28 juli 2010

Treasure island

Hoewel ik het idee had dat ik Treasure island van Robert Louis Stevenson op de basisschool al eens gelezen had, is dit boek daar misschien wel iets te gruwelijk voor. Waarschijnlijk een aan de jeugd aangepaste vertaling/hertaling van dit boek.

Nu las ik dan het echt boek. Een bekend verhaal, van een piraat die in de inn van de ouders van Jim overnacht. En dan komen zijn vijanden. En vindt Jim een echte schatkaart. Er wordt een boot geregeld en bemanning. En die bemanning bestaat natuurlijk uit oude maten van de eerstgenoemde piraat. Ze hebben weinig goeds in de zin.

Maar het eiland wordt bereikt, er wordt gevochten, de schat wordt gezocht.

Dus gewoon een spannend boek over datgene wat blijft intrigeren: schatzoeken en piraten. Lekker leesbaar, lekker spannend, lekker amusement voor een paar avondjes.

25 juli 2010

Van den Vos Reynaerde

Nadat mijn Iraanse collega beweerde dat er niet veel Nederlandse literatuur is (want ze kent het niet, en de Duitse wel), ben ik eens op zoek gegaan naar was ik aan ouds (want daar ging het eigenlijk om) had liggen. En dat was bijvoorbeeld een bulkboek met Van den vos Reynaerde. Het is niet het gehele boek in MiddelNederlands, maar een groot gedeelte, met daarnaast een letterlijke vertaling en een vloeiend leesbare hertaling. En daarbij aan het begin en tussendoor nog wat uitleg, wat het verhaal beter te plaatsen maakt.

Natuurlijk kende ik dit verhaal van mijn middelbare school Nederlands, maar het was leuk om opnieuw te lezen en de uitleg is verhelderend. Dit bulkboek ga ik dus maar aan die collega uitlenen :).

Ook opgenomen in dit zelfde bulkboek zijn enkele fabels van Jacob van Maerlant uit Der Naturen Bloeme (1270). Ook hierbij wat uitleg over het onstaan ervan. En natuurlijk zijn de vreemdste creaturen eruit gehaald om iets te laten zien over die tijd in slechts 10 pagina's.

Al met al een aardig bulkboek, met een goede mix van info en het echte werk. En eenvoudig leesbaar in een paar uur.

24 juli 2010

De schapen van Glennkill

Ontspannende literatuur voor tijdens een weekendje Dublin, dat was het doel van dit boek: De schapen van Glennkill van Leonie Swann. En dat is gelukt. George, de herder van de schapen wordt aan het begin van het verhaal dood gevonden. De schapen hielden van hem en willen weten wat er gebeurd is.

De schapen luisteren de mensen die in de wei komen af, maar natuurlijk begrijpen ze niet alles. En ze begeven zich naar het dorp om daar de mensen af te luisteren. Makkelijk is het niet en ze verzinnen veel flauwekul, maar uiteindelijk wordt toch duidelijk wat er gebeurd is. De verschillende eigenschappen van de verschillende schapen helpen hen behoorlijk.

Er zitten wat zweverig stukken in het verhaal en het had allemaal wat minder religieus gemogen, maar het verhaal is origineel en grappig. Prima voor tijdens een korte vakantie.

En in Dublin kwam ik er natuurlijk achter dat er veel meer Ierse schrijvers zijn die ik ken en ik kwam dus ook met een stapeltje literatuur terug.

13 juli 2010

Wat te doen als iemand sterft

Hoewel ik voor mezelf graag volhoud dat ik vooral literatuur lees, ben ik eigenlijk ook wel weg van thrillers en mysteries. Zolang er maar wat te puzzelen valt. En m'n laatste Nicci French was alweer even geleden. Deze keer las ik Wat te doen als iemand sterft.

Het verhaal begint heftig. Bij Ellie staat de politie aan de deur, haar man Greg is bij een auto-ongeval om het leven gekomen. En naast hem zat een vreemde vrouw. Zijn minnares? Ellie wil dat niet geloven....

En dan begint de puzzel. Haar vrienden zetten zich volkomen voor haar in en proberen haar duidelijk te maken dat Greg toch blijkbaar een minnares had. Maar Ellie houdt vol en gaat op onderzoek uit. Is er echt iets anders aan de hand? En als dat zo is, zal ze er dan achter komen? Haar vrienden en de politie verklaren haar zo'n beetje, hoewel niet expliciet, voor gek.

Het blijft heerlijk ontspannen, zo'n boek. Medeplichtig staat hier nog op de plank en ik wil nog graag eens Tot het voorbij is lezen. De oudere boeken hoeven niet zo nodig, een deel daarvan (maar welke) las ik ooit eens. Maar het nieuwere werk blijf ik toch volgen. Altijd interessant genoeg voor een paar avondjes ontspanning.

10 juli 2010

High fidelity

Dit boek staat al jaren in m'n kast, ik denk zelfs dat het één van de eerste boeken was die ik kocht. En nu, ongeveer 700 boeken verder, lees ik het eindelijk. Geen idee waarom in High Fidelity van Nick Hornby niet eerder las. Ik kocht het heel bewust en was er echt nieuwsgierig naar. En het werd goed aangeprezen.

En het is ook een fijn verhaal. Goed geschreven, veel humor, medelijden met Rob (de sociaal onhandige hoofdpersoon), liefde en sex en veel muziek. Een boek wat ook het genre guy-lit (naast chick-lit) meekreeg. En dat is goed te begrijpen. Het leest lekker weg, prima voor een (veel te) warme zomerweek.

Het boek begint met een relaas over vijf vriendinnen van Rob met wie de relaties is verbroken. En dan komt de laatste verbroken relatie, in het heden, die met Laura. Hoe krijgt Rob z'n leven weer op de rails en misschien komt het toch weer goed met Laura. Dit alles tegen de achtergrond van de platenzaak dit Rob met twee anderen draaiende houdt. Veel muziekweetjes.

Nick Hornby heeft me met dit boek in zijn werk geïnteresseerd gemaakt. De film heb ik een tijd geleden eens opgenomen. Dit ga ik vanavond maar eens kijken.

04 juli 2010

Sneeuwstorm en amandelgeur

Een Camilla Läckberg buiten de serie over Patrick en Erica. Een collega van Patrick, Martin, is echter wel aanwezig in Sneeuwstorm en amandelgeur. Mee met z'n vriendin (waarvan hij zich afvraagt of of hun relatie daar we definitief genoeg voor is) naar een familieweekend. Met Kerst met z'n allen in een villa op een eiland.

Al snel blijkt dat opa een imperium heeft en niet tevreden is over het zakelijke leven van kinderen en kleinkinderen. De sfeer is grimmig en opa sterft bij het openingsdiner. En dan wordt het een weekend speuren (door de vrieskou is de toegang tot het vaste land afgesloten) voor Martin.

Een goed verteld familiedrama met mogelijkheden tot meedenken. Met onverwachte elementen en een verrassende ontknoping.

01 juli 2010

Excuses voor het ongemak

Boeken kunnen snel verouderen. Zoals Excuses voor het ongemak - dagboek van een treinreiziger van Kees Volkers. Een dagboek van 15-7-2002 tot 15-7-2003. En sindsdien is er veel veranderd op het spoor.

Het dagboek vermeld feiten, maar komt soms ook zeurderig op me over. Iets te vaak wordt geklaagd over de te lage frequentie van treinen naar Houten, over overvolle treinen en over enkele minuten vertraging met de laatste trein.

Ja, natuurlijk gaat er wel eens iets fout en stond ik toen ik rond middernacht terugkwam van vakantie een half uur in de storm en regen op station Leiden, omdat de aansluitende sneltrein niet even had gewacht (doet ie anders altijd). En ja, ik moest laatst via Schiphol van Delft naar Utrecht (maar de NS kan er ook niks aan doen als er bij Woerden iemand voor de trein springt). Het door mij meest afgelegde traject is Delft - Utrecht en dat gaat meestal prima. Het traject Den Haag - Rotterdam blijft tricky omdat er slechts twee sporen liggen, het erg druk is en er nog wel eens wat mis gaat. Dan wordt Delft opeens onbereikbaar. Maar ook daarin komt verbetering, er wordt hier gewerkt aan een spoortunnel en spooruitbreiding.

Maar over het algemeen heb ik niets te klagen. De informatievoorziening wordt steeds beter (omroepen van aansluitende treinen op grote stations, website waarop storingen staan weergegeven en die aardig klopt). En er rijden behoorlijk wat treinen en meestal kan ik zitten (hoewel ik moet toegeven dat ik zelden in de spits reis).

Op zich was dit boek wel aardig, maar niet bijzonder en wat te negatief.