Toen ik een paar jaar geleden het boek Het leven van Pi las van Yann Martel was ik wel onder de indruk. Was het verhaal nou echt gebeurd of alleen maar een droom. In ieder geval liet het me nadenken. Toen ik de verhalenbundel De geschiedenis van de Roccamatios uit Helsinki tegenkwam hoefde ik dus ook niet lang na te denken.Het titelverhaal beschrijft de vriendschap tussen een derde- en een eerstejaars student, waarbij eerstejaars Paul aids heeft en langzaam sterft. Omdat Paul niet veel meer kan en op een gegeven moment de gespreksonderwerpen ook wel op zijn, bedenken de hoofdpersoon samen de geschiedenis van de Roccamatios uit Helsinki. Het verhaal zelf horen we niet, wel zien we de gebeurtenissen aan de hand waarvan de geschiedenis wordt verteld, één gebeurtenis per jaar in de twintigste eeuw. Dit verhaal raakte me het meest in dit boek; toen het uit was moest het even bezinken.
Het derde verhaal in dit boek is Sterfwijzen, waarin meerdere malen een brief wordt afgedrukt die de directeur van een inrichting voor ter dood veroordeelden naar de nabestaande moeder stuurt. Steeds dezelfde brief, steeds een beetje anders. Indrukwekkend, zo achter elkaar.
De andere twee verhalen in deze bundel doen me weinig. Eén gaat over een viruoze vioolspeler die nachtwaker is op een groot kantoor, de ander over een spiegelmachine die werkt op herinneringen. De clou van die verhalen ontgaat me helaas enigzins.
Maar de andere twee verhalen zijn de aanschaf van deze bundel meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten