Een kort boekje om het regenachtige weekend een paar dagen geleden mee af te sluiten. Het kind van Noach van Eric-Emmanuel Schmitt was aangrijpend en las als een trein.
Het is 1942, de Joodse Joseph is zeven en het wordt gevaarlijk voor hem in zijn ouders in Brussel. Ja, het klinkt als het zoveelste oorlogsverhaal. En ergens is dat ook zo. Maar omdat het verteld wordt vanuit het perspectief van Joseph, is het toch anders aangrijpend. Een beetje hetzelfde als wat zo goed werkte bij The boy in the striped pyjamas.
Joseph komt in een weeshuis terecht en ontmoet al snel de 16-jarige Rudy, waarvan hij al snel te weten komt dat hij ook Joods is. En zo zijn er wel meer in het weeshuis. Vader Puym heeft het maar druk met het verborgen houden, geholpen door apotheekster 'Sakerju' (haar stopwoord). Een verhaal dat laat zien dat iemands uiterlijk niet altijd overeenstemt met het innerlijk. Een verhaal dat een ernstige situatie op een lieve, naieve manier bekijkt. Misschien geen meesterwerk, wel een goed boek.
1 opmerking:
Wat een prachtig boekje! Een echt juweeltje dat vraagt naar meer. Schrijven lijkt zo eenvoudig, maar wat een kunst om dit aangrijpend verhaal te brengen. Eric-Emmanuel Schmitt, morgen ga ik al je boeken kopen!
Een reactie posten