Van Bernlef ben ik al jaren fan. Toch las ik nog maar weinig van hem. Wel staan er nu nog drie ongelezen boeken van hem in de kast. Te veel in één keer maakt wellicht depressief, maar ook Meeuwen las ik weer met genoegen. Plezier is gezien het verhaal niet het juiste woord...Veel kan ik niet over het verhaal zeggen, aangezien dat de mystiek te veel wegneemt voor wie het boek nog wil lezen. Hoofdpersoon is Arend Wijtman, die opeens een week vakantie neemt en naar een eiland (één van de waddeneilanden?) gaat. Daar verblijft hij in een klein hotel en dwaalt wat rond over het eiland. En hoort de verhalen aan over een meisje van elf dat vermist raakt.
De sfeer is eenzaam. Het boek voelt kil en afstandelijk. En opnieuw voert Bernlef een hoofdpersoon op die een deel van zichzelf kwijtraakt en daarmee moet zien te leven. Een verhaal dat typisch bij Bernlef past.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten