Meestal lees ik geen twee boeken van dezelfde auteur in een jaar, of het moet al een serie zijn. Maar de Vakantiebieb zorgde er deze zomer voor dat het twee keer gebeurde. Ik houd het maar op toeval, dat ik eerder dit jaar boeken las van auteurs die in deze app worden aangeboden.
Lipari is het debuut van Robbert Welagen. De verteller is student en moet er even tussenuit. Dat doet hij wel vaker en dan kiest hij bij voorkeur een eiland in het mediterrane gebied. Zijn eigen hotel vind hij niet echt gezellig, maar hij vind een andere hotel met rustig zwembad waar hij met z'n boek over Liechtenstein aan kan zitten. Daar ontmoet hij Gerard (achter in de 50) en Chapine (nog geen 30). Een bijzonder stel.
Met Gerard kan de verteller wel aardig praten, Chapine is afstandelijk. De enige uitzondering is één middag op het strand, waar Gerard niet bij is. De relatie is schimmig en één van afhankelijkheid. En dat geldt eigenlijk ook een beetje voor de verteller. Hij oogt eenzaam. Hij zoekt contact, maar dat lukt niet echt.
Er gebeurd eigenlijk niet veel in het verhaal. En helaas vind ik dat altijd lastig, ik ga toch voor het plot. De schrijfstijl is weer mooi, maar ik vond Het verdwijnen van Robbert toch net beter.
De laatste 'De kat die...' voorlopig. Ik ben door mijn geleende voorraadje van de eerste tien boeken in deze serie van Lilian Jackson Braun.
In De kat die een spook zag wordt de voormalige huishoudster van Jim Qwilleran dood aangetroffen. Misschien minder 'leuk', maar omdat ze een paar delen lang één van de belangrijkere bijpersonen in het boek is geweest, maakt het wel meer indruk, ik ben benieuwder naar wat er gebeurd is.
Qwilleran trekt tijdelijk in het onderkomen van zijn huishoudster, dat tevens een museum is. Hij ontmoet de buren. En hij voelt weer onraad.
Opnieuw een relaxed boek om te lezen. Genoeg te puzzelen. Leuke serie.
De hoofdpersoon in Naief. Super. van Erlend Loe wordt 25 en op zijn verjaardag heeft hij er helemaal geen zin meer in. Hij zit in een dip. Z'n broer vertrekt voor een tijdje naar het buitenland (Afrika? Of was het toch Amerika) en hij z'n huis een paar maanden lenen.
Hij zoekt contact met Kim. Een vriend die tijdelijk op de noordpool werkt. Ze faxen elkaar lijstjes over vanalles. Hij krijgt contact met Borre, een jongetje dat een paar verdiepingen hoger woont. Hij gooit met een bal tegen een muur. Hij timmert op een plankje.
Maar het is niet alleen kommer en kwel. Het boek heeft humor. Vooral de schrijfstijl. Veel korte zinnen. Veel lijstje. En de hoofdpersoon ont-dipt. Zijn wereld wordt weer groter.
Dit boek leest snel. En het is anders dan de rest. En het onderwerp wordt niet al te zwaar. Interessante auteur, daar weer ik meer van lezen.
Het is alweer een maand geleden dat ik naar Toen ik je zag van Isa Hoes luisterde. Het boek maakte diepe indruk en ik vind het moeilijk om er over te schrijven. Wat valt er toe te zeggen over deze aangrijpende beschrijving van haar leven met Antonie Kamerling?
Ik kan me nog wel herinneren dat ik het nieuws hoorde over de dood van Antonie Kamerling. Niet dat ik fan was, maar het was toch onverwacht nieuws. Door naar dit boek te luisteren, wordt ontzettend veel duidelijk over wat er allemaal vooraf is gegaan. Moeilijke periodes, depressies, euforische buien, zaken die (gelukkig) veelal buiten de media blijven (of in ieder geval de media die ik volg).
Isa vertelt het verhaal van haar leven zoals het was, met daarin de mooie en de moeilijke tijden. Ik geloof dat dit boek Antonie recht doet. Een zwaar verhaal, maar toch ook op een lichte manier verteld.
Een paar jaar geleden ontdekte ik de Pirates!-serie van Gideon Defoe. In een drukke periode wat betreft werk werd het tijd voor deel 2: In an adventure with Moby Dick. Dit is namelijk zo'n boek dat lekker wegleest, maar dat ook nog wel iets van de lezer vraagt. In dit geval is het handig om Moby Dick gelezen te hebben, maar ongetwijfeld niet noodzakelijk.
De piraten hebben, zoals gewoonlijk, geldnood. Deze keer omdat hun boot vervangen moet worden en dat doen ze natuurlijk met de duurste vervanging die ze kunnen vinden. Ahab hebben ze ondertussen al ontmoet, en tijdens al hun avonturen (toneelspelend in Las Vegas, muitend op de oceanen) komen ze hem weer tegen. Ahab is zat van het jagen op de witte walvis die z'n been afbeet. De piraten schieten hem te hulp.
Zoals gezegd, een boek dat lekker wegleest en de nodige humor heeft. En ook nog eens slim in elkaar zit.
Het is alweer vier jaar geleden dat ik The time traveler's wife van Audrey Niffenenegger las. Haar tweede boek, De tweeling van Highgate (Her fearful symmetry, duidelijk de betere titel) stond al een tijdje te wachten om gelezen te worden. Ik was er vorig jaar wel eens in begonnen, maar toen voelde het als het goede boek op het verkeerde moment. Nu kwam ik wel helemaal in het verhaal.
Het begin lijkt allemaal zo gewoon. Elspeth sterft na een ziekbed, onderbuurman en lover Robert is van de kaart van verdriet, Elspeth laat het huis na aan de dochters van haar tweelingzus (ok, dat is al iets minder normaal) en zij mogen alleen vanuit Amerika naar Londen komen als ze hun ouders thuislaten. En wanneer ze 21 zijn.
Dat doet de tweeling Julia en Valentina. En al snel blijkt Elspeth nog in het appartement rond te spoken.
Het verhaal is mysterieus, maar niet zo erg dat het meteen ongeloofwaardig wordt. De liefde speelt een belangrijke rol. Elspeth en Robert, Valentina en Robert, Julia en Valentina, Julia en obsessief-compulsieve bovenbuurman Martin, Martin en z'n naar Amsterdam verhuisde vrouw Marijke. Een magisch boek. Een verhaal dat me met een naief gevoel over mezelf achterliet.
Nummer 9 in de serie: De kat die onderdook van Lilian Jackson Braun. Dit deel vond ik weer wat beter dan het vorige. Hoewel hier ook veel nieuwe personages in voorkomen, vond ik het nu minder storend. Waarschijnlijk omdat Qwilleran Pickax even heeft verlaten en de zomer wil doorbrengen in z'n vakantiehuisje in Mooseville, 60 km verderop.
Maar dat huisje is minder comfortabel dan gewenst, er moet wat worden aangebouwd. En met grote regelmaat is er iets met z'n huisje aan de hand. Het wordt een komen en gaan van werklui. Maar er verdwijnt ook een aantal in de regio. Qwilleran zou Qwilleran niet zijn als hij niet ging pogen te achterhalen wat er aan de hand is.
Zoals gewoonlijk gaat Qwilleran lekker uit eten in de omgeving, roddelt hij er lekker op los, schrijft columns voor de krant, verzorgt zijn bijzonder katten en natuurlijk lost hij mysterie op. Oftewel, een heerlijke serie voor relax-dagen.
