22 juni 2017

Stadium IV

Een blog schrijven, hoe deed ik dat ook nog maar. Het is veel te lang geleden. Gelukkig merkte ik de afgelopen dagen dat ik zin gekregen had om er weer eens even voor te gaan zitten. Hopelijk zorgen de 'requests' ervoor dat ik weer wat regelmatiger ga posten. Want korte stukjes schrijven vind ik nog steeds leuk en de boeken waarover ik schrijf blijven me over het algemeen beter bij. Op naar Stadium IV van Sander Kollaard.

Laat ik beginnen met dat ik in de veronderstelling was dat dit boek over een jong stel zou gaan. Niets bleek minder waar, dit boek gaat over een pas gepensioneerd stel. De rest van wat ik van een vroegere recensie had onthouden klopte wel, maar ik moest toch even omschakelen. Stadium IV gaat over zo mooi mogelijk doorbrengen van je leven, terwijl je een ongeneeslijke vorm van kanker hebt. Heftig, op welke leeftijd dan ook.

Sarie is altijd docent aardrijkskunde geweest. Ze heeft alleen niet veel gezien van alle landschappen waarover ze altijd vertelde. Daar gaat nu eindelijk verandering in komen, na hun pensioen gaan ze reizen. Van Barend hoeft het allemaal niet zo, maar hij heeft het graag over voor zijn vrouw. En gaandeweg geniet hij steeds meer van de zoektocht naar de perfecte camper. Eindelijk is het dan tijd voor een test-weekendje in de Ardennen.

En dan gaat het mis. Sarie krijgt een epileptische aanval. Ze eindigt in het ziekenhuis. En als snel blijkt er meer aan de hand: uitgesaaide kanker, niets meer aan te doen. Wat dan te doen? Ze besluiten het beste van het nog resterende leven te maken. De reis wordt begonnen, op naar Zweden, waar elkaar tijdens een jeugdweekend hebben leren kennen.

Het boek straalt een enorme rust uit, berusting in het lot. Er samen het beste van maken. Uit Barends teder- en zorgzaamheid spreekt de enorme liefde voor zijn vrouw. Ondanks het zware onderwerp, is het boek hierdoor niet zwaar. 

Ik weet niet of ik het boek gelezen zou hebben als ik had geweten dat het over een ouder echtpaar ging. En waarschijnlijk zal ik me over 30 jaar beter in hun kunnen verplaatsen. Maar dat neemt niet weg dat boek me heeft laten zien wat de kracht van liefde is.

Geen opmerkingen: