22 oktober 2006

Komt een vrouw bij de dokter

De laatste keer dat ik een boek in één dag gelezen heb kan ik me niet herinneren. Gisteren gebeurde het opeens weer, met Komt een vrouw bij de dokter van Kluun. En dat terwijl ik aanvankelijk helemaal geen plannen had om dit boek te gaan lezen. Waarschijnlijk gebaseerd op de negatieve verhalen over het gedrag van Stijn in de media, de man wiens vrouw kanker heeft en hij blijft er maar affaires op nahouden.

Natuurlijk, dit gedrag van Stijn valt niet te ontkennen en ik weet niet hoe ik zou reageren als ik een vriend zou hebben met dit gedrag op zo'n moment. Maar dit boek is zoveel meer! Het verhaalt ook het verloop van de ziekte, wat dat met een gezin doet en laat ook zien dat Stijn een schat is voor zijn vrouw Carmen en z'n dochtertje Luna. En dat op zo'n manier dat het verhaal je ontzettend aangrijpt.

20 oktober 2006

Parfum

Een boek wat al een tijdje op mijn lijstje met boeken die ik echt binnenkort wil lezen stond: Het Parfum van Patrick Süskind. En daar stond dit boek niet voor niks, wat een indrukwekkend verhaal! Je gaat zelfs begrijpen waarom de moordenaar zo is.

De stijl van Süskind sprak me erg aan en ik vond de focus op geuren erg mooi. Het liet mij ook meteen anders naar de wereld kijken, of beter gezegd, ruiken. Geuren vielen me de afgelopen week veel meer op dan anders.
Ik ben benieuwd hoe lang dat zo blijft...

Het verhaal van Grenouille, de hoofdpersoon, spreekt zo aan, omdat je snapt waarom hij dingen wil, zijn obsessie voor geur. En je snapt vanaf het begin waarom, hij heeft zelf geen menselijke geur. Maar zijn eigen reukvermogen is geweldig, alles kan hij onderscheiden. Een interessante combinatie en goed uitgewerkt in dit boek. Een absolute aanrader!

13 oktober 2006

Kort Amerikaans

Meer dan het boekenweekgeschenk van vorig jaar had ik nog niet gelezen van Jan Wolkers. Daar kan nu Kort Amerikaans bij. En zoals ik al verwachtte is het niet helemaal mijn ding.

Ik weet niet zo goed wat ik met het verwarde liefdesleven wat Erik in dit boek heeft aan moet. Ik weet dat eenzaamheid gekke dingen met mensen doet, maar dat je dan kiest voor een beeld in plaats van een vrouw? Sowieso kan ik me niet met de ongeroerdheid van Erik bij de dood van zijn broer indentificeren.

De schrijftstijl van Wolkers vind ik daarentegen wel goed, leest lekker weg, maar ik toch niet al te simpel. En een mooi citaat heb ik dan ook wel gevonden:
"
Ik heb ontdekt dat het niet de zwaartekracht is die alles op de aarde houdt, maar de kleuren, zij hij langzaam maar heel stellig en dwingend. Als de hemel groen was en de aarde blauw, zouden zelfs de stenen naar boven vallen. De bomen zouden ontworteld worden."
Dit idee over de zwaartekracht deed me wel glimlachen, maar dat is vast beroepsdeformatie.


Veel van Wolkers zal ik waarschijnlijk niet meer lezen, hoewel "Turks fruit" vast nog wel zal volgen. Die staat per slot van rekening bij m'n ouders in de kast, dus al te veel moeite hoef ik er niet voor te doen.

10 oktober 2006

Zomerhuis, later

Veel verhalenbundels lees ik niet. Het was dat ik het erg druk had dat ik voor verhalen koos. En aangezien ik niet veel keus heb in m'n boekenkast in dit genre, werd het Zomerhuis, later van Judith Hermann. Dit boek komt trouwens uit de Volkskrantserie "Bekroond Europa", die vorig jaar uitkwam. Dit jaar volgt daarop de serie "Van twee werelden". Gezien de kwaliteit van de boeken van vorig jaar (hoewel ik er nog maar 3 gelezen heb), weet ik al welke 10 boeken de komende tijd mijn boekenkast zullen aanvullen.

Eigenlijk was 'Zomerhuis, later' te literair voor de sfeer waar ik me de laatste weken in bevond. En het zijn juist de literaire verhalen waar ik niet zo goed mee uit de voeten kan. Ik heb altijd het idee dat er dan binnen zo'n 15 pagina's een heleboel thema's worden aangesneden waarvan ik de diepere betekenis mis. Waarschijnlijk doe ik dat ook bij romans, maar daar valt het me minder op.

Het gevoel dat ik iets miste had ik de keer weer. De verhalen zijn goed geschreven, daar niet van, de sfeer is meteen invoelbaar. In elk verhaal komt de verloren liefde naar voren en de zoektocht van een hoofdpersoon. En vaak is de sfeer van het verhaal koud, de locaties verlaten. Alleen daarom al een treurig boek. Maar dan wel goed geschreven. Ik ga het dan ook zeker nog een keer lezen als ik wat minder aan m'n hoofd heb en de tijd heb om de verhalen op me in te laten werken.