19 december 2010

De kleur paars

Dit boek wil ik al sinds de middelbare school lezen. Nu, 12 jaar nadat ik dat bedacht, las ik eindelijk De kleur paars (The color purple) van Alice Walker. Na al die jaren had ik vlak voor ik er in begin nog geen idee waar het over zou gaan. Dat bleek de rassen- en seksenstrijd in de jaren 30/40 in Amerika te zijn.

We zien het leven van de zussen Celie en Nettie aan de hand van de brieven die ze elkaar en aan God schrijven. Het leven van twee donkere vrouwen. Celie wordt uitgehuwelijkt, nadat haar twee kinderen zijn weggehaald. Haar man houdt niet van d'r en ze wordt zijn slaaf. Nettie moet vertrekken en wordt de hulp van de dominee. Hoewel ze lang niks van elkaar horen, blijven ze geloven dat de ander nog leeft.

Celie krijgt hulp van de ex-minnaar van haar man, Shug, zangeres. Eindelijk leert ze voor zichzelf opkomen. Celie wordt zendelinge in Afrika.

De wijze van vertellen, door middel van de brieven, doet het voor mij erg goed. Het boek leest als een trein, terwijl het geen licht onderwerp is. Het verhaal is indrukwekkend en het laat me schrikken hoe het leven in die tijd was in de VS. Ik had het gevoel dat het ook de Zuid-Afrikaanse apartheid had kunnen zijn. Eerlijk gezegd dacht ik eerst ook dat het verhaal zich daar afspeelde.

Een mooi boek. Goed geschreven, goed verhaal, aanrader.

1 opmerking:

Koen de Jager zei

Onze leesgewoontes blijven elkaar toch een beetje volgen; ik heb dit boek gisteren besteld...Blij dat je het een goed boek vindt, ik ben benieuwd..