22 maart 2015

En uit de bergen kwam de echo

De vorige twee boeken van Khaled Hosseini (De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen) las ik met veel interesse. Maar ik wist daardoor ook: de verhalen zijn zwaar, ookal worden ze redelijk licht gebracht. Dat geldt ook voor En uit de bergen kwam de echo.

Het boek begint met een verhaal dat vader aan Pari en Abdullah vertelt, over een jongen die meegenomen wordt door een reus. Een mysterieus en mytisch verhaal. Een verhaal dat ervoor zorgt dat het me moeite kost om in het boek te komen.

Vader brengt Pari naar Kabul. Hij staat haar af. Hij en zijn nieuwe vrouw (de moeder van Pari en Abdul is overleden) hebben niet de middelen voor haar te zorgen.

In de loop van het boek komen we over alle hoofdpersonen steeds meer te weten en zien hun kant van het verhaal. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen verteller. Af en toe even puzzelen met wie we waar en wanneer zijn, maar door deze vertelstijl wordt duidelijk hoe gecompliceerd de verhalen zijn en hoe de verschillende personen met elkaar verbonden zijn.

Een mooi boek, vertellend over levens van een Zuid-Europese arts in Kabul, Pari in Parijs, Afghanen in Amerika. Mensen die teleurgesteld zijn in zichzelf, mensen die teleurgesteld zijn in het leven. Mensen met allerlei beweegredenen om dingen juist wel of niet doen. Allemaal mooi samen gevlochten tot één verhaal.

Geen opmerkingen: