Zelden waag ik me aan het type streekroman, en ik weet nu weer waarom. Het verhaal doet me weinig, ook bij George en Gauvain uit Zout op mijn huid van Bernoîte Groult. Ja, ik zie hun liefde, maar had dat dan meteen bedacht en je niet zo druk gemaakt om een klasseverschil. Nu moet je constant de hele wereld over om elkaar een paar dagen te zien....Hoe zit het? George komt uit de stad in een dorp in Bretagne wonen en ontmoet Gauvain, die visser wil worden. Er ontstaat een verliefdheid, maar George trekt weer naar Parijs om te studeren en Gauvain bevindt zich vele maanden per jaar op zee. Beiden trouwen met een ander, maar blijven van elkaar houden. En zoeken elkaar met enige regelmaat op.
En dat is het. Heerlijk om af en toe bij te zwijmelen over echte liefde en het boek is goed geschreven, maar naar mijn idee heeft het met het echte leven weinig te maken. En dan kan ik er al vaak niet zoveel meer mee....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten