Candy for Christmas is een extra verhaal in Chocolate Chip Cookie Murder van Joanne Fluke. Deze keer geen moord, maar een weggelopen tiener. Hannah vindt haar in haar koekjeswinkel en is vastberaden te ontdekken waarom ze is weggelopen. Het verhaal is vooral een gezellig Kerstverhaal, met de nodige liefdesintriges en 'botsingen' met familieleden. En natuurlijk lekkere koekjesrecepten.
Korte verhalen blijven bij mij wat moeilijk. Op de één of andere manier mis ik vaak de clue. Toch maar weer eens proberen. Ditmaal met De tent van Margaret Atwood. Mijn aandacht voor deze schrijfster werd vorig jaar gewekt toen één van de groepen op Librarything erg enthousiast was over een roman van haar.Naar een roman ben ik ook zeker nog nieuwsgierig. Haar schrijfstijl intrigeert. Je wordt ook gedwongen na te denken. Verder kan ik er weinig over zeggen. De verhalen zijn allemaal verschillend, allemaal ietwat absurd. Prettig voor het slapen gaan.
Toen ik de recensie van Wetlands (Vochtige streken in het Nederlands) van Charlotte Roche las, had ik niet direct de wil dit boek te lezen. Het klonk wel erg ranzig. Maar aan de andere kant klonk het ook wel interessant. En zo kwam het er toch van.Het boek leest lekker weg, maar is inderdaad ook redelijk ranzig. Helen ligt in het ziekenhuis omdat ze zich bij het scheren van het billen heeft gesneden. En dat moet worden geopereerd. Tijdens haar verblijf in het ziekenhuis vertelt ze al haar onhygiënische gewoontes en hoe ze het liefst seks heeft (ze is pas 18). En ze doet haar best langer in het ziekenhuis te blijven, om zo misschien haar gescheiden ouders weer bij elkaar te krijgen als ze tegelijkertijd langs komen.Het boek is wat mij betreft een niemendalletje, maar ik heb er ook erg om moeten lachen.
Een paar jaar geleden zag in een recensie van Giraffe van J.M. Ledgard op nu.nl. En het sprak me meteen aan, een heel ander boek dan anders. Toch duurde het even voordat ik het boek las, hoewel het al tijden op m'n plank stond. En het is een mooi boek. Mooi geschreven, een waargebeurd onbekend en naar verhaal. Geschreven vanuit het ik-perspectief van mensen die een rol spelen in het verhaal. Van gebeurtenissen worden zo verschillende kanten belicht.Het verhaal speelt zich af tussen 1973 en 1975 in het communistische Tsjechoslowakije. Een groep giraffes wordt gemigreerd vanuit Afrika en is de grooste groep die in gevangenschap leeft. Maar dan breekt er een virus uit. Dat moet natuurlijk verzwegen worden en de giraffes moeten er aan geloven.Dit alles wordt verteld in een drukkende sfeer. De invloed van het communisme is duidelijk aanwezig. Je zult gehoorzamen aan het regiem, want anders...Het verhaal is soms wat dromerig geschreven, met veel uitwijdingen. Interessant, want toen de Muur in Berlijn viel, was ik 7. Het is een tijd die ik niet bewust heb meegemaakt. En in dit boek wordt het voelbaar. Hoewel het een vreselijk verhaal is, kan ik dit boek zeker aanraden. Mooi geschreven, interessant en zet je aan het denken.
Door het verzamelen van een flinke stapel tijdschriften tijdens het lezen van Stieg Larsson en mijn vakantie, had ik toch wat minder tijd voor boeken. Ondertussen ben ik weer aardig bij en kan mijn boekenkast weer rustig adem halen.The history of Mr. Polly is een heel ander boek dan ik van H.G. Wells gewend ben (en verwacht had). Dit maal geen sci-fi, maar een verhaal over een jongeman die niet zo goed weet wat ie me z'n leven aan moet. Z'n vader overlijdt, hij trouwt met een nicht die toch niet zo'n goede huisvrouw blijkt te zijn, hij begint een winkel op een onhandige plaats. Hij is het leven zat. Hij zorgt zelf voor een drama, maar vindt daarna toch zijn plaats.Een aardig verhaal met veel gebeurtenissen. Anders dan verwacht, maar wel leuk.
Een verjaardagcadeautje met een toepasselijke titel als je een paar dagen later op vakantie gaat: De toerist van Olen Steinhauer. Helaas niet helemaal mijn smaak. CIA, spionage, complottheoriën, dat zijn dingen die voor mij niet echt zijn weggelegd.Toch las het boek erg prettig en snel. Iets te veel details, die er niet allemaal toe doen, maar verder vlot geschreven. Dus voor degenen die van dit soort verhalen houden waarschijnlijk een goed boek. Voor mij helaas wat minder. Ik ben meer van de detectives. Ik kijk dus ook wel Britse detectives en geen Amerikaanse NCIS, CIA e.d. series.
Op vakantie naar Jordanië. En als ik op vakantie ben lees ik graag iets wat zich in dat land afspeelt. Dat was alleen deze keer makkelijker gezegd dan gedaan. Alleen het boek Land van sterren van Annie Caulfield kon ik vinden. Met als ondertitel Reizen en liefde in Jordanië was me al wel duidelijk dat het niet meteen mijn type boek was, maar prima voor een volgeplande groepsreis. En dat bleek inderdaad het geval.Het boek beschrijft een liefde tussen Annie (Brits) en Rathwan (Jordaanse bedoeïen). Ze hebben elkaar ontmoet als hij haar tijdens een reis gidst door Amman. Het verhaal is vooral een liefdesroman die de verschillen tussen de culturen beschrijft.Dit boek verscheen in 1997 en beschrijft het de cultuur van de jaren daarvoor. De laatste decennia is Jordanië echter vrijer geworden (meer westers), waardoor het beschreven beeld niet helemaal overeen komt met wat ik zelf ervaren heb. Als vrouw alleen is Jordanië misschien niet de eerste keus, maar je zou het kunnen doen. En aan toeristen is men tegenwoordig wel gewend.Leuk is dat ik me de beschreven plaatsen voor de geest kan halen en dat ook een deel van de geschiedenis van het land wordt verteld. Verder is het het verhaal van een zoveelste hopeloze liefde, niet iets waar ik iets mee kan.
Candy for Christmas is een extra verhaal in Chocolate Chip Cookie Murder van Joanne Fluke. Deze keer geen moord, maar een weggelopen tiener. Hannah vindt haar in haar koekjeswinkel en is vastberaden te ontdekken waarom ze is weggelopen. 
Korte verhalen blijven bij mij wat moeilijk. Op de één of andere manier mis ik vaak de clue. Toch maar weer eens proberen. Ditmaal met De tent van Margaret Atwood. Mijn aandacht voor deze schrijfster werd vorig jaar gewekt toen één van de groepen op Librarything erg enthousiast was over een roman van haar.
Toen ik de recensie van Wetlands (Vochtige streken in het Nederlands) van Charlotte Roche las, had ik niet direct de wil dit boek te lezen. Het klonk wel erg ranzig. Maar aan de andere kant klonk het ook wel interessant. En zo kwam het er toch van.
Een paar jaar geleden zag in een recensie van Giraffe van J.M. Ledgard op nu.nl. En het sprak me meteen aan, een heel ander boek dan anders. Toch duurde het even voordat ik het boek las, hoewel het al tijden op m'n plank stond. En het is een mooi boek. Mooi geschreven, een waargebeurd onbekend en naar verhaal. Geschreven vanuit het ik-perspectief van mensen die een rol spelen in het verhaal. Van gebeurtenissen worden zo verschillende kanten belicht.
Door het verzamelen van een flinke stapel tijdschriften tijdens het lezen van Stieg Larsson en mijn vakantie, had ik toch wat minder tijd voor boeken. Ondertussen ben ik weer aardig bij en kan mijn boekenkast weer rustig adem halen.
Een verjaardagcadeautje met een toepasselijke titel als je een paar dagen later op vakantie gaat: De toerist van Olen Steinhauer. Helaas niet helemaal mijn smaak. CIA, spionage, complottheoriën, dat zijn dingen die voor mij niet echt zijn weggelegd.
Op vakantie naar Jordanië. En als ik op vakantie ben lees ik graag iets wat zich in dat land afspeelt. Dat was alleen deze keer makkelijker gezegd dan gedaan. Alleen het boek Land van sterren van Annie Caulfield kon ik vinden. Met als ondertitel Reizen en liefde in Jordanië was me al wel duidelijk dat het niet meteen mijn type boek was, maar prima voor een volgeplande groepsreis. En dat bleek inderdaad het geval.