29 juni 2014

Het verdwijnen van Robbert

Prachtig geschreven en het leest ook nog eens als trein. Veel te snel lees je Het verdwijnen van Robbert van Robbert Welagen uit. Jammer, want het was erg meeslepend.

Na het verschijnen van zijn debuutroman vertrekt Robbert halsoverkop. Al z'n spullen heeft hij verkocht en hij neemt de trein naar Duitsland. Daar zoekt hij een niet al te grote plaats en huurt een appartement. Daar hoopt hij jeugdliefde Chloe te vergeten. Chloe die ondertussen getrouwd is. En natuurlijk wordt Robbert wel gevonden. Maar weggaan was een keuze...

Het verhaal is zowel dramatisch als grappig. De nominatie voor de Libris literatuurprijs is zeker wel te verklaren. Helaas is het verhaal bij mij niet ontzettend goed blijven hangen. Deels denk ik doordat ik het boek misschien in een te korte tijd heb willen lezen (ochtendje). En misschien omdat er niet heel veel gebeurd. Maar dat geeft niet, want de stijl blijft. Mooie zinnen, ik kan dat steeds meer waarderen. Dus een schrijver om in de gaten te houden als je daarvan houdt.


Dit is het 11e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

25 juni 2014

Coupé No 6

Coupé No 6 van de Finse schrijfster Rosa Liksom draait met name om de sfeeromschrijvingen en veel minder om het plot. Voor mij betekent dat twee dingen:
- Het kost me meer moeite om te lezen, ik lees liever plotgedreven verhalen
- Het is moeilijk om iets over dit boek te schrijven, want zoveel gebeurd er eigenlijk niet.

Wanneer dit boek zich precies afspeelt is moeilijk te zeggen, maar ik vermoed zo'n 15 jaar geleden. Anna, een jonge Finse student, maakt de reis met de Transsiberië Express, van Moskou naar Ulaanbaatar, in een coupé die ze moet delen met een oude staalarbeider. Daar zat ze nou niet op te wachten en de man weet haar regelmatig aardig te irriteren en maakt meerdere malen seksuele toespelingen en gaat daarin veel te ver. Anna kan alleen geen andere coupé krijgen. En op de stations, in de steden waar ze soms enkele dagen zijn, en ook onderweg, laat de man ook zijn goede kanten zien en beschermt hij Anna.

Het reisdoel is voor Anna een archeologisch vondst. Meer dan een doel is het niet. De reis er naartoe is veel belangrijker. Deze reis geeft ons inzicht in Rusland. En het beeld wat ik tot noch toe had, mede gevoed door de series van Jelle Brandt Corstius, blijft gelijk: somber, amber, grauw, grijs. Ik blijf nieuwsgierig en wil dit land best eens bezoeken, maar aan de andere kant ben ik er misschien ook wel een beetje bang voor.

16 juni 2014

De kat die lont rook

Alweer een deeltje in 'De kat die...'-serie van Lilian Jackson Braun. Deze keer De kat die lont rook.

Qwillerans enorme huis is afgebrand, hij woont in het appartement boven de schuur, waar hij zich eigenlijk veel beter voelt. En op de plaats waar zijn enorme huis stond, wordt nu een theater gebouwd. En er wordt al flink gerepeteerd voor de opening door het amateur toneel, waar Qwil natuurlijk ook deel vanuit maakt.

Maar dan wordt een gerespecteerd burger van Pickax vermoord. Ook lid van de toneelvereninging natuurlijk. Dus dat toneelstuk staat voorlopig op losse schroeven. En al snel blijkt dat het verleden van Pickax niet zo lievig is als het doet voorkomen. En ook in het heden bestaat er criminaliteit, dat heb je niet alleen in de grote steden.

Opnieuw een prettig verhaal voor in een weekendje. Beetje jammer vond ik dat er wel erg veel nieuwe mensen ten tonele worden gebracht. Logisch als er elk deel wel een aantal personen omgelegd wordt en je wilt natuurlijk je hoofdpersonen sparen, maar hier miste ik toch een beetje de link met de eerdere delen; die is wel eens sterker geweest.

