23 januari 2016

Emma's geluk

Ik denk dat bijna alle lezers het wel kennen: er na een paar hoofdstukken achter komen dat het boek dat je bent gaan lezen iets heel anders is dan je verwachtte. En dat het zelfs (ruim) buiten je comfort zone valt. Maar omdat je er aan begonnen bent, toch doorlezen, want het begin was toch (stiekem) wel interessant. Zo verging het mij met Emma's geluk van Claudia Schreiber.

Emma doet een poging haar boerderij te runnen en daarmee in haar levensonderhoud te voorzien. Max krijgt te horen dat hij ongeneeslijk ziek is en besluit met een uit de vakgarage van z'n baas gestolen Ferrari te vluchten. Een crash doet hem bij Emma op de bank belanden.

De twee lijken niet voor elkaar bestemd, maar een expliciet beschreven romance bloeit. Een tragisch, licht erotisch liefdesdrama? Nee, het verhaal is vooral erg humoristisch. Heel anders dan het serieuze, literaire idee dat ik aan het begin van het boek had, maar daarom niet minder geslaagd als leeservaring.

09 januari 2016

2015 -> 2016

2015 was een druk jaar en dat laat zich meteen zien in mijn lees- en blogsnelheid. Ik las slechts 44 boeken, waarvan vier in de laatste week tijdens een eindsprint (mijn niet geheel vreemd). Bijna de helft hiervan, 21, was van oorspronkelijk Nederlandse auteurs.

Hoewel ik aan het begin van het jaar wel altijd een lijstje maak met boeken die ik graag wil lezen, komt daar zelden wat van. Zo ook dit jaar. En komend jaar waarschijnlijk weer. Ik wil me meer laten leiden door waar ik op dat moment zin in heb en niet vooruit plannen.

Ik hoop vooral komend jaar weer wat meer te lezen. Mijn huidige leeswoede laat me zien hoe erg ik het gemist heb om lekker weg te duiken in een boek. De eerste boeken van dit jaar zijn dan ook weer uit. Kijken hoe het gaat. De vakantie is voorbij...

05 januari 2016

Ik lees Nederlands 2015 - de finish

Zoals bijna elk jaar begin ik voortvarend, maar blijkt in december dat ik nog (lang) niet het aantal Nederlandse boeken heb gelezen dat ik had gepland in januari. Dit jaar is daarop geen uitzondering, maar deze keer was de eindsprint wel erg fors. Maar ik las 21 Nederlandse boeken, eentje meer dan 'gepland', vooral ook omdat ik was vergeten over ééntje te bloggen.

De gelezen boeken:
  1. Arnon Grunberg - Tirza
  2. Daan Heerma van Vos - De vergeting
  3. Myrthe van der Meer - UP
  4. Dimitri Verhulst - De zomer hou je ook niet tegen (Vlaams-1)
  5. Adriaan van Dis - Ik kom terug
  6. Willem Elsschot - Villa des roses (Vlaams-2)
  7. Remco Campert - Het leven is vurrukkelluk
  8. Carlijn Vis - Het marktplaatsmeisje
  9. Marnix Peeters - De trapchauffeur (Vlaams-3)
  10. Pieter Steinz - Waanzin in de wereldliteratuur
  11. Jaap Robben - Birk 
  12. Saskia Noort - De eetclub
  13. Els Quaegebeur - Bij Starbucks heet ik Amy
  14. Marion Pauw - Grijs gebied
  15. Anne Hermans - De co-assistent
  16. Pieter Steinz - Lezen met ALS
  17. Hella Haasse - Oeroeg
  18. Clark Accord - Plantage d'Amour (Surinaams)
  19. Dimitri Verhulst - De laatkomer (Vlaams-4)
  20. Ronald Giphart - Mooie mama's
  21. Auke Hulst - Kinderen van het Ruige Land
Een lijst waar ik best tevreden mee ben en de meeste boeken las ik met veel plezier. Op naar een nieuwe leesjaar met ook veel Nederlandse boeken.

04 januari 2016

Kinderen van het Ruige Land

Zoals wellicht al opviel: vandaag een bijwerk-actie. Het was een druk tweede halfjaar van 2015. Aan lezen kwam ik weinig toe, aan bloggen nog minder. En bij het doorbladeren van de gelezen boeken, ontdekte ik dat ik was vergeten over één te bloggen: Kinderen van het Ruige Land van Auke Hulst. Ik las het van de zomer al.

In het onthouden van verhaallijnen ben ik nog nooit goed geweest. De sfeer en de stijl blijven bij mij echter wel hangen. En van dit boek herinner ik me met name de ietwat nostalgische sfeer van het opgroeien op het Oost-Groningse platteland 

Natuurlijk is het helemaal niet idyllisch, want de broers Kai en Kurt en hun zusjes groeien helemaal niet zo lekker op. Het is vrijheid, blijheid, maar dat alleen omdat moeder het allemaal niet in de hand heeft. Opvoeden is er niet bij. Maar het huis staat afgelegen, dus het valt niet echt op en zo kan het dat de kinderen zo opgroeien.

Een prachtig boek waarvan ik totaal niet snap hoe ik dat kon vergeten!
Dit is het eenentwintigste boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Mooie mama's

Het was al lang geleden dat ik iets van Ronald Giphart las en behoorde niet direct tot de fans. Maar aan de andere kant lazen z'n boeken altijd wel lekker weg. Drie verhalen in de bundel Mooie mama's klonk goed.

En de verhalen zijn ook goed. Vooral om ze alle drie worden verteld vanuit een onverwachts gezichtspunt. In 'De wake' is dit een net overleden man die zijn wake beluisterd, in 'Mooie mama's' is het een jongetje die in coma in het ziekenhuis ligt en in 'Hartstocht' het hart van een 20-jarige Indiase vrouw. 

Het studentikoze aan Giphart heeft me altijd wat tegen gestaan en dat zegt waarschijnlijk het meeste over mezelf. Ik heb het gewoon niet zo op het studentencorps, als student niet en nog steeds niet. 

Deze bundel heeft me van begin tot einde geboeid en meegesleept. Zeer lezenswaardig.




Dit is het twintigste boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Mooie mama's van Ronald Giphart verscheen eerder onder de titel 'De wake'.

De laatkomer

Ik ben niet echt een fan van Dimitiri Verhulst en ik vermoed dat dat met name komt door een aantal van zijn boektitels. En hoewel het Boekenweekgeschenk geen meesterstuk was, de schrijfstijl sprak me wel aan. Een herkansing met een 'normaal' boek, dat aan het begin van het jaar al op m'n wishlist stond: De laatkomer.

Het gegeven van het verhaal is behoorlijk absurd: de 73-jarige Désiré is het leven thuis wel zat en met name zijn vrouw  Moniek. En opeens heeft hij een plan: doen alsof hij dement is en zorgen dat hij in een verzorgingstehuis terechtkomt. En het kost hem niet eens zo gek veel moeite om dat voor elkaar te krijgen.


Het boek verteld hoe hij het doet, hoe er over hem gepraat wordt waar hij gewoon bij zit (confronterend, zo gaan we dus met demente mensen om). En dat alles met een flinke lading humor. Een verhaal dat de ogen een beetje opent over het leven in een verzorgingstehuis en hoe we met elkaar omgaan. Blij met deze gegeven tweede kans.



Dit is het negentiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Plantage d'Amour

Van Clark Accord heb ik bijna alles gelezen. Al van zijn debuutroman, De koningin van Paramaribo, was ik onder de indruk. Nu las ik zijn laatste, helaas niet afgeronde roman, Plantage d'Amour.

Kenneth komt na 25 jaar eindelijk weer eens in Suriname. Op zoek naar zijn familiegeschiedenis, zoekt hij een taxi naar plantage Berlijn. De eerste verassing is dat hij een chauffeuse krijgt, Nadira. De tweede is dat ze ontzettend veel weet van het plantageverleden en met name van Berlijn. Geen wonder, want haar oom zwaait daar nu de scepter.

Bij aankomst op Berlijn, blijkt er die avond een winti-feest te zijn, waarbij een familie gevrijwaard zal worden van een 7-generaties lange vloek. Hierdoor gegrepen en door de rondleiding door de oom van Nadira, wordt getracht het door Kenneth gezochte familielid op te roepen. Maar op het moment suprême eindigt de roman.

Helaas overleed Accord voordat zijn roman af is. Wel laat hij een synopsis van het vervolg na. Maar aangezien dat alleen de feiten verteld en de meeslepende stijl mist, is hiervan bij mij weinig blijven hangen. Ontzettend jammer, maar ook alleen het eerste deel is al de moeite van het lezen waard



Dit is het achttiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Oeroeg

Wat is een beter moment om aan Oeroeg te beginnen dan tijdens een langdurig verblijf in Jakarta? Ooit was ik al eens begonnen (en ik was verder gekomen dan ik me herinnerde), maar was toen al vrij snel gestrand. Ondertussen ben ik beduidend meer geïnteresseerd in geschiedenis en las ik eerder met succes Heren van de thee van Hella Haasse. Dus voor deze klassieker werd het wel tijd.

Het verhaal van de door standenverschillen moeilijk gemaakte relatie tussen de 'inboorling' Oeroeg en de witte hoofdpersoon moge bekend zijn. De vader van Oeroeg sterft bij het redden van de hoofdpersoon tijdens een nachtelijke zwempartij. De ouders van de hoofdpersoon voelen zich hierdoor wel meer verantwoordelijk voor het opgroeien van Oeroeg, maar tegelijkertijd behandelen ze hem als een mindere.

De hoofdpersoon en Oeroeg gaan naar andere scholen. Maar Oeroeg blijkt intelligenter dan de hoofdpersoon. Ondanks de vriendschap van jongs af, blijft het moeizaam. Klassen, standen en met name afkomst staan in de weg. Oeroeg wordt gelijkwaardigheid ontzegt, maar gaat z'n eigen weg.

Een nog steeds indrukwekkend en leerzaam verhaal, wat helaas ook nog steeds van toepassing is.



Dit is het zeventiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Lezen met ALS

Nadat ik Pieter Steinz een tijd terug voor het eerst in DWDD zag, ben ik fan. Destijds ging het over zijn boek 'Steinz'. Dat ligt hier ook, maar is er niet eentje om van achter naar voren te lezen, maar om door geïnspireerd te raken. Dat laatste lukt trouwens met Lezen met ALS ook prima.

Dit boek is een bundeling van zijn columns in het NRC die hij is gaan schrijven nadat de slopende ziekte ALS bij hem was geconstateerd. Nu ben ik geen NRC-lezer, dus voor mij waren ze allemaal nieuw. Geïnspireerd door een boek, verteld Steinz over een onderdeel van zijn ziekte en wat dat voor hem betekend. Daarbij verwijzend naar het genoemde boek en dit koppelend aan zijn eigen leven.

In de 52 stukken worden even zovele boeken genoemd, waarvan ik een groot deel graag wil lezen. En in diezelfde stukken wordt het verloop van de ziekte en bijbehorende ongemakken zonder gene beschreven. Een interessante combi en een boek dat vraagt om doorlezen. Rustig aan is echter beter, want zoals gebruikelijk bij gebundelde columns, herhaling valt eerder op. En helemaal niet erg om langzamer te lezen, zo blijft er langer het vooruitzicht op een interessant stuk.



Dit is het zestiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!