Ik ga een maandje pogen om alleen van oorsprong Nederlandstalige boeken te lezen en er ligt al een een leuk stapeltje klaar. Ik begon met Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarige won (en dat met spijt) van de in Nederland wonende Vlaming Ivo Victoria. En eigenlijk beschrijft de blurb het boek heel aardig:
Overrompelende en wrangkomische debuutroman over de gevolgen van een achteloos opscheppertje.
Een ontroerende en bitterzoete bespiegeling over vriendschap, verlies, afkomst de loop des levens en de geringe invloed die we daarop hebben.
De naamloze hoofdpersoon is als kind een enorme fantast en daar zijn in zijn volwassen leven flinke trekken van overgebleven. Zijn jeugdvriendschap met Dries is gebasseerd op de wilde verhalen dat hij meedoet aan de 'ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen', maar die hij helaas nog nooit gewonnen heeft. Wel is hij bevriend met een groot wielrenner, beweert hij.
De opschepperige, arrogante toon deed me even twijfelen over dit boek, de eerste hoofdstukken irriteerden. Daarna begon het te wennen en had ik ergens ook wel medelijden met de hoofdpersoon. Terug op geboortegrond in Edegem. Anekdotes over het verleden worden opgehaald. Een wat treurig boek, een ontzettend mooie sfeerbeschrijving.
1 opmerking:
Leuke titel, maakt meteen nieuwsgierig! Misschien moet ik ook weer eens iets Vlaams lezen.
Een reactie posten