02 maart 2008

Bevroren vuurwerk

Verhalenbundels gaan bij mij niet altijd snel. Zo ook deze keer met Bevroren vuurwerk van Belcampo, waar ik afgelopen zomer al in begon. Deels komt dat omdat het eerste verhaal met tegenviel, deels omdat ik zelf het afgelopen halfjaar nogal ontrustig was. Hoewel dat laatste nou weer eerder voor een verhaal zou spreken dan een dik boek...

Mijn eerste kennismaking met Belcampo is al redelijk lang geleden, een van de eerste auteurs voor volwassenen waar ik iets van onder ogen kreeg, in de vorm van een bulkboek van m'n moeder, de enige met verhalen en niet meteen een heel boek (toen waren dikke boeken nog 'eng'). Het absurde sprak toen wel aan, maar ik was er eigenlijk nog te jong voor.

Toch was dat wel de reden dat ik ooit weer iets van hem wilde lezen en een bundel met verzamelde verhalen is dan ideaal, dat moet wel het neusje van de zalm. Toen het eerste verhaal me dus niet zo beviel, was ik dan ook teleurgesteld en bleef het boek liggen. Ten onrechte, want de andere verhalen zijn veel beter. De absurde fantasie van Belcampo blijft geweldig, zoals hij omgaat met gedaanteverwisselingen, heerlijk. Dat bulkboek wordt dus ook nog wel een keer weer opgezocht, voor de verhalen die ik toen nog niet las omdat ik ze te lang vond en die ik nu wil lezen omdat ze niet in het verzamelde werk staan.

Geen opmerkingen: