Dacht ik vorig jaar nog dat de wat tegenvallende schrijfstijl van Hemingway aan een oude vertaling lag, nadat ik Amerikaan in Parijs de afgelopen dagen las, denk ik dat het gewoon zijn stijl is. Echt overdonderd ben ik er niet van. Dit boek vond ik voornamelijk leuk omdat ik zelf in Parijs was en ook door de straten gezworven heb waar Hemingway rondzwierf.In dit boek vertelt Hemingway het verhaal van zijn leven in de jaren 20 in Parijs, toen hij zelf een twintiger was en nog geen bekend schrijver. En toen was hij vooral arm en werd er veel geroddeld met en over andere schrijvers. Het leukste verhaal in dit boek is het verhaal over de tocht die Hemingway met Scott Fitzgerald beleefd met het ophalen van diens auto in Lyon. Elkaar missen op het station, dronken onderweg, Fitzgerald die nogal een hypochonder blijkt te zijn.
Verder is het vooral een rustig kabbelend boek, dat snel leest. Hemingway is alleen mijn schrijver niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten