Ik ben niet echt een fan van Dimitiri Verhulst en ik vermoed dat dat met name komt door een aantal van zijn boektitels. En hoewel het Boekenweekgeschenk geen meesterstuk was, de schrijfstijl sprak me wel aan. Een herkansing met een 'normaal' boek, dat aan het begin van het jaar al op m'n wishlist stond: De laatkomer.
Het gegeven van het verhaal is behoorlijk absurd: de 73-jarige Désiré is het leven thuis wel zat en met name zijn vrouw Moniek. En opeens heeft hij een plan: doen alsof hij dement is en zorgen dat hij in een verzorgingstehuis terechtkomt. En het kost hem niet eens zo gek veel moeite om dat voor elkaar te krijgen.
Het boek verteld hoe hij het doet, hoe er over hem gepraat wordt waar hij gewoon bij zit (confronterend, zo gaan we dus met demente mensen om). En dat alles met een flinke lading humor. Een verhaal dat de ogen een beetje opent over het leven in een verzorgingstehuis en hoe we met elkaar omgaan. Blij met deze gegeven tweede kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten