27 mei 2012

Through the grinder

Begin mei was een drukke periode met lange werkdagen. Een prima moment voor een niet al te ingewikkeld moordmysterie. Het werd Through the grinder van Cleo Coyle, deel twee van de coffeehouse mysteries. Deel 1 las ik al eerder met plezier. En zo ook dit deel. Spannend, beetje voorspelbaar, hoewel ik er toch weer naast zat qua moordenaar.

Het verhaal: een aantal personen dat bij Clares koffiehuis Village Blend lijkt eens zelfmoord te plegen. Maar is het niet toch moord? Rechercheur Quinn denkt van wel. Ondertussen beweegt Clare zich op het liefdespad. Het lijkt er eerst op dat ze dat doet eventuele adres van haar dochter te screenen, maar natturlijk wordt ze zelf verliefd. En zoals dat hoort, natuurlijk op de potentiële moordenaar.

Dit blijft wat mij betreft een leuke serie en de volgende twee delen heb ik al liggen. Het wordt een drukke zo er, dus wie weet binnenkort tijd voor het volgende deel.

Achterin star nog een verrassend recept met steak die is gemarineerd in koffie. Klinkt spannend, dus ook dat moet eens geprobeerd worden.

21 mei 2012

Banden

Het boekje Banden van Niels en Lydia Rood las ik alweer een tijdje geleden en was ik volkomen vergeten hier te vermelden. Misschien ook niet zo gek, aangezien ik het als een tussendoortje las en het niet al te veel om het lijf heeft.

Het verhaal gaat over ingesproken cassettebandjes (eerste publicatie van dit boek is 1990) voor meditatie. Goeroe Nasole spreekt ze in en verkoopt ze via Funlimited. Maar opeens zijn er meer inkomsten dan er bandjes verkocht zijn. En er komen mensen om die naar de bandjes luisteren. Al snel blijkt dat er valse exemplaren in omloop zijn, met verwoestend effect.

Ik kwam erbij om dit boek te lezen omdat ik lang geleden het boek Gerecht van dit duo wel aardig vond. Banden vond ik wat minder, maar evengoed ook wel aardig. De speurtocht naar het bedrog is interessant en je komt de verschillende kanten van mensen tegen. Leuk voor tussendoor.

13 mei 2012

Het meisje met de negen vingers

Van sommige boeken heb je een beeld dat achteraf helemaal niet blijkt te kloppen. Hoewel in Het meisjes met de negen vingers van Laia Fàbregas lugubere stukken voorkomen, is het zeker geen thriller. Geen idee waarom is het dacht, maar dat verwachtte ik op basis van de titel.

Dit boek vertelt het verhaal van de zusjes Laura en Moira uit Barcelona. Laura heeft maar negen vingers. En van beide meisjes bestaan geen jeugdfoto's, iets wat beiden bezighoudt. Waarom hebben hun ouders ervoor gekozen hen gedachtenfoto's te laten maken, maar ze nooit op de echte gevoelige plaat vastgelegd?

Laura houdt een dagboek bij, waarbij ze met terugwerkende kracht ook over haar jeugd schrijft. En daarbij ben je af en toe kwijt of het nu echt is of dat ze heeft lopen (dag)dromen. Het is een intrigerend verhaal, dat moeilijk weg te leggen is en je ook veel vertelt over het Spanje voor en na Franco. Iets waarnaar ik langzamerhand steeds nieuwsgieriger wordt.

10 mei 2012

Tampasta en nazi goreng

Het boek Tampasta en nazi goreng van Sander Ruijsbroek gaat in op hinderlijke taalfouten die in officiële document helaas vaak voorkomen. Hoewel ik hier in m'n werk ook regelmatig tegenaan loop en het vaak onbegrijpelijk vind hoe mensen die zulke grove taalfouten maken het zover hebben kunnen schoppen, vond ik dit boekje toch een beetje aanmatigend.

Wellicht dat dit is omdat me onduidelijk is wie de doelgroep eigenlijk is. Als het gaat om de mensen die die fouten maken, dan verwacht ik niet die dit gaan lezen. Vaak zullen ze het namelijk toch niet doorhebben of het zal ze niet interesseren. Als het is voor mensen die zich er ook aan ergeren, dan zijn al die schrijftips niet nodig.

Hoewel ik geen taalfouten heb gevonden, vond ik de schrijfstijl erg tegenvallen. Veel te veel herhalingen, het meer dan de helft korter gekund. Misschien een gevolg van het feit dat het boek via TenPages tot stand is gekomen, een initiatief dat je sponsors laat zoeken voor je boek, waarna je het kunt uitgeven. Dit boek had echter wel een eindredacteur kunnen gebruiken. Wel weer bemoedigend dat er genoeg mensen zijn die in een dergelijk boek investeren en correct taalgebruik dus waarschijnlijk ook belangrijk vinden.

07 mei 2012

The alpabet of Vietnam

Ik weet niet precies waarom ik The alphabet of Vietnam van Jonathan Chamberlain via het Early Reviewers programma van Librarything aanvroeg. Ik heb weinig met Azië en nog veel minder met de oorlog die woedde tussen Vietnam en Amerika. Waarschijnlijk heb ik daar toen ik jong was wel genoeg films over gezien.

Toch was ik wel nieuwsgierig naar dit boek, dat gaat over Jacks broer Joe wiens dood al snel geen ongeluk blijkt te zijn Jack ontvangt een pakket met daarin allemaal dagboeken van Joe. Op basis van wat hij leest vertrekt hij naar de blokhut waar Joe de laatste jaren verbleef, samen  met Wash, een oorlogskameraad. Daar moet hij de zwangere vrouw redden. Ook gaat Jack op onderzoek uit in Viernam, om te zien waar zijn broer zo zwaar heeft geleden. Al deze verhaallijnen lopen door elkaar en soms was ik kwijt waar het verhaal zich afspeelde. Dat duurde echter maar kort.

De gebeurtenissen in het boek en het bijbehorende taalgebruik zijn behoorlijk grof. Niet iedereen zal dat kunnen waarderen. Aan de andere kant, het maakt wel duidelijk hoe verwoestend die oorlog kan zijn voor de soldaten die hem moeten uitvechten. Daar wordt je vanzelf wel onmenselijk gemaakt.

Uiteindelijk vond ik het zelf wel een indrukwekkend verhaal, hoewel ik soms maar een paar pagina's achter elkaar kon lezen. De afwisseling in verhaallijn maakt echter dat er ook nog wel wat te lachen valt en dat je ook weer naar het heden en de 'normale' wereld wordt gesleept.
Dit boek is echt niet voor iedereen, maar heeft mij toch wel weer wat inzichten gegeven over een wereld waar ik misschien liever niet van wil weten dat die ook bestaat.

02 mei 2012

Afrika

Het stripboek Afrika van Hermann Huppen las ik via Netgalley. Op m'n e-reader werken stripboeken erg slecht, maar op m'n computer gaat  het prima. Erg onder de indruk was ik helaas niet van he t verhaal. 

Een journaliste trekt naar Afrika om meer te weten te komen over een wildpark. Daar ontmoet ze de norse bewaker, die weinig wil vertellen, maar wel enorm veel liefde heeft voor de dieren in het park. Hij is dan ook continu op zoek naar stropers. Totdat ze iets te nieuwsgierig blijven en moeten vluchten.

Tussendoor speen politieke scene in, denk ik, een buurland. Ook de relatie van de huishoudster van de bewaker is wat onduidelijk. Wat losse eindjes, waar niks mee gebeurt. Jammer, want er valt vast een verhaal van te maken, hoewel het misschien al gewoon te vol zat met clichés.