30 augustus 2009

Echte mannen eten geen kaas

Dit is zo'n boek waarvan ik twijfelde of ik het wel wilde lezen. Kan ik iets met een verhaal over loverboys? Na Echte mannen eten geen kaas van Maria Mosterd gelezen te hebben is het antwoord ja. Een heel open en eerlijk verhaal van Maria over wat haar overkomen is toen zij vier jaar lang in handen was van een loverboy.

Na de eerste bladzijden had ik een beetje het idee dat ze het er misschien ook wel naar maakte. Een gedachte die ik niet wil hebben, maar wat zich toch opdringt. Aan de andere kant, je bent 12, gaat naar een andere school, bent het thuis zat en krijgt aandacht van een jongen. En Manou gedraagt zich eerst vriendelijk...

En ook al had Maria misschien niet moeten reageren op Manou, zijn gedrag is vreselijk. Meisjes verliefd laten worden en cadeautjes geven, meeslepen naar andere jongens en dan pas duidelijk maken dat ze sex met die jongens moet hebben. Dan is het te laat, en kun je niet meer weg.

Het boek heeft grote indruk gemaakt door de eerlijkheid van Maria en door het vreselijke gedrag van Manou en zijn 'vrienden'. Ik merkte dat ik vanmiddag anders keek naar de groepjes jongeren op het station...

Of het vervolg Bindi, over haar herstel in India nog ga lezen, weet ik niet. Wel ben ik nieuwsgierig naar Ik stond laatst voor een poppenkraam van Maria's moeder. Hoe ga je hier als ouder mee om?

27 augustus 2009

Mannen die vrouwen haten

Normaal heb ik maar een hekel aan hypes, maar de Millenium Trilogie van Stieg Larsson bleef maar zo prominent in de winkels liggen, dat ik het uiteindelijk niet kon weerstaan en zwichtte voor het vuistdikke Mannen die vrouwen haten. En vanochtend de twee vervolgdelen gekocht, want zaterdag worden ze duurder. Oftewel, het was dus de moeite waard.

Thrillers lees ik sowieso bij tijd en wijlen en ik vind het heerlijk om meegesleept te worden in een spannend, mysterieus verhaal wat je zelf laat nadenken. En dat is in dit boek het geval. Als je het aan de kant legt, vraag je je af wat er gebeurd zou zijn. Een goed verhaal dus. Op de inhoud ga ik niet in, die is waarschijnlijk al wel bekend...

Helaas is de vertaling niet altijd even goed en worden er nogal wat details vermeld over gebruikte computers, software en boeken die worden gelezen, die verder niks aan het verhaal toevoegen. Deze details doen me alleen wat als er ook echt wat mee gedaan wordt, anders mag het er van mij wel zonder.

Het boek begint wel wat traag, de eerste 150 pagina's is even doorbijten, maar daarna leest het als een trein. De andere delen ga ik dus zeker lezen. Maar niet direct, want deze week heb ik minder geslapen dan goed voor me is en onderussen staat de HD-recorder wel heel erg vol. Een paar uurtjes voor de buis kan dus geen kwaad.

23 augustus 2009

Number freaking

De titel en de blurb van het boek Number Freaking van Gary Rimmer zijn aantrekkelijker dan het boek zelf. het boek bevat feiten over verschillende zaken en laat je daar berekening mee doen. Op zich een leuk idee, maar dit boek is te veel van de grote getallen. Hierdoor komt alles neer op veel en ongrijpbaar.

En dat er dan ook nog veel in Amerikaanse maten wordt gewerkt (niet gek voor een Amerikaans boek) maakt het nog oninteressanter.

20 augustus 2009

De duif

Na het zien van de film Perfume had ik trek in een ander boek van Patrick Süskind. Gelukkig net één ontvangen via Bookmooch: De duif. Een dun boek, perfect voor een avondje. En Süskind overrompelt weer. Niet zo schokkend als Het parfum, maar wel intrigerend. Hoe gek moet je zijn als je je hele leven overhoop wilt gooien als er duif op de gang van je appartement zit, iets van Jonathan Noel (bijna) doet.

Nou is zijn leven niet spannend, bewaker bij een bank, 8 uur per dag op de trap voor de ingang. En houdt hij niet van veranderingen. Dus gaat hij uit z'n dak van die duif. Misschien komt hij wel nooit meer thuis en gaat in hotels wonen...

Intrigerend en mooi geschreven.

18 augustus 2009

Berlijn Alexanderplatz

Het was even wennen, het begin van Berlijn Alexanderplatz van Alfred Döblin. Een ex-gevangene, Franz Biberkopf, loopt lallend door Berlijn en weet niet wat hij met zijn leven aan moet. Het enige wat hij weet is dat hij fatsoenlijk wil blijven. Maar hij kan nergens heen, zijn vrouw leeft niet meer (hij zat omdat hij haar heeft vermoord) en vrienden zijn er weinig.

Dus eindigt het al snel weer in een café. Vriendin erbij, beetje kranten verkopen en contact met criminelen. En verder is Franz ook nog eens verschrikkelijk naief en wordt er natuurlijk ingeluisd. Plotseling staat hij weer ergens op wacht...

Het verhaal is 'grappig' vertelt. Tussen de hoofdlijn door worden affiches uit de straten opgenomen, beschrijvingen van dingen die binnen gebouwen gebeuren, krantenartikelen. Boeiend, want het leven eind jaren 20 in Berlijn wordt daardoor levendig.

17 augustus 2009

Ontmoeting in Venetië

Tot nog toe had ik niet de interesse iets van Rosita Steenbeek te lezen, het leek me niets voor mij. Maar ondertussen heb ik steeds meer met Italië en dit Literair Juweeltje was wel interssant. Een bijzondere Ontmoeting in Venetië van de hoofdpersoon (de schrijfster) met prinses Adjemowa. En dat via een begrafenisondernemer.

Op de begraafplaats van Venetië speelt trouwens het grootste gedeelte van het verhaal. Informatief en mooi geschreven. Een goede kennismaking.

08 augustus 2009

A clockwork orange

A clockwork orange van Anthony Burgess las ik toen ik 16 was en op de middelbare school zat. En toen was het te moeilijk. Te veel 'slang', waardoor ik meer bezig was met het begrijpen van de zinnen dan van het verhaal. Ondertussen zijn we tien jaar verder en is mijn Engels flink verbeterd. De woorden begrijp ik nu wel uit de context en ik kan me focussen op het verhaal.

En daarom ben ik blij dat ik het herlezen heb, want het is gewoon een goed boek. Alex en zijn vrienden gedragen zich gruwelijk, daar zijn de verhalen die je soms hoort over jongeren nog mild bij. En dan wordt Alex opgepakt. Na twee jaar in de gevangenis kan hij worden 'genezen'(=gehersenspoeld). En hoewel hij geen schatje was, dat is toch echt vreselijk.

Het mooie aan dit boek is zowel de kritiek op het gedrag in de samenleving als de kritiek op de te grote macht van de overheid. Deze is zo groot, dat je bijna medelijden met Alex krijgt. Het boek beschrijft een doemscenario, zo mag de samenleving nooit worden. Een boek om af en toen eens te herlezen en opnieuw te schrikken.

01 augustus 2009

Eclips

Vanaf het moment dat ik Hersenschimmen van Bernlef las, was ik geintrigeerd door deze schrijver. Lang geleden begon ik dan ook ooit eens in Eclips. Toen kon ik er niks mee en volgens mij ben ik toen na een paar pagina's gestopt. Een paar weken geleden werd het boek me weer aangeraden door een vriendin (en meegegeven). Nu kon ik er wel wat mee. Een mooi boek over het terugkomen van herinneringen, eigenlijk het omgekeerde van Hersenschimmen.

Kees Zomer raakt met z'n auto van de weg en heeft niet meer door dat hij ook nog een linkerkant aan zijn lijf heeft. En hoewel denken hem goed afgaat, praten lukt niet meer. Steeds ziten zijn woorden er iets naast. En de mensen die hij tegenkomt begrijpen hem vaak niet. Toch weet hij ruim een week zo rond te zwerven, waarbij steeds meer van zijn lichaam terug komt, met name als hij naar klassieke muziek luistert. Wat uiteindelijk de oorzaak is geweest van zijn hersenuitval wordt niet duidelijk en dat doet er eigenlijk ook niet toe. Het verhaal gaat om het terugvinden van de herinneringen.

Het verhaal laat je nadenken en is een typisch verhaal van Bernlef. Ik ben blij dat ik het boek deze keer wel verder gelezen heb.