29 december 2006

Life, the Universe and Everything

Het redden van het heelal, dat is het doel van Arthur Dent, Ford Prefect, Zaphod Beeblebrox, Trillian en Marvin in Life, the Universe and Everything, deel 3 van de trilogie in 5 delen van de Ultimate Hitchhikers Guide (to the Galaxy) van Douglas Adams.

In dit deel draait alles om cricket en het volk Krikkit dat het heelal wil vernietigen. Aangezien ze gevangen zitten, men kent hun gevaar, moeten ze zichzelf eerst bevrijden door 5 atributen te zoeken die samen de sleutel vormen. En ondertussen beginnen de Krittit War Robots steeds meer te beseffen wat ze op het punt staan te gaan doen (en willen ze dat wel?).

In dit boek kan tijdreizen even eenvoudig als reizen in de ruimte, wat de tijdslijn wat onoverzichtelijk maakt. Maar verder natuurlijk de gebruikelijke humor van Adams die me wel aanspreekt. Alleen niet meer dan 1 boek achter elkaar... De andere 2 delen zullen dus weer even moeten wachten...

27 december 2006

Postbode

Waarom mijn moeder dit boek kocht, dat weet ik eigenlijk niet, of het moet al de titel ze De postbode aangezien ik tot ongeveer een jaar geleden mijn zaterdagen doorbracht met het bezorgen van post. Maar dat ik ook de enige reden waarom ik dit boek van Antonio Skármeta ook uitlas (was gelukkig niet zoveel tijd voor nodig).

Het verhaal is niet meer dan een niemendalletje: de postbode heeft één adres, het adres van een dichter, die dagelijk veel post krijgt. Door de interesse van de postbode in de gedichten, wordt de dichter en de postbode al snel vrienden. En ook al snel wordt de postbode verliefd op de nieuwe serveerster in het café, waarbij de dichter hem moet helpen haar te veroveren. En hoe die verhouding zich ontwikkeld, dat had ik niet in zoveel details hoeven te weten.

Al met al dus een 2-stuiverromannetje wat je in een middagje in de trein leest...

Bruidskogel

'Voor 2 daden mag een vrouw door haar man worden doodgeschoten: overspel en verraad aan de gastvrijheid', zo opent De bruidskogel van Els de Groen. En dat is waar dit boek over gaat: eer en eerwraak. Met als rode lijn de scriptie over de Kanun, het oude Albanese wetboek, die Era schrijft voor haar studie geschiedenis.

Era woont samen met Skënder, een jongen uit de Rrafsh, het noordelijke bergland van Albanië. Tijdens de zomer is hij teruggegaan om eerwraak te plegen op de moordenaars van zijn broer. Niet omdat hij het zelf zo graag wil, maar onder druk van de familie en de buurt en de angst dat anders zijn jongere broertje het zal doen. Uiteindelijk gaat Era naar het noorden en bezoekt Skënder, om er achter te komen dat de eerwraak niet gepleegd is, maar de sfeer gespannen. Weet ze hem bij dit standpunt te houden?

De hoofdlijn van het verhaal is interessant. Dat Era in de tijd dat Skënder weg is een verhouding krijgt met Arben, dat maakt het boek spannender en brengt ook nieuwe bijfiguren in het verhaal. Het enige wat me af en toe irriteerde is de sprong in tijd en plaats in een nieuw hoofdstuk, waarbij het soms een aantal bladzijden duurde voordat je doorhad waar je over las.

19 december 2006

Vreugde der wet

Ze wordt wel een de vrouwelijke Chaim Potok genoemd, Pearl Abraham. Daarover kan ik niet oordelen, want van hem heb ik nog niets gelezen, maar dat gaat er zeker snel van komen. Wat een vreselijk indrukwekkend boek, Vreugde der wet.

Het gaat over een tienermeisje, Rachel, de oudste van het gezin, dat opgroeit in een streng chassidisch gezin. Haar vader is rabbijn van kleine synagoge en wil uitbreiden, terwijl dat niet realistisch is. Ook haar moeder ziet dat en is niet gelukkig in haar huwelijk. En dit heeft ook effect op Rachel, die niet net zo wil worden en zich afzet tegen de strenge wetten van haar vader.


Het mooie van het boek is dat er veel onverwachte dingen gebeuren en dat je vanaf het begin helemaal meegesleept wordt door het leven van Rachel. Een aanrader dus.

17 december 2006

Gödel, Escher, Bach

Geen boek voor even tussendoor. Al me al heb ik er 2 jaar over gedaan om van Gödel, Escher, Bach; een eeuwig gouden band van Douglas R. Hofstadter van begin tot einde te lezen. En om het helemaal te begrijpen zal ik het nog zeker een aantal keren vaker moeten lezen. En in dat opzicht sluit ik me ook aan bij een citaat dat ik ergens las : "Het maakt niet uit waar je dit boek openslaat en begint met lezen, je begrijpt het toch niet."

Waar gaat het dan over? Dat is nog wel de moeilijkste vraag. Maar ik denk dat het uiteindelijk gaat over de mogelijkheden van Artificiële Inteligentie (AI), oftewel, kan een computer ooit slimmer worden dan een mens. Maar voordat dit onderwerp wordt aangesneden is er al vanalles langs gekomen, zoals een diepe inleiding in de getaltheorie, de stelling van Gödel, verschillende stukken van Bach en natuurlijk ook verscheidene afbeeldingen van Escher, allemaal netjes in elkaar geweven.


En tussen de serieuze hoofdstukken door staan Dialogen tussen Achilles en de Schildpad en eventuele bezoekers. Grappige verhalen met meerdere dubbele bodems om het theorie in de hoofdstukken te ondersteunen. En het maakt een boek tot een goede afwisseling van humor en een goed verhaal.

05 december 2006

Sneeuw

Een mysterieus boek Smilla's gevoel voor sneeuw van Peter Høeg. Wat begint met een jongetje, Esajas, dat van het dak valt in Kopenhagen, eindigt in een ingewikkelde verzameling mensen en een expeditie naar Groenland, het geboorteland van de hoofdpersoon, Smilla.

Aan de sneeuw op het dak waar de jongen vanaf valt ziet zij dat er meer aan de hand is en ze gaat aan de slag om uit te zoeken wat. Daarbij worden verschillende mensen ingeschakeld waarbij het voor de lezer moeilijk is om vast te stellen wie nu precies in welk kamp zit, voor of tegen haar.


Wel een goed en spannend verhaal. Helaas heb ik nog niet heel lang geleden
Deception point van Dan Brown gelezen waarbij ook een meteoor op de Noordpool een belangrijke rol speelt. Ik was al niet ondersteboven van dat boek en nu nog minder...

27 november 2006

The plot against America

Interessant thema dat beschreven wordt in The plot against America van Philip Roth: Wat was er gebeurd als de VS aan het eind van de jaren 30 een Hitler-gezinde president had gekregen? Vele scenarios zijn hiervoor te verzinnen.

Roth kiest ervoor om deze wereld te beschrijven vanuit de ogen van een 8-jarige Joodse jongen in Newark. Helaas krijg je hierdoor geen compleet beeld, want zo'n jongen ziet en begrijpt niet alles wat er gebeurd. Hoewel Roth dit probeert op te lossen door toespraken van belangrijke mensen helemaal op te nemen, wordt het hierdoor vaak een droge opsomming van feiten, met veel jaartallen en namen van mensen die me weinig zeggen.


Hoewel het boek een verschrikkelijk verhaal verteld over het gezin Roth (heeft hij het autobiografisch willen laten lijken, de jongen heet ook Phil), maken de vele lange feitelijke opsommingen het verhaal vaak saai. Uit het geschetste idee had een spannender en interessanter verhaal kunnen komen...

15 november 2006

De elementen

De eerste indruk toen ik aan dit boek(je) begon was: "Dit kan haast geen Harry Mulisch zijn." Toch is De elementen door hem geschreven en gaandeweg herken je ook zijn stijl.

Vanwaar die eerste indruk? Vooral de locatie en de eerste dingen die in het verhaal gebeuren. Dit is namelijk een gezin op Kreta waarvan man en vrouw een slechte relatie hebben maar onwille van de kinderen (dit overigens helemaal niks leuk vinden) bij elkaar blijven. Maar de hoofdlijn van het verhaal is: 'hoe houd ik mijn vakantie leuk.' Al met al niet zwaar op de hand en daardoor lijkt het geen Mulisch te zijn.
Maar gaandeweg worden er in gesprekken tussen personages toch filosofen opgevoerd en komt de oorlog toch nog even om de hoek. Toch een echte Mulisch.

Het verhaal zelf kabbelt rustig voort, gebouwd rond de elementen aarde, water, lucht en vuur. En de wending aan het einde van het verhaal is totaal anders dan je verwacht. Alleen daarom al een aanrader. Interessant stijlelement: je leest het boek vanuit het jij-perspectief, alsof je zelf de hoofdpersoon bent, waar in het eerste hoofdstuk ook echt moeite voor wordt gemaakt om je van hem een voorstelling te maken.

07 november 2006

Reizende vrouwen

Toch lekker, zo af en toe even een verhaal lezen, een afgerond geheel in plaats van een deel van een verhaal. De afgelopen maand las ik af en toe een verhaal uit van Echte vrouwen reizen beter van Anaïs Nin e.a..

Alle verhalen in deze bundel zijn geschreven door vrouwen, overal over de wereld. Het leuke van deze bundel vind ik dat het door zoveel verschillende mensen is geschreven. Hierdoor is de kwaliteit wel wisselend, maar een aantal verhalen vond ik echt goed. Daaronder vielen
Solo van Tania Aebi die het begin van haar solo zeiltocht over de wereld beschrijft. En Wilkomp van Alison Wearing over een bezoek aan Iran. En daarnaast worden in de bundel o.a. Tibet, Japan en Mexico bezocht.

Niet de hele bundel is geweldig, maar een fijn boek voor tussen de bedrijven door.

04 november 2006

Rijst

"Eigenlijk weet ik helemaal niks van Chinese literatuur", dat is wat ik dacht toen ik dit boek zag liggen. Een aangezien ik een aantal Chinese collega's heb wil ik best wat meer over hen weten. En ook nog meteen een handig boek voor terug in de trein. Zo kocht ik vorige week Rijst van Su Tong.

Nu ben ik m'n mening nog aan het vormen. Helaas ging het boek over het China uit de jaren 20/30. En daar kon ik me niet zo goed in inleven. Wel vond ik het verhaal van Wulong, de hoofdpersoon, die vanwege een overstroming naar de stad vlucht interessant.

Na een week als zwerver voor de deur van een rijsthandel gehangen te hebben, krijgt hij er een baantje en uiteindelijk trouwt hij met een van de dochters. Het klinkt iddylisch, maar niks is minder waar. De familie van de rijsthandel en Wulong geven niet om een moord en een liefdesaffaire meer of minder.


Al met al een verhaal dat ver van me afstaat, waar steeds de rijst maar weer in opduikt, de enige echte liefde van Wulong.

22 oktober 2006

Komt een vrouw bij de dokter

De laatste keer dat ik een boek in één dag gelezen heb kan ik me niet herinneren. Gisteren gebeurde het opeens weer, met Komt een vrouw bij de dokter van Kluun. En dat terwijl ik aanvankelijk helemaal geen plannen had om dit boek te gaan lezen. Waarschijnlijk gebaseerd op de negatieve verhalen over het gedrag van Stijn in de media, de man wiens vrouw kanker heeft en hij blijft er maar affaires op nahouden.

Natuurlijk, dit gedrag van Stijn valt niet te ontkennen en ik weet niet hoe ik zou reageren als ik een vriend zou hebben met dit gedrag op zo'n moment. Maar dit boek is zoveel meer! Het verhaalt ook het verloop van de ziekte, wat dat met een gezin doet en laat ook zien dat Stijn een schat is voor zijn vrouw Carmen en z'n dochtertje Luna. En dat op zo'n manier dat het verhaal je ontzettend aangrijpt.

20 oktober 2006

Parfum

Een boek wat al een tijdje op mijn lijstje met boeken die ik echt binnenkort wil lezen stond: Het Parfum van Patrick Süskind. En daar stond dit boek niet voor niks, wat een indrukwekkend verhaal! Je gaat zelfs begrijpen waarom de moordenaar zo is.

De stijl van Süskind sprak me erg aan en ik vond de focus op geuren erg mooi. Het liet mij ook meteen anders naar de wereld kijken, of beter gezegd, ruiken. Geuren vielen me de afgelopen week veel meer op dan anders.
Ik ben benieuwd hoe lang dat zo blijft...

Het verhaal van Grenouille, de hoofdpersoon, spreekt zo aan, omdat je snapt waarom hij dingen wil, zijn obsessie voor geur. En je snapt vanaf het begin waarom, hij heeft zelf geen menselijke geur. Maar zijn eigen reukvermogen is geweldig, alles kan hij onderscheiden. Een interessante combinatie en goed uitgewerkt in dit boek. Een absolute aanrader!

13 oktober 2006

Kort Amerikaans

Meer dan het boekenweekgeschenk van vorig jaar had ik nog niet gelezen van Jan Wolkers. Daar kan nu Kort Amerikaans bij. En zoals ik al verwachtte is het niet helemaal mijn ding.

Ik weet niet zo goed wat ik met het verwarde liefdesleven wat Erik in dit boek heeft aan moet. Ik weet dat eenzaamheid gekke dingen met mensen doet, maar dat je dan kiest voor een beeld in plaats van een vrouw? Sowieso kan ik me niet met de ongeroerdheid van Erik bij de dood van zijn broer indentificeren.

De schrijftstijl van Wolkers vind ik daarentegen wel goed, leest lekker weg, maar ik toch niet al te simpel. En een mooi citaat heb ik dan ook wel gevonden:
"
Ik heb ontdekt dat het niet de zwaartekracht is die alles op de aarde houdt, maar de kleuren, zij hij langzaam maar heel stellig en dwingend. Als de hemel groen was en de aarde blauw, zouden zelfs de stenen naar boven vallen. De bomen zouden ontworteld worden."
Dit idee over de zwaartekracht deed me wel glimlachen, maar dat is vast beroepsdeformatie.


Veel van Wolkers zal ik waarschijnlijk niet meer lezen, hoewel "Turks fruit" vast nog wel zal volgen. Die staat per slot van rekening bij m'n ouders in de kast, dus al te veel moeite hoef ik er niet voor te doen.

10 oktober 2006

Zomerhuis, later

Veel verhalenbundels lees ik niet. Het was dat ik het erg druk had dat ik voor verhalen koos. En aangezien ik niet veel keus heb in m'n boekenkast in dit genre, werd het Zomerhuis, later van Judith Hermann. Dit boek komt trouwens uit de Volkskrantserie "Bekroond Europa", die vorig jaar uitkwam. Dit jaar volgt daarop de serie "Van twee werelden". Gezien de kwaliteit van de boeken van vorig jaar (hoewel ik er nog maar 3 gelezen heb), weet ik al welke 10 boeken de komende tijd mijn boekenkast zullen aanvullen.

Eigenlijk was 'Zomerhuis, later' te literair voor de sfeer waar ik me de laatste weken in bevond. En het zijn juist de literaire verhalen waar ik niet zo goed mee uit de voeten kan. Ik heb altijd het idee dat er dan binnen zo'n 15 pagina's een heleboel thema's worden aangesneden waarvan ik de diepere betekenis mis. Waarschijnlijk doe ik dat ook bij romans, maar daar valt het me minder op.

Het gevoel dat ik iets miste had ik de keer weer. De verhalen zijn goed geschreven, daar niet van, de sfeer is meteen invoelbaar. In elk verhaal komt de verloren liefde naar voren en de zoektocht van een hoofdpersoon. En vaak is de sfeer van het verhaal koud, de locaties verlaten. Alleen daarom al een treurig boek. Maar dan wel goed geschreven. Ik ga het dan ook zeker nog een keer lezen als ik wat minder aan m'n hoofd heb en de tijd heb om de verhalen op me in te laten werken.

24 september 2006

Dwaalspoor

Het boek Met ons alleen van het dwaalspoor af! van Alphons Levens verscheen net toen ik vorig jaar voor 3,5 maand in Suriname was. Naast m'n stage wilde ik me in m'n vrije tijd enigszins verdiepen in de cultuur, zodat het land meer voor je gaat leven. Daarom kocht ik dit boek.

Het heeft als ondertitel Enige korte of superkorte Surinaamse verhalen en andere hersenspinsels. Het grootste gedeelte van het boek bestaat uit in de jaren '90 ingezonden brieven van de auteur naar de "Ware tijd", de grootste Surinaamse krant. Helemaal plaatsen kan ik daardoor niet alles, want het Suriname van de jaren '90 is toch wel anders dan dat van nu. De afgelopen jaren is er veel verbeterd (hoewel er nog steeds veel te wensen overblijft). En 10 jaar geleden had ik helemaal niks met Suriname.


Hoewel ik best snap dat er een hoop te mopperen is, vind ik de auteur wel erg zeurderig. Alleen negatieve dingen worden aangehaald. En ik krijg ook een beetje het idee dat hij overal wel iets van af lijkt te weten. Beetje jammer.
De verhalen zijn ook geen fictie, maar spelen zich vooral op politiek vlak af. En dat is niet makkelijk voor een buitenstaander, zelfs niet als je tijdens de laatste kabinetsformaties in het land was. En helaas ontbreekt de rode lijn in de wat langere verhalen.

Wat er verder van te zeggen? Best een aardig boekje als je het land een beetje kent, het geeft wel een beeld van de jaren '90. Als je weinig van Suriname weet is het echter niet interessant.

20 september 2006

Hour Game

Voor mezelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik met het thrillergenre moet. Vaak vind ik het verhaal best aardig, maar het einde dan zo slap. Of het plot ligt zo voor de hand dat je dingen al lang ziet aankomen. En de schrijfstijl laat ook vaak te wensen over.

Dit alles gaat voor Hour Game van David Baldacci niet op, dat blijft van begin tot het einde spannend. En de nodige humor maakt het verhaal luchtig op de goede momenten. Baldacci mag dus blijven in mijn lijst van goede thrillerschrijvers.


Hour Game gaat over een seriemoordenaar (daarvoor hoef je niet ver te lezen, al snel worden verschillende moorden gepleegd). En dan ook nog eens een intelligente, dus de politie te snel af. Goed geschreven vanuit het perspectief van zowel de moordenaar als de politie. Een boek wat je maar door wilt blijven lezen. En wat dat betreft is het maar goed dat ie nu uit is, kom ik tenminste weer es aan de krant toek.

15 september 2006

Extremely loud and incredibly close

Eigenlijk wil ik helemaal geen boeken bespreken die ik al een tijdje uit heb, maar om sommigen kan ik niet heen. Een daarvan is Extremely loud and incredibly close van Jonathan Safran Foer. Ik kocht vandaag "Everything is illuminated" en moest daardoor weer aan dit boek denken. Wat een geweldig boek!

Toen ik voor de eerste keer door het boek bladerde trok het me al aan. Afbeeldingen, gekleurde tekst, 1 zin op een bladzijde. Het verhaal zelf gaat over een jongetje dat zijn vader verliest tijdens 9/11 en tussen zijn spullen een sleutel vind en op onderzoek uitgaat waar die van is. Safran Foer maakt daarbij gebruik van veel typografie en alle afbeeldingen en fratsen passen perfect.
Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van flashbacks en is het soms even puzzelen waar het precies over gaat.

Verder valt het niet uit te leggen, je moet het gewoon lezen ;)

10 september 2006

Honderd jaar eenzaamheid

Boeken kunnen verrassen. En Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez is zo'n boek. Na de eerste hoofdstukken vroeg ik me af wat ik met het boek moest. Er gebeurde eigenlijk weinig en het tempo lag laag. Maar toch....

Het boek was me aangeraden door meerdere personen, die ik allemaal vertrouw is als het boeken betreft. Dus het boek moest goed zijn... En als je echt in het verhaal komt, is dat het ook. Af en toe lijkt het saai te worden, maar dan maakt het magisch realisme van Márquez het weer goed.

Het boek beschrijft een familiegeschiedenis in het kleine Zuid-Amerikaanse Macondo. Een familie bestaande uit excentrieke types, die helemaal gaan voor één ding, of dat nou vechten, vrouwen of documenten zijn. En bij elke volgende generatie lijkt de geschiedenis zich te herhalen (de mensen krijgen ook steeds weer dezelfde namen, wat je steeds laat terugbladeren naar de stamboom). Maar elke keer komt er van buitenaf weer wat op het dorp af: zigeuners, oorlog, mensen die een bananenrepubliek stichten, noodweer.
En steeds blijft het daardoor spannend. En het einde is nog wel het beste van allemaal....

04 september 2006

Jozef trilogie - Joost van den Vondel

Tsja, hoe kom je er soms op om sommige boeken te gaan lezen? Ooit es door iemand op gewezen en uit nieuwsgierigheid begonnen. Ik heb het nu over de drie treurspelen die Joost van den Vondel schreef over Jozef, bekend uit het Oude Testament. De boeken heb ik zelf niet, maar er is een goede Vondel website, waar veel van zijn werk te vinden is.

Het eerste deel is Jozef in Dothan, geschreven in 1640 en beschrijft het verhaal van Jozef die zijn broers in het veld opzoekt en door hen wordt verkocht aan een slavenkaravaan en vervolgens hun vader vertellen dat Jozef door een wild dier is verscheurd.

Deel 2 is Jozef in Egypten (1640). Dit deel gaat helemaal in op het vermeende overspel van Jozef met de vrouw van Potifar (zijn baas). In de Bijbel slechts een paar zinnen, hier uitgewerkt tot compleet toneelstuk. Van dit deel was ik wel onder de indruk, het geeft goed weer hoe het gegaan zou kunnen zijn.

Het derde en laatste deel is Jozef in 't hof (1635) en heb ik net uit. Dit deel vond ik het lastigst lezen, misschien ook wel omdat het het oudste is. Ik kreeg ook het idee dat Vondel dit deel ook als geheel heeft geschreven en later de eerste 2 delen heeft toegevoegd. Vooral het eerste bedrijf van dit stuk is moeilijk door te komen, later wordt het beter, maar het blijft lastiger dan de eerste delen. Dit laatste deel gaat over het bezoek van de Jozefs broers aan Egypte om graan te halen, want in het eigen land heerst hongersnood.

Al met al wel leuk om eens te lezen, vind het sowieso interessant om interpretaties/uitwerkingen van bijbelverhalen te lezen. En het oud-Nederlands spreekt me ook wel aan, zo af en toe.

28 augustus 2006

The Undutchables

Als Nederlander werkend tussen grotendeels buitenlanders, dan is het toch handig om te weten hoe ze over ons denken (niet dat ik het gevoel heb dat ze ons nou zo raar aankijken, in ieder geval niet vreemder dan dat wij af en toe naar hen kijken ;) ). Uit The Undutchables van Colin White en Laurie Boucke had ik al eens wat stukjes gelezen waar ik om gelachen had, dus laatst maar eens gekocht. Het is inderdaad een grappig boek. Af en toe een stukje lezen werkt het beste, anders wordt het wel een overdosis grappigheid. En dat kan ook prima, alle hoofdstukken staan op zichzelf.

Op zich kan ik mezelf en/of de Nederlander in het algemeen best herkennen in dit boek. Soms vroeg ik me alleen wel af of het nou altijd zo typisch Nederlands was of gewoon on-Amerikaans. En soms vond ik het ook wel erg overtrokken en stereotyp.

Toch heb ik het boek wel met plezier gelezen, me af en toe een spiegel voorhoudend. Ik kan me voorstellen dat een niet-Nederlander er ook best iets mee kan, zolang ze maar beseffen dat humor een belangrijk aspect is in dit boek.

24 augustus 2006

Joe Speedboot

Normaal gesproken heb ik wel een minstens een week nodig voor een boek, maar Joe Speedboot van Tommy Wieringa had ik in een paar dagen uit. Een ontzettend meeslepend boek en ik vraag me nog steeds af waarom. Op de een of andere manier is het wel spannend, hoewel ik niet kan verklaren hoe.

Er gebeurt vanalles (overlijden, verdwijning, handicap) en er is veel ellende. Toch is de vertelstijl zo dat het niet ontzettend hard aankomt, maar dat het eigenlijk niet anders kan. Ondertussen zijn er ook successen: geslaagd voor de middelbare school, winst bij het armworstelen. Voor- en tegenspoed wisselt elkaar af, steeds duiken onverwachte ellementen op.


De stijl van dit boek vond ik dan ook erg goed, en daar ben ik gevoelig voor. Zinnen die zo los niks zeggen, maar precies passen in de tekst en je laten glimlachen. Het leven in een klein dorp op jeugdige leeftijd beschreven vanuit de ogen van een jongen die in de 3e klas in een rolstoel terecht komt en niet meer kan praten. Erg indrukwekkend.

21 augustus 2006

Adriaan en Olivier

Er zijn van die boeken, daar moet je voor in de juiste stemming zijn. Adriaan en Olivier / Olivier en Adriaan van Leonard Huizinga is er zoëen. Als je er aan begin in een serieuze bui, vraag je je al snel af waar je aan begonnen bent. Een melige of vermoeide bui is bij dit boek zeker aan te raden.

De omnibus bestaat uit 2 verhalen, beiden hilarisch en vol woordgrappen en vreemde gebeurtenissen. Adriaan en Olivier zijn een tweeling van begin 20 en Olivier is de kunstzinnige en vind zichzelf geweldig. Adriaan is wat rustiger en geeft zijn broer vaak gelijk, hoewel hij het meeste zinvolle werk verricht.

In het eerste deel ontdekken ze dat ze een grote erfenis krijgen van een oom die ze alleen kennen omdat ze hem vroeger moesten schrijven. Bij de verkregen erfenis hoort een landgoed, wat ze betrekken. En zoals het hoort in avonturenromans, er is ergens een schat verborgen. Verschillende mensen, die steeds weer iemand blijken te zijn, verschijnen op het toneel en natuurlijk wordt de schat niet zomaar gevonden.

In deel 2 blijkt dat de suikeroom nog leeft. Een tegenvaller, maar al snel doen zich nieuwe avonturen voor en moet de diefstal van een diamant worden opgelost. Het patroon van verschillende mensen die steeds weer anderen zijn dan ze lijken doet zich ook in dit deel voor.

Al me al best aardig, als je van dit soort humor houdt.

Stad der blinden

Het is al weer enige tijd geleden dat ik dit boek gelezen heb, maar toch vind ik dat ik het hier nog moet noemen. Met dit boek bedoel ik De stad der blinden van José Saramago. Veel indruk heeft het op me gemaakt.

Het begint met een man die, wachtend op een rood verkeerslicht, plotseling blind wordt. De vraag die reist is hoe het kan, al snel blijkt het een virus te zijn en is er geen houden meer aan, de hele stad wordt blind, op één vrouw na. Saramago beschrijft het leven dat ontstaat. Eerst alleen een paar blinden in een opvanghuis, met bange bewakers. Maar deze groep groeit. Hoe is het leven in zo'n groep? Hoe gaat de mens zich dan gedragen? Indrukwekkend en angstaanjagend.

De stijl van Saramago spreekt me ook aan. Aan het begin is het wat lastig, in plaats van punten gebruikt hij vaak komma's. Dit jaagt op, de snelheid zit er goed in.

Al met al een geweldig boek, niet voor niks onderdeel van de Nobelprijsbibliotheek.

20 augustus 2006

Jules Verne en de maan

Deze week las ik De reis naar de maan van Jules Verne. Science Fiction vond ik als kind al interessant (vooral Torenhoog en mijlenbreed van Tonke Dragt, hoewel ik me nu niet meer kan herinneren waar het over ging, moet maar es op zoek naar dat boek) en nog steeds vind ik het een leuk genre. Jules Verne vind ik ook een geweldige schrijver, veel humor en leuke gezichtspunten. Wetenschappelijk weliswaar niet helemaal juist (tsja, als beta valt dat nou eenmaal nogal snel op), maar daarvoor is het ook SF. Vorig jaar las ik Journey to the centre of the Earth, ik denk dat ik dat zijn beste werk vind. Maar ook dit boek heb ik met plezier gelezen. Naar mijn idee zijn er betere vertalingen van, af en toe leek het een beetje een kinderboek, maar het verhaal sprak me aan.

Het begin...

Bij deze dan het begin van mijn blog. Waarom? Geen idee. Waarschijnlijk omdat ik het leuk vind om te schrijven en ik iets wil doen met de boeken die ik lees, anders ga ik erg makkelijk zo weer door naar het volgende, op deze manier dwing ik mezelf een mening te vormen en er nog eens over na te denken.
Nu alleen zien hoe lang ik het vol ga houden. Is het alleen een opwelling of krijg ik ook daadwerkelijk bezoekers en daarvan weer nieuwe ideeën? De toekomst zal het leren....