Nieuwsgierigheid naar een van Vlaanderens bekendste misdaadschrijvers dreef me naar De Japanse tuin van Pieter Aspe. Een dun boekje om het eens te proberen. En meteen viel op dat het Vlaams was en niet Nederlands. Het taalgebruik is toch anders.Het verhaal was wel aardig, niet al te ingewikkeld. En dat kan ook niet op 120 kleine pagina's. Misschien dat het daarom ook vrij standaard was en komt Aspe beter uit in langere romans. Het verhaal is prima voor tussendoor, maar niet heel bijzonder.
2 opmerkingen:
Het lijkt nogal voor de hand liggend dat een Vlaams auteur om te schrijven zijn ingebakken taal gebruikt: "Vlaams Nederlands". Maar dat is dus WEL Nederlands. Geen Duits, geen Engels, geen Chinees.
Of zijn wij verplicht, om de indruk te geven Nederlands te spreken en te schrijven, in het vervolg Flaming te zeggen, als wij Vlaming bedoelen, en bijn, als we een been willen, of chrout, als we groot willen?
Oh ja, zie dit vooral niet als een aanval vanuit de verdediging, het is alleen een poging tot nuancering van uw toch enigzins eenzijdige opmerking betreffende onze "niet Nederlandse" taal en het dito taalgebruik. Tot nader order is ze wel degelijk Nederlands, al zou ik maar wat graag de erkenning zien van het Vlaams als taal. Maar die zou erg vlug ten onder gaan aan stammentwisten daar West-Vlaams net zo on"Vlaams" is als Limburgs of Brabants. Er is gewoon geen gemene deler te vinden.
En verder stel ik uw blog erg op prijs.
Misschien door mij kort door de bocht opgeschreven, maar ik bedoelde alleen aan te geven dat ik meteen merkte dat het uit Vlaanderen afkomstig was in plaats van uit Nederland. Geen enkel verwijt of waarde-oordeel, slechts een constatering.
En blijkbaar zijn de taal en de cultuur toch nog zo verschillend dat in Nederland Vlaamse series worden ondertiteld en vice versa. En wordt er een Nederlandse remake gemaakt van Loft en een Vlaamse remake van Alles is liefde. Maar dat betekent niet dat we elkaar niet waarderen...
Een reactie posten