28 september 2008

De gifhouten bijbel

Al lange tijd lag het in m'n kast, De gifhouten bijbel van Barbara Kingsolver. Een boek dat me aansprak vanwege de titel en afschrok vanwege de dikte en kleine lettertjes. Toen op Librarything een 'group read' over dit boek onstond besloot ik mee te doen. Een goede stimulans en een extra verdieping.

En ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb, hoewel het wat korter had mogen zijn, de laatste hoofdstukken hadden wat mij betreft minder uitgebreid gemogen, het verhaal was eigenlijk wel af.

Het boek beschrijft het vertrek van de familie Price uit Georgia naar de Kongo om daar een zendingspost in het dorpje Kilanga te bemannen. Vooral de vader van dit gezin, Nathan, wil dit. Zijn vrouw Orleanna en zijn vier dochters Rachel, Leah, Adah en Ruth May kunnen alleen maar volgen.

Het verhaal is in delen geschreven, steeds beginnend vanuit het oogpunt van Orleanna. De rest van de delen bestaat uit de verhalen zoals opgetekend door de dochters, ieder met zijn eigen stem. Dat is wat een zwaar verhaal toch nog leesbaar maakt. Zwaar omdat Nathan veel te veel wil en zich absoluut niet aanpast aan de lokale bevolking. Dat wordt de familie niet in dank afgenomen. En dan is er ook nog de strijd om de onafhankelijkheid die verblijf in Kongo onverstandig maakt, maar Nathan luistert niet. Al met al ingrediënten genoeg voor een tragisch verhaal, wat het dan ook is.

De laatste delen, ongeveer 150 pagina's, vertelt hoe de dochters na tragische gebeurtenissen in Kongo verder gaan met hun leven. De locaties verbaasden me nog al, hun gedrag niet. Alleen, zoals gezegd, dit had korter omschreven mogen worden. Maar al met al wel een aanrader om te lezen.

27 september 2008

'n Kleintje Krol

Van Gerrit Krol had ik nog nooit iets gelezen, zelfs niet ergens een column. In ieder geval niet dat ik me kan herinneren. Toen ik laatst 'n Kleintje Krol tegenkwam, met daarin korte stukjes uit zijn werk een recensie van een liefhebber leek me dat een mooie kennismaking.

Helaas viel dat een beetje tegen. Vooral omdat dit boekje met name een stuk reclame is, mede door toegevoegde recensie, en daar wordt ik altijd een beetje argwanend van.

Ook was ik niet heel erg onder de indruk van de schrijfstijl van Krol. Naar mijn idee toch wel erg direct. Niet meteen een stijl die ik een roman verwacht. Zijn observaties daarentegen vind ik dan wel weer aardig. Misschien dat ik toch nog eens een heel werk van hem moet proberen. Iemand suggesties welke?

15 september 2008

Rally naar Bagdad

Een derde Agatha Christie in korte tijd. En weer blijkt dat ik waarschijnlijk nooit een fan zal worden, hoewel het verhaal toch altijd weer spannend genoeg is om toch het boek uit te lezen. Mede omdat je er ook niet echt bij na hoeft te denken. Deze keer las ik Rally naar Bagdad. Een verhaal zonder Poirot, Miss Marple of Tommy & Tuppence, maar een 'doodgewone' jonge vrouw.

Vic wordt bij een ontmoeting met Edward in een Londens park meteen smoorverliefd op hem. Helaas gaat Edward de volgende dag naar Bagdad. Voor Vic alle reden om alles in het werk te zetten daar ook zo snel mogelijk te komen. Meteen de eerste dag vindt ze een betrekking (jeetje, ik begin de taal van het boek al te gebruiken) als hulp voor een vrouw met een gebroken arm. Twee dagen later zit ze in Bagdad.

Daar is het onrustig, hoogwaardigheidsbekleders uit Rusland en Amerika worden verwacht en er gaan ergens geruchten over de ronde. Maar hoe het precies zit wordt mij niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk omdat er in het boek nogal veel personen voorkomen en ik ben niet erg goed in het onthouden van namen van personen in boeken. En dan komen er in het boek ook nog al eens persoonsverwisselingen voor.

Wat me vooral irriteert aan deze boeken is de schrijfstijl. En ik weet niet eens of het door Agatha Christie komt, misschien is het wel gewoon een slechte vertaling, die is per slot van rekening ook uit de jaren 70, dat zou de truttigheid wellicht kunnen verklaren. En zo af en toe zal ik vast nog wel eens iets van haar lezen.

13 september 2008

A short history of nearly everything

Voor sommige boeken moet je gewoon de tijd nemen en niet te veel pagina's achter elkaar lezen. Dat had ik deze keer met A short history of nearly everything van Bill Bryson. Een erg interessant boek en goed geschreven, maar een hoofdstuk met al die informatie is wel genoeg voor één leessessie.

Het leuke aan dit boek vind ik dat het van allerlei wetenschappelijke onderwerpen iets vertelt. Beginnend bij de aarde zelf en zijn vorm (dit onderwerp aan het begin van het boek, helemaal goed wat mij betreft), het ontstaan van de aarde en de ontwikkeling van plant en dier. Leuk opgebouwd, geschreven met veel humor en je hoeft vooraf niets van de onderwerpen te weten (hoewel dat het wel makkelijker maakt.

Hoewel dit boek veel vertelt, blijkt bij bijna onderwerpen ook maar weer hoe weinig we eigenlijk weten. En over hoeveel onderwerpen er ook nog discussie blijkt te bestaan. Iets wat ik onderhuids eigenlijk wel wist, maar me nooit zo beseft had. Ik ben dus wijzer geworden van dit boek en het heeft veel vragen opgeleverd.

Bill Bryson blijft me positief verrassen met zijn schrijfstijl. De meeste van zijn boeken staan dan onderhand ook al in de kast te wachten totdat ze gelezen zullen worden. En dat met enige regelmaat zeker gebeuren.

07 september 2008

De kleine Johannes

Voor mijn literatuurlijst las ik ooit Van de koele meren des doods van Frederik van Eeden. Ik weet nog dat me dat toen veel moeite kostte, het was duidelijk niet mijn boek. Nu las ik De kleine Johannes, deels omdat die hier toch lag en deels omdat ik dacht dat een soort sprookje wel een stuk toegankelijker zal zijn.

In het begin is dat ook zeker zo. Een vergelijking dringt zich daar op met Erik, of het kleine insectenboek van Godfried Bomans, dat ik las als tiener. Alleen gaat die vergelijking niet lang op, Frederik van Eeden weet ook dit boek tragisch te maken. Wat begint met een avontuurlijke reis met Windekind door de kleine wereld, loopt af met een deprimerende tocht met Pluizer langs de zieken en stervenden.

Opnieuw blijkt dat Van Eeden niet mijn schrijver is. Veel te depressief allemaal. En een beetje zweverig op zoek naar het Licht. Nee, het is het niet voor mij.

Wonderbaarlijke wereldreizigers

Wonderbaarlijke wereldreizigers is een verzameling(etje) van verhalen/delen uit zes reisboeken die door Bzztôh zijn uitgegeven. Zo wordt er verhuisd in Italië, orchideeën gezocht op Borneo, door Ierland gelift met een koelkast, geëmigreerd naar Spanje, gereisd over IJsland en aikido gedaan in Japan.

Allemaal verhalen die best oke zijn om te lezen, maar voor mij is het duidelijk dat ik alle zes de boeken niet in z'n geheel hoef te lezen als dit de beste gedeelten uit de boeken zijn. Sommige mensen kunnen namelijk beter bij het reizen blijven en kunnen het opschrijven beter laten. Overdreven grappig zijn valt namelijk nogal op.