Dit wat deel 8 uit de serie op korte termijn zullen er nog twee volgen, dan ben ik even door mijn voorraad heen :).

11 juni 2014

Bonita Avenue (hoorspel)

Het boek Bonita Avenue trok me nooit zo, ondanks al de lovende verhalen die ik er over gelezen heb. Toen de NTR begin dit jaar begon met het uitzenden van het hoorspel, was ik wel nieuwsgiering. Ondertussen heb ik het boek van Peter Buwalda hier ook op de plank staan, maar ik twijfel nog steeds of ik daar aan ga beginnen.

Het hoorspel heb ik met genoegen geluisterd. Kort samen te vatten valt het verhaal niet. Siem en Aaron vind ik misschien wel de twee interessantste personen. Siem, beoogd minister, rector magnificus, maar ook vader van een zoon die gezeten heeft. Aaron, ex van Joni (dochter van Siem), terechtgekomen in een psychose.

Er gebeurd veel, maar door de vele terug- en vooruitblikken in het hoorspel is het niet lastig te volgen. Die herhalingen zijn dan soms zelfs irritant.

En terwijl ik dit zit te typen, merk ik dat het me niet lukt al te veel zinnigs te zeggen over het verhaal. Het wordt meteen te veel. Anders is het te weinig en kort door de bocht. En aangezien zovelen het al gelezen, laat ik het hierbij. 

Het hoorspel is hier te vinden en als podcast in iTunes.


05 juni 2014

Het onzichtbare geluk van andere mensen

Ik heb geen idee hoe ik over Het ontzichtbare geluk van andere mensen moet bloggen. Dit door Manu Joseph geschreven boek heeft iedereen volgens mij al gelezen, dus wat valt er nog te zeggen? En de grootste kracht van het verhaal zit hem in de vertelstijl. Een vader die op zoek gaat naar de reden waarom z'n zoon drie jaar geleden, op 17-jarige leeftijd, zelfmoord pleegde door van het dak te springen. Een onmogelijk zwaar gegeven, maar het verhaal is luchtig gebleven. Humorvolle waarnemingen op de juiste momenten.

Drie jaar na de dood van Unni gaat vader Ousep (journalist, maar vooral ook alcoholist) op zoek naar de reden. Hij heeft een nieuwe aanwijzing in een laatst strip van Unni die plotseling is opgedoken. Opnieuw worden vrienden en klasgenoten ondervraagd en komen we langzaam te weten wat voor type jongen Unni was. En we komen meer te weten over de familie, het verleden. En hoewel ik Ousep aan het begin vooral een aanhoudende zeurpiet vond, kon ik hem in de loop van het boek steeds meer waarderen. Ja, het is logisch om te willen weten waarom je zoon deze keuze maakte. Maar kun je dat ooit helemaal begrijpen?

Het is een bijzondere zoektocht, een hardnekkige, een volhardende. Een wat lastig boek om in het verhaal te komen en om in kleine stukjes te lezen. Maar absoluut die moeite waard.

01 juni 2014

Donderdagskinderen

Donderdagskinderen is alweer het vierde deel in de Frieda Klein serie van Nicci French. En net als de voorgaande delen was dit weer een fijn boek om te lezen. Vooral erg leuk dat we nu (eindelijk) eens wat meer over Frieda te weten krijgen. En gelukkig blijft ze daarbij alsnog mysterieus.

Frieda wordt bezocht door een klasgenoot, van toen ze nog in Braxton woonde, ver van Londen. Haar dochter Becky heeft psychische problemen en Maddie vraagt of Frieda kan helpen. Al snel blijkt wat er met Becky aan de hand is en brengt nare jeugdherinneringen bij Frieda naar boven. Zo heftig dat ze gaat graven in haar verleden en opeens weer vaak in Braxton komt. Een confrontatie met het verleden, inclusief schoolreünie.

Het verhaal vond ik wat minder deze keer. Misschien omdat ik dezelfde hoofdlijn een week eerder in een televisieserie tegenkwam en daardoor minder verrast was. Maar dat neemt niet weg dat ik van deze serie, die je echt in volgorde moet lezen, blijf genieten.