27 november 2006

The plot against America

Interessant thema dat beschreven wordt in The plot against America van Philip Roth: Wat was er gebeurd als de VS aan het eind van de jaren 30 een Hitler-gezinde president had gekregen? Vele scenarios zijn hiervoor te verzinnen.

Roth kiest ervoor om deze wereld te beschrijven vanuit de ogen van een 8-jarige Joodse jongen in Newark. Helaas krijg je hierdoor geen compleet beeld, want zo'n jongen ziet en begrijpt niet alles wat er gebeurd. Hoewel Roth dit probeert op te lossen door toespraken van belangrijke mensen helemaal op te nemen, wordt het hierdoor vaak een droge opsomming van feiten, met veel jaartallen en namen van mensen die me weinig zeggen.


Hoewel het boek een verschrikkelijk verhaal verteld over het gezin Roth (heeft hij het autobiografisch willen laten lijken, de jongen heet ook Phil), maken de vele lange feitelijke opsommingen het verhaal vaak saai. Uit het geschetste idee had een spannender en interessanter verhaal kunnen komen...

15 november 2006

De elementen

De eerste indruk toen ik aan dit boek(je) begon was: "Dit kan haast geen Harry Mulisch zijn." Toch is De elementen door hem geschreven en gaandeweg herken je ook zijn stijl.

Vanwaar die eerste indruk? Vooral de locatie en de eerste dingen die in het verhaal gebeuren. Dit is namelijk een gezin op Kreta waarvan man en vrouw een slechte relatie hebben maar onwille van de kinderen (dit overigens helemaal niks leuk vinden) bij elkaar blijven. Maar de hoofdlijn van het verhaal is: 'hoe houd ik mijn vakantie leuk.' Al met al niet zwaar op de hand en daardoor lijkt het geen Mulisch te zijn.
Maar gaandeweg worden er in gesprekken tussen personages toch filosofen opgevoerd en komt de oorlog toch nog even om de hoek. Toch een echte Mulisch.

Het verhaal zelf kabbelt rustig voort, gebouwd rond de elementen aarde, water, lucht en vuur. En de wending aan het einde van het verhaal is totaal anders dan je verwacht. Alleen daarom al een aanrader. Interessant stijlelement: je leest het boek vanuit het jij-perspectief, alsof je zelf de hoofdpersoon bent, waar in het eerste hoofdstuk ook echt moeite voor wordt gemaakt om je van hem een voorstelling te maken.

07 november 2006

Reizende vrouwen

Toch lekker, zo af en toe even een verhaal lezen, een afgerond geheel in plaats van een deel van een verhaal. De afgelopen maand las ik af en toe een verhaal uit van Echte vrouwen reizen beter van Anaïs Nin e.a..

Alle verhalen in deze bundel zijn geschreven door vrouwen, overal over de wereld. Het leuke van deze bundel vind ik dat het door zoveel verschillende mensen is geschreven. Hierdoor is de kwaliteit wel wisselend, maar een aantal verhalen vond ik echt goed. Daaronder vielen
Solo van Tania Aebi die het begin van haar solo zeiltocht over de wereld beschrijft. En Wilkomp van Alison Wearing over een bezoek aan Iran. En daarnaast worden in de bundel o.a. Tibet, Japan en Mexico bezocht.

Niet de hele bundel is geweldig, maar een fijn boek voor tussen de bedrijven door.

04 november 2006

Rijst

"Eigenlijk weet ik helemaal niks van Chinese literatuur", dat is wat ik dacht toen ik dit boek zag liggen. Een aangezien ik een aantal Chinese collega's heb wil ik best wat meer over hen weten. En ook nog meteen een handig boek voor terug in de trein. Zo kocht ik vorige week Rijst van Su Tong.

Nu ben ik m'n mening nog aan het vormen. Helaas ging het boek over het China uit de jaren 20/30. En daar kon ik me niet zo goed in inleven. Wel vond ik het verhaal van Wulong, de hoofdpersoon, die vanwege een overstroming naar de stad vlucht interessant.

Na een week als zwerver voor de deur van een rijsthandel gehangen te hebben, krijgt hij er een baantje en uiteindelijk trouwt hij met een van de dochters. Het klinkt iddylisch, maar niks is minder waar. De familie van de rijsthandel en Wulong geven niet om een moord en een liefdesaffaire meer of minder.


Al met al een verhaal dat ver van me afstaat, waar steeds de rijst maar weer in opduikt, de enige echte liefde van Wulong.