31 december 2009

Glad ijs

Mijn mening over het boek Glad ijs van Knut Naerum is tweeledig. Het idee is erg goed. Tijdens een schaatswedstrijd in Thialf wordt Gianni Romme onderuit geschaatst (of is er naar zijn voet gegrepen) door een Noorse schaatser, terwijl Romme had kunnen winnen. Dit wekt onrust en over en weer doping beschuldigingen. Mensen nemen woorden niet terug, Noorwegen beschuldigt Nederland van alles wat lelijk en met name immoreel is. En uiteindelijk loopt het gruwelijk uit de hand.

Het begin van het boek leest lekker weg en laat zien hoe dichtbij een oorlog kan zijn, als je mensen maar genoeg ophitst. In de het tweede deel komen echter wat geheime diensten voor, die wel erg graag oorlog willen. En de Nederlandse cultuur wordt op steeds dezelfde punten (drugs, homohuwelijk, sex) wel heel erg overtrokken.

Om het boek heb ik best gelachen, het is tenslotte geschreven door een komiek, en het laat je ook wel nadenken. Maar iets te veel personen en allemaal iets overdreven, dat is toch jammer.

27 december 2009

This old souse

Zogenaamde 'cozy mysteries' blijven me toch trekken. Heerlijk op een gezellig manier een moord oplossen terwijl het buiten regent. Veel van het gebeurde is erg onwerkelijk en aan het begin van het boek moet ik altijd even weer wennen aan de vele (vaak zinloze) details en vreemde hoofdpersonen die alles maar kunnen maken. Maar uiteindelijk is het altijd erg ontspannend.

De afgelopen week las ik This old souse van Mary Daheim, deel 20 van de Bed-and-breakfast mysteries serie. Vorig jaar willekeurig gekocht, gekozen op titel, kleur en plaatje (hoe hopeloos), geen idee hebbend van de lengte van de serie. En hoewel wordt verwezen naar eerdere verhalen, mis je die verhalen niet, alles wordt voldoende uitgelegd.

Het verhaal is verder redelijk eenvoudig en leuk om op te lossen. Een huis waar al een halve eeuw dezelfde mensen wonen ziet er erg onbewoond uit, Renie en Judith worden nieuwsgierig en gaan rondneuzen. Judith vindt een lijk in haar auto, maar wordt verder wijzer van de politie. Zelf gaan ze op onderzoek uit en natuurlijk wordt het spannend, maar lossen ze de zaak ook op.

26 december 2009

Kaas

Willem Elsschot blijft één van mijn favoriete schrijvers. Eerder dit jaar herlas ik Lijmen/Het been en kort geleden zag ik de film van Villa des roses. Nu las ik Kaas.

Vanaf het begin is duidelijk dat de kaashandel van Laarmans op niks uit gaat lopen. Hij tuimt er met open ogen in en heeft opeens 20 ton kaas, die verkocht moet worden. Maar daar is hij helemaal niet mee bezig. Hij is vooral bezig met opscheppen en het inrichten van zijn kantoor. En de voorraad betalen lukt dat ook niet.

Opnieuw een fijn boek. Wel minder dramatisch dan Lijmen/Het been. Natuurlijk wordt er gekonkeld en bedrogen, maar alles lijkt goed af te lopen. Fijn natuurlijk, maar voor het verhaal iets minder.

De volgende Elsschot wordt Tsjip/De leeuwentemmer.

22 december 2009

Jabberwocky and other poems

Gedichten blijven voor mij moeilijk toegankelijk. Ik ben meer van de proza, en dan vooral hele boeken. Ook verhalen kosten me regelmatig moeite. Van Lewis Carroll kende ik natuurlijk Alice in Wonderland. En dat vond ik wel een mooi boek, inclusief de gedichten. Dus een dichtbundel van hem trok me wel aan: Jabberwocky and other poems.

En ik heb er om gelachen. Carroll blijft goed. Een volgende keer zal ik er weer om lachen en weer iets anders lezen. Eens kijken of ik aan Through the looking glass kan komen, meteen een goed excuus om Alice in Wonderland opnieuw te lezen.

21 december 2009

Blauwe maandagen

Jaren geleden begon ik al eens in Blauwe maandagen van Arnon Grunberg en toen gooide ik het na een paar bladzijdes aan de kant. Deze keer besloot ik het eens helemaal te lezen, aangemoedigd door een vriendin die fan is van het grootste deel van Grunbergs werk. Mij heeft ze alleen niet weten te overtuigen...

Ik vond het vooral typisch Nederlands, met de overdreven hang naar seks (net als Zwagerman en Giphart in die tijd). Een verhaal dat zich in een voor mij nogal elite-wereldje rond het Vossius gymnasium in Amsterdam afspeelt en natuurlijk in de hoerenwijk. Een verhaal over gebrek aan liefde van en voor de hoofdpersoon.

Wat ik me vooral afvraag is hoeveel van het boek autobiografisch is. Was het Arnon zelf die regelmatig de escortservice bestelde en uiteindelijk er zelf aan deelnam? Of was hij alleen diegene die van Rosie hield (op zijn manier), van school werd getrapt en wiens vader akelig stierf?

In ieder geval heeft dit boek me niet aangemoedigd meer van Grunberg te lezen. De Nederlandse literatuur heeft nog niet afgedaan. Er slingeren nog wel wat Lijsters rond van schrijvers die ik nog niet ken en waar ik nieuwsgierig naar blijf.

13 december 2009

Duits dienstmeisje

Hoewel ik me niet kan voorstellen dat de serie 'Literaire juweeltjes' slaagt in zijn opzet, namelijk mensen weer aan de lezen krijgen, lees ik ze vaak wel met plezier. Maar als niet-lezer zou ik weinig onder de indruk zijn en bevat bijvoorbeeld Duits dienstmeisje van Simon Vestdijk veel te veel Duitse tekst.

Verder is het het verhaal van een hopeloze liefde, waar de hoofdpersoon zowel over de liefde als de haat voor Else (het dienstmeisje) filosofeert. En natuurlijk gaat het uit en herinnert zij zich weinig van hem.

Dit is een deel uit het boek Else Böhler, Duits dienstmeisje, en ik vermoed het laatste deel. En daarmee hoef ik het hele boek niet meer te lezen. Ik weet hoe het afloopt en kan me voorstellen wat voorafging, namelijk drie maanden hopeloze verliefdheid.

No country for old men

Anderhalf jaar geleden las ik The road van Cormac McCarthy. Daarna (of rond die tijd) verscheen de film No country for old men en ontdekte ik dat het bijbehorende boek van dezelfde auteur was. Van The road was ik onder de indruk, dus ik was benieuwd. Maar gezien het duistere in zijn boeken, was het niet meteen tijd voor dit boek. Pas afgelopen weekend vond ik dat het nu wel eens tijd werd om hierin te beginnen.

En inderdaad was ook dit boek donker. Het begint desolaat, met een aantal trucks met gedode mannen in the middle of nowhere. Ergens in de Texas, in de buurt van de Mexicaanse grens. Moss is hier aan het jagen en vindt veel, erg veel geld in één van de trucks. Hij besluit het te houden. En dan wordt hij opgejaagd vanuit twee kanten. Overleven wordt moeilijk, danwel onmogelijk.

Het verhaal zit goed in elkaar, met tussen de hoofdlijn door een soort dagboek van een sherrif, over de verloedering van de samenleving. Het boek is spannend en duister, maar als je eenmaal in het verhaal zit, dwingt het tot doorlezen.

De film heb ik hier nog op 'video' staan en in ben er nu erg benieuwd naar.

07 december 2009

Tien met stip

Even iets lichters tussendoor. Bij een 'thriller' van Janet Evanovich weet je van te voren dat het vooral lachen wordt, ook al moeten er mensen opgebracht worden. En zo is ook het geval met Tien met stip.

Stephanie Plum brengt zich weer in gevaar, Joe Morelli en Ranger beschermen haar. En ondertussen moet er iemand opgebracht worden die een chipswagen heeft overvallen (wat Stephanie en Lula maar al te best kunnen begrijpen).

Het was voor mij een prima boek voor een relaxed weekendje.

06 december 2009

Haanvroeg

Even tijd voor een Literair Juweeltje op de zondagochtend; Haanvroeg van L.H. Wiener. Een schrijver van wie ik nog nooit had gehoord. En waarschijnlijk ook niet iemand van wie ik meer ga lezen. Te autobiografisch over een tijd (jaren '60) en een wereld (schrijverswereld) die me niets zeggen.

In dit verhaal beschrijft hij zijn vriendschap en rivaliteit met Wim Aaij, die als twintiger aan kanker overlijdt.

05 december 2009

De eenzaamheid van de priemgetallen

Vanaf het moment dat De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano verscheen was ik er erg benieuwd naar. De titel intrigeerde me en ik was ook nieuwsgierig naar Italiaanse literatuur.

Het boek grijpt meteen en laat pas op de laatste pagina los. In de eerste twee hoofdstukken gebeuren dingen die de twee hoofdpersoon (dan nog verre onbekenden) voor de rest van hun leven tekenen. Je vraagt je af wat er gaat gebeuren en wat er van de twee verhaallijnen komt.

Zowel Alice als Mattia lijken in een andere werkelijkheid te leven. Misschien dat ze daarom bij elkaar passen, hoe moeizaam ook.

Het verhaal zit goed in elkaar, leest lekker weg en gaat thema's als trauma's, automutilatie, annorexia en contactgestoordheid niet uit de weg. Daarmee wordt het boek wel zwaar, maar blijft goed leesbaar. Mij gaf het ook vooral medelijden met beide personen. Ondanks hun moeilijkheden was het mogelijk om met ze mee te leven en me in te leven.

Eén ding is me duidelijk, een veelbelovend schrijver.

01 december 2009

Lucky

Dit boek, Lucky van Alice Sebold, kreeg ik vorig jaar via Librarything. Een boek dat ik waarschijnlijk niet zelf zomaar gekozen zou hebben. Een waargebeurd verhaal, autobiografisch zelf, van een vrouw die als eerstejaars student werd verkracht. Twee redenen waarom ik waarschijnlijk niet zo snel aan dit boek was begonnen als ik het niet had gekregen: wil ik zo'n vreselijk verhaal wel lezen en wordt zo'n verhaal niet snel heel zielig.

Dat laatste is zeker niet het geval. Het verhaal gaat uit van de feiten. Daardoor is het ook heel cru en zijn er momenten geweest dat ik het boek kwaad weg wilde gooien. Hoe kan een verkracht meisje zulke vragen worden gesteld tijdens een rechtzaak? Waarom hebben familie en vrienden zoveel moeite om normaal met haar om te gaan?

Een indrukwekkend boek, wat me gekluisterd hield, zelfs in een rumoerige trein, waar ik meestal niet erg veel opschiet in een boek. De titel van het boek klinkt wat vreemd voor het verhaal. Maar Alice prijst zich gelukkig dat ze haar dader voor het gerecht kon krijgen.