28 februari 2009

Bingo!

Na mijn verblijf in Suriname, nu al weer bijna 4 jaar geleden, ben ik interesse in het land en zijn literatuur blijven houden. Toen las ik De koningin van Paramaribo van Clark Accord. Een erg interessant en prettig leesbaar boek. Toen had ik alleen nog geen log, dus geen linkje naar de post. Maar de kans dat ik het weer eens ga lezen is erg groot.

Toen Bingo! uitkwam wilde ik dat dan ook graag lezen. Hoewel dit verhaal zich in Rotterdam en Amsterdam afspeelt, gaat het wel over een deel van de Surinaamse gemeenschap. Ook niet gek dat het in Nederland speelt, Clark Accord woont daar per slot van rekening zelf ook.

En hoewel ik zelf ook in de randstad woon en best wel wat Surinamers ken is dit (gelukkig?) een subcultuur die ik niet ken en waar ik me ook niet zo veel voor kan stellen. De hoofdpersonen uit dit boek, met name Leanda en Naomi, leven voor de (illegale) bingo. En dat terwijl ze de eindjes al aan elkaar moeten knopen. Maar deze avond is er kans op de jackpot (5000 euro). De bingohal in Rotterdam is gesloten, maar er worden speciale bussen ingezet voor vervoer naar de hal in Amsterdam.

Het boek beschrijft de bingo-avond waarop de jackpot kan vallen. Goed gedaan, de spanning spat van de pagina's. Ondertussen komt ook het persoonlijke leven van Leanda en dochter Naomi aan bod. Een leven dat past bij de bingoverslaving...

Het boek geeft een interessante inkijk in deze subcultuur. Een verhaal dat me weer even verder liet kijken dan mijn eigen rustige leventje.

24 februari 2009

Persepolis I en II

Het is lang geleden dat ik voor het laatst een strip las. In de vorm van een boek dan. In tijdschriften, kranten en op websites lees ik ze natuurlijk wel. En nu ook weer eens ik boekvorm. Geen stripboek deze keer, maar een graphic novel. Ik las de afgelopen Persepolis (deel 1 en 2) van Marjane Satrapi. Een boek wat wat mij betreft iedereen moet lezen.

Marjane tekent in dit boek haar leven van een jaar of 10 totdat ze halverwege de 20 is. Een verhaal over haar jeugd in Iran, waar oorlog dreigt (halverwege de jaren 80) en een verhaal over haar leven in Europa en terugkeer naar Iran.

Ontzettend indrukwekkend, de tekeningen spreken boekdelen. En hoewel het een vreselijk verhaal is, komt er ook een heleboel humor in voor. Waardoor het toch leesbaar is en je het niet halverwege dicht wilt doen omdat het allemaal zo naar is.

Voor mij was het een mooie leeservaring, over een onderwerp en tijd waar ik als basisschoolleering toen weinig van mee heb gekregen. Hooguit het luisteren naar de radio in de ochtend, begin 1991, tijdens de 2e Golfoorlog. Dat was eng, het ging over bommen en opeens mocht de radio 's ochtends aan. En met dit boek kreeg dit voor mij een gezicht. Nu maar wachten op de vertaling van de delen 3 en 4.

21 februari 2009

Kafka on the shore

Eindelijk kwam ik dan toe aan Kafka on the shore van Haruki Murakami. Een schrijver over wie ik voor het eerst hoorde bij een interview met Tim Krabbé in De wereld draait door. Dat is al weer een tijdje geleden. En bijna even zo lang stond dit boek in m'n kast. Vorig jaar al op m'n lijstje met boeken dat ik dat jaar toch per se wilde lezen. Nu was het dan eindelijk zo ver.

En zoals altijd, dat had ik veel eerder moeten doen. Een heerlijk boek. Continu spannend, want je hebt geen idee wat er kan gebeuren. En alles kan ook (spreken met katten of stenen, regenende bloedzuigers). En ook al kan alles, het is geen gegoochel, maar hoort bij het verhaal. En vooral dat is zo goed. Hierdoor wordt een verhaal over een van huis lopende puber opeens iets bijzonders. En wat de reden van het weglopen van Kafka ook is geweest, het moest zo zijn.

Meer valt er niet over het boek te zeggen zonder de magie weg te nemen. Als je het vertelt klinkt het ongelooflijk suf; als je het boek leest, kan het eigenlijk niet anders. Wat een verteller! Murakami blijft op mijn wishlist staan!

07 februari 2009

De verborgen bron

Het was al weer even geleden dat ik Nederlandse literatuur las, met name degenen die ik vanuit de middelbare school meekreeg als belangrijke auteurs. Tijd dus voor iets in deze categorie. Het werd De verborgen bron van Hella Haasse. Voor mijn literatuurlijst las ik ooit De wegen der verbeelding van haar, dat sprak me toen wel aan en De verborgen bron zou hier op lijken. Haar andere werk minder, door Oeroeg ben ik bijvoorbeeld nooit heen gekomen, geschiedenis had ik weinig mee. Maar dat is aan het veranderen, dus ik zal waarschijnlijk nog wel meer van Haasse lezen.

Het verhaal gaat over de zoektocht naar een verborgen (schoon-)familiegeschiedenis. Jurjen is overspannen, zoekt rust en gaat daarvoor naar de plaats waar de ouders van zijn vrouw hebben gewoond. Zijn vrouw, Rina, moet er niet aan denken daar naar toe te gaan. Zij is per slot van rekening opgevoed door de ouders van haar vader. En ze moet er niet aan denken om naar het huis van de ouders van haar moeder te gaan.


Hoewel Jurjen met name papieren komt opruimen en nieuwsgierig is naar het verleden, komt hij veel te weten. Een geschiedenis die Rina voor hem verborgen heeft gehouden.