Het leven is vurrukkulluk

Dit boek, Het leven is vurrukkulluk, had ik nog als audioboek ergens liggen en het leek me wel eens tijd worden om het eens te luisteren. De verwachting waren niet al te hoog gespannen, want echt fan ben ik ook al niet van de stukjes van Remco Campert in de Volkskrant, maar ik wilde het wel eens proberen. En ik denk dat audio in dit geval een goed idee was.

Mijn idee klopte, dit boek is niet voor mij. Af en toe moest ik wel glimlachen om de woorden en woordspelingen van Campert, maar verder voelde ik me in een ver verleden. Dit boek ook wel geschreven in 1961, dus ergens klopt dat wel. Een tijd die mij onbekend is en ver weg voelt.

Het verhaal past bij het beeld wat ik van die tijd heb: rondhangende twintigers die het met iedereen (willen) doen. Zo ook de hoofdpersonen van dit verhaal. Geen idee wat ze doen, in plaats van wat rondlopen en lummelen. Veel meer heb ik ook niet over dit boek te vertellen. Het was gewoon niet voor mij weggelegd.

Dit is het zevende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!