The white woman on the green bicycle

Soms vergis je je gewoon volledig in je gedachten over een boek. Bij The white woman on the green bicycle van Monique Roffey dacht ik aan een boek met een milieu thema. Daarnaast stonden me goede recensies bij. Toen het boek met via Netgalley aangeboden werd, hoefde ik dan ook niet te twijfelen. Maar toen zat ik dat ik me volledig in het onderwerp had vergist. Het verhaal speelt in revolutionair Trinidad en Tobago. Een land waar ik helemaal niks van weet. Maar interesse in het Caribisch gebied heb ik wel en 'Orange prize finalist' zegt toch ook zeker iets.

En wat ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb. De proloog waarbij een jongen door de politie in elkaar wordt gemept liet me nog even twijfelen, maar al snel wilde ik alles weten over het moeizame huwelijk van Sabine en George en de afgelopen 50/60 jaar op Trinidad en Tobago.

George kan in de jaren '50 een goede baan krijgen op Trinidad (in Port of Spain) en vertrekt voor drie jaar, samen met Sabine, net getrouwd. Ze komen aan als Brits kolonist, vlak voordat Eric Williams naar de macht grijpt en er een gespannen decennium sfeer ontstaat, zoals rond die tijd wel meer in het Caribisch gebied.

We beginnen het verhaal echter in 2006, met Sabine en George in Trinidad, vechtend voor de rechten van de lokale huishoudelijk hulp en haar zoon. Pas halverwege het boek zien we hoe het allemaal zo gekomen is. Deze manier van vertellen werkt briljant voor dit boek, want ik was continu nieuwsgierig en ik heb een aantal keer wikipedia nageslagen om te kijken of dit boek historisch waar kon zijn (ja, dat lijkt te kunnen).

Het verhaal vertelt het moeizame huwelijk van George (houdt van Trinidad) en Sabine (wil niets liever dan terug naar Engeland), de revolutie, de lastige verhouding tussen blanke kolonist en donkere local. Goed geschreven, waarheidsgetrouw, leerzaam. Een absolute aanrader, ik heb genoten van dit boek en veel opgestoken.