26 maart 2014

Nultijd

Toen ik laatst iemand met dit boek, Nultijd van Juli Zeh, zag, herinnerde ik me weer dat het op mijn wenslijst stond. Geen idee waarom, maar het was blijven hangen. Ik vroeg haar wat ze van het boek vond en ze gaf aan het nog niet te weten. En toch had ze het al bijna uit. Meestal weet ik dan wel wat ik vind, maar bij dit boek heb ik ook tot het einde getwijfeld en weet ik het misschien ook nog wel niet helemaal. In ieder geval las ik het met veel 'plezier' en was ik vooral ontzettend benieuwd naar de afloop.

Jola en Theo komen op één van de Canarische eilanden voor een duikcursus. Jola omdat ze een rol in een film wil krijgen, de hoofdrol, een duikster. Theo omdat ze bij elkaar horen. En ze betalen Sven gul voor een privé-cursus van twee weken. Alleen blijkt al snel dat de relatie van Jola en Theo alles behalve lekker in elkaar zit. En dan vertelt Jola in haar dagboek ook nog een heel ander verhaal in haar dagboek dan het verhaal in het boek uit het oogpunt van Sven. 

En hierbij moest ik even denken aan Verloren vrouw. Alleen in dit geval weet ik aan het eind van dit boek helemaal niet zeker wat de waarheid nu is. Sven en Jola zijn allebei onbetrouwbaar, als karaktertrek of als gevolg van hun daden. En eigenlijk is het ook wel prettig om in die verwarring achtergelaten te worden. 

Geen opmerkingen: