30 juni 2007

Kroniek van een aangekondigde dood

Een echte Gabriel García Márquez: Kroniek van een aangekondigde dood. Meteen waren mijn gedachten weer terug bij Honderd jaar eenzaamheid. Dezelfde mysterieuze, geladen sfeer. Dezelfde mooie schrijfstijl. En surrealistisch.

Het draait allemaal om de moord op Santiago Nasar, de moord waarvan de hele stad op de hoogte was, behalve hij zelf (tot dat het te laat was), want iedereen dacht dat een ander het hem wel zou vertellen. En er was helemaal geen reden voor om hem te vermoorden, eerwraak op de verkeerde! En verder is het een ongelukkige samenloop van omstandigheden en mensen die net de verkeerde dingen doen op het verkeerde moment, zodat Santiago het inderdaad niet overleeft.

Bij de uitgave die ik las zat Het verhaal van het verhaal toegevoegd, oftewel, waar komt het vandaan. En deels zit er iets waargebeurds is, ben ik nu achter. Ik weet alleen niet of ik dat wil geloven, hoewel de echte wereld, zoals in dit boek ook al een keer werd aangehaald, vaak vreemder is dan we zelf kunnen verzinnen.

1 opmerking:

boekengek zei

Ik moet bekennen dat ik nog bijna geen Zuidamerikaanse literatuur heb gelezen. Toch lijken me de passies en emoties wel aangenaam. Misschien moet ik er toch eens aan beginnen...