The road

Vorig jaar ooit eens in een aanbieding gekocht, voordat ik van anderen hoorde dat het een erg goed boek was of dat ze het wilden lezen: The road van Cormac McCarthy. En daar heb ik geen spijt van, wat een aangrijpend boek. Vanaf pagina één voel je de spanning, de dorheid, het lugubere in het boek.

Het verhaal speelt na de armageddon (is daar een Nederlands woord voor?). De wereld is bijna verlaten, nog enkele mensen zwerven rond. Het verhaal volgt een vader met zijn zoon. De zoon draagt het licht. Ze reizen naar de kust. Niet wetend of daar iets te doen is, iets te eten is, maar je moet toch wat.

Een intrigrerend verhaal, van een vader die om zijn zoon geeft, er het beste van maakt. Een verhaal waar de wanhoop van afdruipt, heeft het allemaal wel zin. Luguber, onvoorstelbaar, hopelijk loopt het me de wereld niet zo af.

Vanochtend zag ik dat McCarthy ook No country for old men heeft geschreven. En een film die de Oscar-winnaar van het jaar was, moet haast wel zijn gebaseerd op een goed boek. Dus dat boek wil ik zeker ook lezen.