Een boekje wat al weer eventje op m'n plank stond, Specht en zoon van Willem Jan Otten. Gekocht omdat ik me nog kon herinneren dat het me aansprak toen het in 2005 de Libris Literatuurprijs won. Niet al te dik, dus prima voor mee op een korte vakantie.Interessant boek, vooral het perspectief, de verteller is een schilderij. Leuk bedacht, goed uitgewerkt, het schildersdoek is lekker naief en geen mens. Dus de lezer weet meer dan het schilderij.
Het verhaal is ook goed, de schilder krijgt een grote opdracht waar hij met niemand over mag spreken. Hoewel hij alleen mensen schildert die voor hem poseren, wordt hem nu gevraagd om een dode van foto's te schilderen. Een jonge jongen. Maar is die wel echt dood?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten