Eigenlijk had ik Lof der Zotheid van Erasmus tijdens de boekenweek willen lezen. Helemaal gelukt is het niet, maar ik heb hem toch van de plank getrokken. Alweer een paar jaar geleden, tijdens een college over filosofie, werd mijn aandacht door dit werk getrokken. Mede vanwege de naam.En het was inderdaad wel een interessant werk, hoewel het me op een gegeven moment wel duidelijk was waar Erasmus, bij monde van de Zotheid, naar toe wilde: ons gedrag wordt bepaald door onlogisch handelen en zonder een beetje gekte was het leven saai en zouden we er geen vrienden op na houden. Lastig vond ik de vele verwijzingen naar goden. Gelukkig werden die in de voetnoten besproken, maar het maakte het lezen wel lastiger. Maar natuurlijk was het in de tijd van Erasmus de gewoonte om de goden een duidelijk rol te laten spelen. Ook vond ik het jammer dat de Zotheid, zich vooral richtte tegen de geestelijken. Natuurlijk logisch in die tijd en nog steeds wel deels herkenbaar, maar toch minder interessant dan de relatie tussen de gewone mens en de zotheid.
Toch ben ik blij dat ik het gelezen heb. En nu mag ik het weer vergeten, want de Zotheid besluit zijn relaas met: "Ik haat de man die niet vergeet wat hij bij 't luisteren heeft gehoord."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten