Van Hemmingway kende ik alleen The old man and the sea, en zelfs dat heb ik volgens mij niet gelezen, in ieder geval niet helemaal. Nu begon ik met een verhalenbundel, De sneeuw van de Kilimandzjaro, waarvan het titelverhaal het langste is.Wat vooral opvalt zijn de zelfdestructieve hoofdpersonen, met miltvuur in de jungle, aangevallen in de jungle door een bijna dode hyena omdat stoer geweest moet worden, door door het naspelen van de stierenvechters.
Geen bundel om vrolijk van te worden, wel een bundel die interesse heeft gewekt. En dan een keer in het Engels of in een nieuwere Nederlandse vertaling. Want deze wat ouderwetse vertaling drukt volgens mij zijn stempel op de kwaliteit van Hemmingway.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten