29 juni 2011

De kleine walvis

Een klein, en onverwacht mooi werkje, dat is De kleine walvis van Lynne Cox. Heel veel gebeurt er niet in de paar uur die dit verhaal beschrijft, maar op een bepaalde manier toch ook weer wel.

De hoofdpersoon, de auteur zelf, is een zeventienjarig meisje, dat traint als lange afstandszwemmer in zee. Op een vroege ochtend is het water vreemd onrustig. Er zwemt iets groots onder haar door. En ze wordt bang. Het zou een haai kunnen zijn...

Steve, die haar vaak vanaf de kant in de gaten houd (in de goede zin van het woord), weet dat het een kleine walvis is, een jong dat z'n moeder is kwijt geraakt op de toch van Mexico naar het noorden. Kortdurend ontstaat er een band tussen Lynne en het walvisjong. Een bijzondere band, die erg mooi beschreven wordt. Het jong weet dat Lynne hem wil helpen zijn moeder te vinden...

Het boek is mooi geschreven, met af en toe misschien wat erg diepzinnige gedachten van Lynne die zowel uitgeput als geschokt moet zijn. Maar die maken het verhaal dan ook wel weer mooi en meer dan alleen verhaal van een babywalvis die z'n moeder kwijt is.

28 juni 2011

Into the forbidden zone

Een nieuw concept, waarop Anna me we, de Kindle Singles. Korte boekjes of lange essays, 't is maar net hoe je het bekijkt, over actuele onderwerpen die je voor een paar dollar kunt downloaden. Ik probeerde het met Into the forbidden zone van William Vollmann.

De auteur brengt kort na de aardbeving in Japan (afgelopen voorjaar) een bezoek aan het gebied rond Fukushima. Helemaal gerust is hij niet als hij vertrekt, dus hij heeft geprobeerd een geigerteller te regelen. Of hij werkt, dat is nog wat onduidelijk, maar beter iets dan niets.

Het is een eerlijk essay over zijn eigen angsten, met daarbij het ontbreken van enige angst bij de meeste Japanners die wel geevacueerd zijn (omdat het moet), maar zich verder niet al te veel zorgen maken. En dat vond ik toch wel schokkend in een land waar atoombommen gevallen zijn.

Het verhaal bevat wat veel herhaling en de opgebouwde spanning wordt misschien wat te snel gebroken. Maar aan de andere kant, het verhaal is actueel. Over een jaar zou het onderwerp me waarschijnlijk niet veel meer interesseren. Dan liever een wat ruwere versie.

24 juni 2011

Versluiering

Tsja, wat moet ik van dit boekje zeggen? Versluiering van Monaldi & Sorti is het geschenk voor de maand van het spannende boek. Meestal zijn die geschenken wel aardig. In dit geval weet ik het niet. Ik heb het idee dat er teveel personages met teveel lastige namen in voorkwamen en heel spannend vond ik het niet.

Het verhaal speelt in Parijs in 1647. En voor het komende carnaval wil het hof dat er een grootste Italiaanse opera wordt opgevoerd. Atto Melani vraagt zich af wat voor complot daar achter zit. En natuurlijk is dat complot er. En gaan we nog verder terug in de tijd, aan de hand van oude geschriften.

Al met al is dit gewoon niets voor mij. Teveel personen, teveel saaie oude geschriften en allemaal een beetje te veel voor een krappe honderd pagina's. Misschien dat de dikke pillen van dit schrijversduo beter uit pakken, maar ik laat hun werk voorlopig maar aan mij voorbij gaan.

19 juni 2011

Het aapje dat geluk pakt

Omdat ik de laatste tijd het gevoel heb behoorlijk rond te rennen en het soms een eeuwigheid lijkt te duren voordat ik een boek uit heb, heb ik een stapeltje dunne boeken samengesteld, om zo toch het idee te krijgen eens iets uit te krijgen. Niet dat het echt helpt, het schiet nog steeds niet op. En laat ik over bloggen maar zwijgen. Het aapje dat geluk pakt van Arnon Grunberg heb ik al een week uit. En er staat me nog een flinke rij drukke weekenden te wachten, maar doordeweeks wordt het, na komende week, waarschijnlijk weer iets rustiger (hoop ik).

Ik houd eigenlijk helemaal niet van Grunbergs werk. Maar dit dunne werkje stond al tijden in de kast. Een verhaal over de Nederlandse tweede man van de ambassade in Peru, Jean Baptist Warnke. Een dipl0maat zonder mening. Tot hij wordt verleid door de Peruaanse Malena. Opeens lijkt heel zijn huidige leven zinsloos. Maar is Malena wel zo onschuldig en alleen op een minaar uit?

Een verhaal dat past in het werk van Grunberg en waar ik niet warm voor loop. Niet erg, mijn mening weer bevestigd. Misschien dat ik ooit nog eens in Tirza begin, misschien dat ik dat maar beter kan laten.

06 juni 2011

The white woman on the green bicycle

Soms vergis je je gewoon volledig in je gedachten over een boek. Bij The white woman on the green bicycle van Monique Roffey dacht ik aan een boek met een milieu thema. Daarnaast stonden me goede recensies bij. Toen het boek met via Netgalley aangeboden werd, hoefde ik dan ook niet te twijfelen. Maar toen zat ik dat ik me volledig in het onderwerp had vergist. Het verhaal speelt in revolutionair Trinidad en Tobago. Een land waar ik helemaal niks van weet. Maar interesse in het Caribisch gebied heb ik wel en 'Orange prize finalist' zegt toch ook zeker iets.

En wat ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb. De proloog waarbij een jongen door de politie in elkaar wordt gemept liet me nog even twijfelen, maar al snel wilde ik alles weten over het moeizame huwelijk van Sabine en George en de afgelopen 50/60 jaar op Trinidad en Tobago.

George kan in de jaren '50 een goede baan krijgen op Trinidad (in Port of Spain) en vertrekt voor drie jaar, samen met Sabine, net getrouwd. Ze komen aan als Brits kolonist, vlak voordat Eric Williams naar de macht grijpt en er een gespannen decennium sfeer ontstaat, zoals rond die tijd wel meer in het Caribisch gebied.

We beginnen het verhaal echter in 2006, met Sabine en George in Trinidad, vechtend voor de rechten van de lokale huishoudelijk hulp en haar zoon. Pas halverwege het boek zien we hoe het allemaal zo gekomen is. Deze manier van vertellen werkt briljant voor dit boek, want ik was continu nieuwsgierig en ik heb een aantal keer wikipedia nageslagen om te kijken of dit boek historisch waar kon zijn (ja, dat lijkt te kunnen).

Het verhaal vertelt het moeizame huwelijk van George (houdt van Trinidad) en Sabine (wil niets liever dan terug naar Engeland), de revolutie, de lastige verhouding tussen blanke kolonist en donkere local. Goed geschreven, waarheidsgetrouw, leerzaam. Een absolute aanrader, ik heb genoten van dit boek en veel opgestoken.