Bougainville

Bougainville van F. Springer kon me beduidend minder boeien dan het eerder dit jaar van hem gelezen Quissama. En waar dat precies aan ligt, daar kan ik m'n vinger nog niet achter krijgen. Waarschijnlijk stond dit verhaal toch (nog) verder van me af en werd ik een beetje gek van de sprongen in de tijd. Deels zal dat wel te maken met mijn hopeloze geheugen met betrekking tot namen en jaartallen, waardoor ik steeds niet doorhad het leven van welk hoofdpersoon ik zat te lezen.

Want van die hoofdpersonen/schrijvers telt dit boek er drie: Bo, de verteller in het heden, Tommie Vaullant, diens vriend die ongelukkig om het leven komt in Bangladesh en de opa van Tommie. Na het overlijden van Tommie krijgt Bo namelijk de dagboekaantekeningen van Tommies opa, waar tussendoor Tommie zelf zijn memoires heeft geschreven. En deze verhaallijnen lopen voor mij nogal door elkaar.

Bo is diplomaat in Bangladesh, vlak na de afscheidingsoorlog. En hoewel dat heel wat klinkt, heeft de functie niet veel om het lijf en wordt er gewerkt vanuit een hotel met afdankmeubels van andere ambassades. En veel slagkracht heeft Bo ook niet. Daar leest hij de memoires van Tom en z'n opa. Opeens is de foto van Mata Hari op de kamer van laatstgenoemde duidelijk. En Bo leert meer over het verleden van Tommie, na de middelbare school. Maar wat moet hij daarmee op de reünie die aan het eind van het boek plaatsvindt?

Al met al wel een aardig boek, leest lekker weg, maar ik kan me er te weinig bij voorstellen.