Het boek Met ons alleen van het dwaalspoor af! van Alphons Levens verscheen net toen ik vorig jaar voor 3,5 maand in Suriname was. Naast m'n stage wilde ik me in m'n vrije tijd enigszins verdiepen in de cultuur, zodat het land meer voor je gaat leven. Daarom kocht ik dit boek. Het heeft als ondertitel Enige korte of superkorte Surinaamse verhalen en andere hersenspinsels. Het grootste gedeelte van het boek bestaat uit in de jaren '90 ingezonden brieven van de auteur naar de "Ware tijd", de grootste Surinaamse krant. Helemaal plaatsen kan ik daardoor niet alles, want het Suriname van de jaren '90 is toch wel anders dan dat van nu. De afgelopen jaren is er veel verbeterd (hoewel er nog steeds veel te wensen overblijft). En 10 jaar geleden had ik helemaal niks met Suriname.
Hoewel ik best snap dat er een hoop te mopperen is, vind ik de auteur wel erg zeurderig. Alleen negatieve dingen worden aangehaald. En ik krijg ook een beetje het idee dat hij overal wel iets van af lijkt te weten. Beetje jammer. De verhalen zijn ook geen fictie, maar spelen zich vooral op politiek vlak af. En dat is niet makkelijk voor een buitenstaander, zelfs niet als je tijdens de laatste kabinetsformaties in het land was. En helaas ontbreekt de rode lijn in de wat langere verhalen.
Wat er verder van te zeggen? Best een aardig boekje als je het land een beetje kent, het geeft wel een beeld van de jaren '90. Als je weinig van Suriname weet is het echter niet interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten