijvingen en veel minder om het plot. Voor mij betekent dat twee dingen:
    - Het kost me meer moeite om te lezen, ik lees liever plotgedreven verhalen
    - Het is moeilijk om iets over dit boek te schrijven, want zoveel gebeurd er eigenlijk niet.

    Wanneer dit boek zich precies afspeelt is moeilijk te zeggen, maar ik vermoed zo'n 15 jaar geleden. Anna, een jonge Finse student, maakt de reis met de Transsiberië Express, van Moskou naar Ulaanbaatar, in een coupé die ze moet delen met een oude staalarbeider. Daar zat ze nou niet op te wachten en de man weet haar regelmatig aardig te irriteren en maakt meerdere malen seksuele toespelingen en gaat daarin veel te ver. Anna kan alleen geen andere coupé krijgen. En op de stations, in de steden waar ze soms enkele dagen zijn, en ook onderweg, laat de man ook zijn goede kanten zien en beschermt hij Anna.

    Het reisdoel is voor Anna een archeologisch vondst. Meer dan een doel is het niet. De reis er naartoe is veel belangrijker. Deze reis geeft ons inzicht in Rusland. En het beeld wat ik tot noch toe had, mede gevoed door de series van Jelle Brandt Corstius, blijft gelijk: somber, amber, grauw, grijs. Ik blijf nieuwsgierig en wil dit land best eens bezoeken, maar aan de andere kant ben ik er misschien ook wel een beetje bang voor.

    16 juni 2014

    De kat die lont rook

    Alweer een deeltje in 'De kat die...'-serie van Lilian Jackson Braun. Deze keer De kat die lont rook.

    Qwillerans enorme huis is afgebrand, hij woont in het appartement boven de schuur, waar hij zich eigenlijk veel beter voelt. En op de plaats waar zijn enorme huis stond, wordt nu een theater gebouwd. En er wordt al flink gerepeteerd voor de opening door het amateur toneel, waar Qwil natuurlijk ook deel vanuit maakt.

    Maar dan wordt een gerespecteerd burger van Pickax vermoord. Ook lid van de toneelvereninging natuurlijk. Dus dat toneelstuk staat voorlopig op losse schroeven. En al snel blijkt dat het verleden van Pickax niet zo lievig is als het doet voorkomen. En ook in het heden bestaat er criminaliteit, dat heb je niet alleen in de grote steden.

    Opnieuw een prettig verhaal voor in een weekendje. Beetje jammer vond ik dat er wel erg veel nieuwe mensen ten tonele worden gebracht. Logisch als er elk deel wel een aantal personen omgelegd wordt en je wilt natuurlijk je hoofdpersonen sparen, maar hier miste ik toch een beetje de link met de eerdere delen; die is wel eens sterker geweest.

    Dit wat deel 8 uit de serie op korte termijn zullen er nog twee volgen, dan ben ik even door mijn voorraad heen :).

    11 juni 2014

    Bonita Avenue (hoorspel)

    Het boek Bonita Avenue trok me nooit zo, ondanks al de lovende verhalen die ik er over gelezen heb. Toen de NTR begin dit jaar begon met het uitzenden van het hoorspel, was ik wel nieuwsgiering. Ondertussen heb ik het boek van Peter Buwalda hier ook op de plank staan, maar ik twijfel nog steeds of ik daar aan ga beginnen.

    Het hoorspel heb ik met genoegen geluisterd. Kort samen te vatten valt het verhaal niet. Siem en Aaron vind ik misschien wel de twee interessantste personen. Siem, beoogd minister, rector magnificus, maar ook vader van een zoon die gezeten heeft. Aaron, ex van Joni (dochter van Siem), terechtgekomen in een psychose.

    Er gebeurd veel, maar door de vele terug- en vooruitblikken in het hoorspel is het niet lastig te volgen. Die herhalingen zijn dan soms zelfs irritant.

    En terwijl ik dit zit te typen, merk ik dat het me niet lukt al te veel zinnigs te zeggen over het verhaal. Het wordt meteen te veel. Anders is het te weinig en kort door de bocht. En aangezien zovelen het al gelezen, laat ik het hierbij. 

    Het hoorspel is hier te vinden en als podcast in iTunes.


    05 juni 2014

    Het onzichtbare geluk van andere mensen

    Ik heb geen idee hoe ik over Het ontzichtbare geluk van andere mensen moet bloggen. Dit door Manu Joseph geschreven boek heeft iedereen volgens mij al gelezen, dus wat valt er nog te zeggen? En de grootste kracht van het verhaal zit hem in de vertelstijl. Een vader die op zoek gaat naar de reden waarom z'n zoon drie jaar geleden, op 17-jarige leeftijd, zelfmoord pleegde door van het dak te springen. Een onmogelijk zwaar gegeven, maar het verhaal is luchtig gebleven. Humorvolle waarnemingen op de juiste momenten.

    Drie jaar na de dood van Unni gaat vader Ousep (journalist, maar vooral ook alcoholist) op zoek naar de reden. Hij heeft een nieuwe aanwijzing in een laatst strip van Unni die plotseling is opgedoken. Opnieuw worden vrienden en klasgenoten ondervraagd en komen we langzaam te weten wat voor type jongen Unni was. En we komen meer te weten over de familie, het verleden. En hoewel ik Ousep aan het begin vooral een aanhoudende zeurpiet vond, kon ik hem in de loop van het boek steeds meer waarderen. Ja, het is logisch om te willen weten waarom je zoon deze keuze maakte. Maar kun je dat ooit helemaal begrijpen?

    Het is een bijzondere zoektocht, een hardnekkige, een volhardende. Een wat lastig boek om in het verhaal te komen en om in kleine stukjes te lezen. Maar absoluut die moeite waard.

    01 juni 2014

    Donderdagskinderen

    Donderdagskinderen is alweer het vierde deel in de Frieda Klein serie van Nicci French. En net als de voorgaande delen was dit weer een fijn boek om te lezen. Vooral erg leuk dat we nu (eindelijk) eens wat meer over Frieda te weten krijgen. En gelukkig blijft ze daarbij alsnog mysterieus.

    Frieda wordt bezocht door een klasgenoot, van toen ze nog in Braxton woonde, ver van Londen. Haar dochter Becky heeft psychische problemen en Maddie vraagt of Frieda kan helpen. Al snel blijkt wat er met Becky aan de hand is en brengt nare jeugdherinneringen bij Frieda naar boven. Zo heftig dat ze gaat graven in haar verleden en opeens weer vaak in Braxton komt. Een confrontatie met het verleden, inclusief schoolreünie.

    Het verhaal vond ik wat minder deze keer. Misschien omdat ik dezelfde hoofdlijn een week eerder in een televisieserie tegenkwam en daardoor minder verrast was. Maar dat neemt niet weg dat ik van deze serie, die je echt in volgorde moet lezen, blijf genieten.

    29 mei 2014

    Of ik gek ben

    Dit boek kwam ik bij toeval in de bieb tegen, en toen ik de achterkant las over een tbs-er in een tbs-instelling was ik geprikkeld en nam Of ik gek ben van Michiel Stroink mee. 

    Dit boek vertelt het verhaal van Benjamin. Na een dronken nacht, waar hij zich niets meer van herinnert, is hij veroordeeld en in een tbs-kliniek terechtgekomen. En hoewel niet meewerkt en het met een aantal mensen best goed kan vinden, lijkt hij ook een beetje een buitenbeentje. Na een paar jaar beseft hij zich echter dat dit het niet wordt en gaat serieus met z'n behandeling aan de slag.

    Het is intrigerend, want wat heeft Benjamin eigenlijk gedaan om hier terecht te komen? En wat hebben de anderen gedaan? Ondertussen is de sfeer vaak best ok. En Benjamin is een geestige verteller, soms iets te grappig en werd het tijd om het boek even aan de kant te leggen.

    Michiel Stroink heeft als docent in een tbs-kliniek gewerkt en heeft daar de sfeer goed kunnen vangen. Een interessan inkijkje in deze wereld.
    Dit is het 10e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    25 mei 2014

    Waar is Bernadette?

    Bernadette uit Waar is Bernadette? van Maria Semple is mysterieus. Wie is ze eigenlijk? De vrouw van Elgie (topfunctie bij Microsoft), moeder van Bee (slimme meid). Dat is zoals ze haar in Seattle kennen. En men vind haar vreemd, houdt zich niet bezig met de school van haar dochter. Maar is ze echt vreemd? Wat als je haar geschiedenis kent.

    Bee heeft ooit de belofte gekregen een cadeau te mogen kiezen als ze met goede prestaties van school komt. Nu is het zover en ze wil op reis naar de Zuidpool. En belofte is belofte, hoewel Bernadette het niet ziet zitten. Gelukkig kan ze de voorbereiding uitbesteden aan Indiasche, die ze voor al dat soort zaken via internet heeft ingeschakeld. 

    Wat er daarna allemaal gebeurd is moeilijk samen te vatten zonder de loop van het boek te verraden. Het verhaal wordt verteld door middel van verzamelde e-mails, artikelen en waarnemingen van Bee. Een vorm die me erg aanspreekt.

    Het verhaal is niet erg realistisch, maar dat besef kwam bij mij pas toen ik het boek al uit had. Het leest namelijk wel erg lekker en Bernadette is interssant. Je wilt weten wat er nou precies aan de hand is.

    15 mei 2014

    De kat die het drama zag

    Een beetje een lui hang weekend. Het was wel weer tijd voor een boek van Lilian Jackson Braun. Deze keer De kat die het drama zag, deel 7 al van de serie (in totaal zijn er 29). 

    Qwilleran is ondertussen gesetteled in Moose County en ter ere van het afscheid van de vroegere hoofdredacteur van de Daily Fluxion neemt hij de hoofdredacteur van Pickax mee naar Boston. Helaas wordt het feest voor de beide heren abrupt afgebroken: de vader van de hoofdredacteur, de uitgever van de lokale krant van Pickax komt om. En er gebeuren nog meer vreemde zaken die een negatief effect hebben op deze krant. Qwilleran zou Qwilleran niet zijn als hij niet op onderzoek uit zou gaan naar wat er echt aan de hand is.

    Opnieuw een heerlijke, relaxed, gezellig boek. Genoeg plotwendingen, genoeg om naar te speuren, maar allemaal niet te tragisch. Zolang de hoofdpersonen en -katten maar in leven blijven :).

    11 mei 2014

    The commitments

    Wat een heerlijk boek is The Commitments van Roddy Doyle. Ik moest even wennen aan het ruwe taalgebruik, maar dat maakt dit boek nu juist zo echt.

    Het verhaal is een satirische kijk op de jeugd in de jaren 70 (?) in Dublin. Er wordt een bandje opgericht met vrienden. Maar er worden meteen ook vrienden verstoten en minder bevriende kennissen uit het verleden toegevoegd. Jimmy regelt het allemaal, maar speelt zelf niet mee. En dan is er Joey 'the lips' Fagan. Een vijftiger die beweert met alle groten der aarde te hebben opgetreden. En dan moet er geoefend worden,want nog niemand kan nog echt een instrument bespelen. Soul moet het worden. Er wordt een Motown arsenaal uit de kast getrokken.

    Het is muziek die ik niet ken, maar omdat er zoveel titels genoemd en gezongen worden is het heerlijk om dit met Spotify op de achtergrond te lezen. Kon ik lekker alles opzoeken en dat zorgde voor extra sfeer. Ik zag de rommelige optreden in de pubs voor me.

    En natuurlijk onstaat er ruzie, breekt de band op haar hoogtepunt en wordt in het volgende hoofdstuk gesproken over het starten van een nieuwe band. Andere muziekstroom deze keer, want er is nu iets anders hot.

    05 mei 2014

    Giovanna's navel

    Van Ernest van der Kwast heb ik volgens mij alle boeken gelezen, of ik moet nog ergens een pseudoniem of laatste boek hebben gemist. Het werd dus tijd voor Giovanna's navel. En na bovenstaande te hebben gegoogled, weet ik nu dat ik Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen heb gemist. Daar moet ik dan maar eens naar op jacht.

    Het is dus wel duidelijk, ik houd wel van de stijl van Van der Kwast. De boeken die ik tot nu toe las waren wel wat humoristischer, maar ook hier ontbreekt de humor niet. En de romantische taal herken ik uit de stukken die ik tot afgelopen jaar in Esta las. Over de top? Misschien wel een beetje. Maar ergens ook weer niet.

    Ezio is al van jongs af aan verliefd op Giovanna. Maar toch trekt hij vanuit Lecce, in de punt van de Italiaanse laars, naar de Dolomieten. En laat haar achter. Hij werkt in een appelboomgaard, maar blijft toch ook aan haar denken. Zullen ze elkaar weer tegenkomen?

    In dit boek staan nog vier andere verhalen. Allemaal gaan ze over de Dolomieten en over eenzame, romantische mannen. Een boek dat ik met veel plezier gelezen heb.


    Dit is het 9e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    03 mei 2014

    The alibi man

    Na een goede, maatschappijkritische Deense thriller is het ook lekker om een meer doorsnee moordzaak op te lossen. Deze keer met Elena Estes, voormalig politie-agente, maar nu paardenverzorgster in The alibi man van Tami Hoag

    Ze vind haar huisgenote, vermoord. En ze zoekt contact met de Landry, rechercheur en ex-vriend met wie ze het gisteravond uitmaakte. En als snel komt er nog een ex in beeld, ex-verloofde, die haar ooit een alibi vroeg op een avond dat hij een andere vrouw mishandelde.

    Een verhaal over geliefden die elkaar niet kunnen krijgen of elkaar toch niet blijken te willen. Een verhaal over rijke mannen en jonge meiden. Niet hoogstaand, maar het leest wel lekker weg. Deel 1 van deze serie, waar ik nu deel 2 (en dat is het laatst verschenen deel) van las, wil ik ook lezen. Alleen gaat dat helaas ook niet over de zaak waarom Elena bij de politie vertrok. Jammer, want daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

    30 april 2014

    Een stille dood

    Na het lezen van De jongen in de koffer verbaasde het me niet dat de eerste hoofdstukken van Een stille dood even moeite kostten om door te komen en in het verhaal te komen. Maar daarna wordt je wel beloond door de vertelkracht en maatschappijkritische blik van Lene Kaaberbol en Agnete Friis

    De eerste hoofdstukken kosten vooral moeite door de hoeveel personen locaties. Denemarken en Hongarije en bijbehorende namen die voor een Nederlander toch wat minder makkelijk te onthouden zijn. En dan heb je nog politie die even crimineel lijkt omdat ze een oefening uitvoeren en de echte misdadigers.

    Dit verhaal draait om een verkoop van gestolen goederen in Hongarije en Denemarken. En het lijken niet zulke gezonde goederen te zijn. Dat is ook de reden dan Nina, verpleegkundige die vaker vluchtelingen helpt, erbij betrokken raakt. 

    Het goede van dit boek vind ik dat er niemand zomaar goed of slecht is, alles is genuanceerd. Het laat zien dat mensen ongewild in nare omstandigheden terechtkomen omdat geliefden of familie stomme dingen doen. En wat is eigenlijk precies stom als je vanuit een arm dorp in Hongarije opeens veel geld kunt verdienen door iets illegaals te doen? Iets waarvan je zelf waarschijnlijk de consequenties helemaal niet kunt overzien.

    En juist die genuanceerde blik op de samenleving is dat het boek ook zo enorm aangrijpt (ik heb zelden nachtmerries, maar ben tijdens het lezen van dit boek toch eens neergeschoten in m'n slaap). En dat is ook de reden dat ik het derde deel in deze serie, De dood van de nachtegaal, ook zeker wil lezen.

    25 april 2014

    Waterwolven

    Nederland en het water, het is altijd een strijd geweest en het zal altijd een gevecht blijven. Zoveel is me wel duidelijk na het leven van Waterwolven, geschreven door Cordula Rooijendijk. Dit boek beschrijft de geschiedenis van Nederland aan de hand van de waterwerken. Een mooie manier om door de tijd te gaan, want het water heeft ons altijd in de greep gehad. En goed om me weer eens bewust te worden hoeveel werk er is verzet om Nederland in z'n huidige vorm (letterlijk) te krijgen. En ook om me te realiseren hoe gevaarlijk het water nog steeds is.

    Dit boek begint in de tweede helft van de Middeleeuwen. In de 13e eeuw zijn het met name de monniken die ervoor zorgen dat het Zeeuwse land droog blijft. Door hun harde werken en goede moraal krijgen ze veel voor elkaar. Aan de andere kant zijn er ook de boeren in Friesland, waar niet voor dijken en polderen gekozen wordt, maar voor het bouwen van terpen.

    Naast het vechten tegen het water, komen er in de 17e eeuw ook steeds meer wensen om land bij te winnen (en daarmee ook ander land tegen water te beschermen). Met na in Noord-Holland, waar zo de Schermer, de Beemster en de Wieringermeerpolder ontstaan. En men wil ook dat Haarlemmmermeer wel droog leggen. Maar is dat niet veel te veel gevraagd? Hoeveel molens zijn daar wel niet voor nodig? En het duurt een paar eeuwen, maar dan wordt het meer toch echt te wild en gevaarlijk. Er komen plannen en rond 1850 wordt begonnen met het droogmalen van het Haarlemmermeer. Niet met molens, maar met slechts drie enorme gemalen: Cruquius, Leeghwater en Lynden, waarvan de eerste nog steeds te bezoek is (erg de moeite waard, super indrukwekkend).

    Naast de zee zijn ook de rivieren gevaarlijk. Er moet worden uitgebaggerd, vooral aan het einde van de Merwede. Het is dan ook geen wonder dat de huidige grote baggeraars hun wortels hebben in Sliedrecht.

    En dan is er natuurlijk Zeeland. Plannen voor de deltawerken waren er al een poos, maar pas na de watersnood in 1953 werden ze in uitvoering gebracht. Tsja, zo gaat dat, eerst moet het gevaar groot genoeg zijn. En zo eindigt het boek ook: het gaat lang niet overal goed met de Nederlandse zeewering. Maar is er eerst een ramp nodig voordat er wordt ingegrepen?

    Bovenstaande is slechts een korte samenvatting van dit boek. De Afsluitdijk en het inpolderen van delen van de heb ik nog niet eens genoemd. En verder staat dit boek boordevol staat met prachtige anekdotes. Juist die verhalen zorgen ervoor dat dit boek zo geweldig leesbaar is. Een absolute aanrader.

    Dit is het 8e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

    20 april 2014

    De kat die de brief bracht

    Na het krijgen van een erfenis in De kat die de toon aangaf is James Qwilleran vanuit de stedelijke oostkust naar Pickax verhuist, in het noordelijke Moose County. En natuurlijk zijn de katten Koko en Yum Yum meegkomen. Dat is het begin van De kat die de brief bracht van Lilian Jackson Braun.

    En natuurlijk blijft Qwil ook hier nieuwsgierig en heeft hij nog steeds zijn neus voor zaken die niet kloppen. Wat is er toch gebeurd met het voormalige dienstmeisje Margriet?


    Ondertussen mengt hij zich in het sociale leven van Pickax, haalt een vroegere vriendin als z'n nieuwe huishoudster naar het noorden en zoekt zoveel mogelijk info over alles in Pickax.

    Weer een ouderwets gezellige cozy mystery. Er vallen altijd doden in deze serie, maar door de gezelligheid en humor in de boeken is dat nooit echt erg. Precies zoals het hoort in zulke boeken.