De laatkomer

Ik ben niet echt een fan van Dimitiri Verhulst en ik vermoed dat dat met name komt door een aantal van zijn boektitels. En hoewel het Boekenweekgeschenk geen meesterstuk was, de schrijfstijl sprak me wel aan. Een herkansing met een 'normaal' boek, dat aan het begin van het jaar al op m'n wishlist stond: De laatkomer.

Het gegeven van het verhaal is behoorlijk absurd: de 73-jarige Désiré is het leven thuis wel zat en met name zijn vrouw  Moniek. En opeens heeft hij een plan: doen alsof hij dement is en zorgen dat hij in een verzorgingstehuis terechtkomt. En het kost hem niet eens zo gek veel moeite om dat voor elkaar te krijgen.

Het boek verteld hoe hij het doet, hoe er over hem gepraat wordt waar hij gewoon bij zit (confronterend, zo gaan we dus met demente mensen om). En dat alles met een flinke lading humor. Een verhaal dat de ogen een beetje opent over het leven in een verzorgingstehuis en hoe we met elkaar omgaan. Blij met deze gegeven tweede kans.

Dit is het negentiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Plantage d'Amour

Van Clark Accord heb ik bijna alles gelezen. Al van zijn debuutroman, De koningin van Paramaribo, was ik onder de indruk. Nu las ik zijn laatste, helaas niet afgeronde roman, Plantage d'Amour.

Kenneth komt na 25 jaar eindelijk weer eens in Suriname. Op zoek naar zijn familiegeschiedenis, zoekt hij een taxi naar plantage Berlijn. De eerste verassing is dat hij een chauffeuse krijgt, Nadira. De tweede is dat ze ontzettend veel weet van het plantageverleden en met name van Berlijn. Geen wonder, want haar oom zwaait daar nu de scepter.

Bij aankomst op Berlijn, blijkt er die avond een winti-feest te zijn, waarbij een familie gevrijwaard zal worden van een 7-generaties lange vloek. Hierdoor gegrepen en door de rondleiding door de oom van Nadira, wordt getracht het door Kenneth gezochte familielid op te roepen. Maar op het moment suprême eindigt de roman.

Helaas overleed Accord voordat zijn roman af is. Wel laat hij een synopsis van het vervolg na. Maar aangezien dat alleen de feiten verteld en de meeslepende stijl mist, is hiervan bij mij weinig blijven hangen. Ontzettend jammer, maar ook alleen het eerste deel is al de moeite van het lezen waard

Dit is het achttiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Oeroeg

Wat is een beter moment om aan Oeroeg te beginnen dan tijdens een langdurig verblijf in Jakarta? Ooit was ik al eens begonnen (en ik was verder gekomen dan ik me herinnerde), maar was toen al vrij snel gestrand. Ondertussen ben ik beduidend meer geïnteresseerd in geschiedenis en las ik eerder met succes Heren van de thee van Hella Haasse. Dus voor deze klassieker werd het wel tijd.

Het verhaal van de door standenverschillen moeilijk gemaakte relatie tussen de 'inboorling' Oeroeg en de witte hoofdpersoon moge bekend zijn. De vader van Oeroeg sterft bij het redden van de hoofdpersoon tijdens een nachtelijke zwempartij. De ouders van de hoofdpersoon voelen zich hierdoor wel meer verantwoordelijk voor het opgroeien van Oeroeg, maar tegelijkertijd behandelen ze hem als een mindere.

De hoofdpersoon en Oeroeg gaan naar andere scholen. Maar Oeroeg blijkt intelligenter dan de hoofdpersoon. Ondanks de vriendschap van jongs af, blijft het moeizaam. Klassen, standen en met name afkomst staan in de weg. Oeroeg wordt gelijkwaardigheid ontzegt, maar gaat z'n eigen weg.

Een nog steeds indrukwekkend en leerzaam verhaal, wat helaas ook nog steeds van toepassing is.

Dit is het zeventiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Lezen met ALS

Nadat ik Pieter Steinz een tijd terug voor het eerst in DWDD zag, ben ik fan. Destijds ging het over zijn boek 'Steinz'. Dat ligt hier ook, maar is er niet eentje om van achter naar voren te lezen, maar om door geïnspireerd te raken. Dat laatste lukt trouwens met Lezen met ALS ook prima.

Dit boek is een bundeling van zijn columns in het NRC die hij is gaan schrijven nadat de slopende ziekte ALS bij hem was geconstateerd. Nu ben ik geen NRC-lezer, dus voor mij waren ze allemaal nieuw. Geïnspireerd door een boek, verteld Steinz over een onderdeel van zijn ziekte en wat dat voor hem betekend. Daarbij verwijzend naar het genoemde boek en dit koppelend aan zijn eigen leven.

In de 52 stukken worden even zovele boeken genoemd, waarvan ik een groot deel graag wil lezen. En in diezelfde stukken wordt het verloop van de ziekte en bijbehorende ongemakken zonder gene beschreven. Een interessante combi en een boek dat vraagt om doorlezen. Rustig aan is echter beter, want zoals gebruikelijk bij gebundelde columns, herhaling valt eerder op. En helemaal niet erg om langzamer te lezen, zo blijft er langer het vooruitzicht op een interessant stuk.

Dit is het zestiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

De co-assistent

Iedereen heeft De co-assistent van Anne Hermans natuurlijk jaren geleden al gelezen. Deze zomer begon ik er eindelijk eens aan. Een fijn boek wat lekker snel weg leest. Precies wat ik nodig had.

Gebaseerd op haar eigen co-schappen geeft de auteur een interessante inkijk in de wereld van het ziekenhuis. En dan die kant die je als patiënt niet ziet. Geen idee of artsen en verpleegkundigen echt zo met elkaar omgaan, maar er zal wel een kern van waarheid inzitten. 

Leuk vond ik dat je van verschilleden afdelingen in een ziekenhuis een beetje een indruk krijgt. Met plezier gelezen. Had ik niet zo lang mee hoeven wachten.

Dit is het vijftiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

Incendio

Het geschenk van de maand van het spannende boek uit 2014 had ik ook nog ongelezen liggen. En dat terwijl ik wel eens iets wilde lezen van Tess Gerritsen. Vraag is altijd of zo'n dun werk representatief is, aangezien het verhaal afgerond moet zijn in eigenlijk te weinig pagina's. Daardoor mist wellicht complexiteit, maar de schrijfstijl sprak me wel aan.

Hoofdpersoon in dit boek vind een onbekend stuk van een onbekende componist en wordt er meteen door gegrepen. Maar als ze het moeilijke stuk speelt, treft ze daarna haar dochtertje aan onder het bloed en een dode kat. Het stuk lijkt wel behekst!

Er volgt een zoektocht naar het verleden van de componist in Venetië achtervolging(swaan). Spannend en verrassend. Leuk tussendoortje.

Grijs gebied

Grijs gebied was het geschenk voor de maand van het spannende boek afgelopen juni, geschreven door Marion Pauw. Volgens mij had ik van haar nog niet eerder wat gelezen en dit was een prettige kennismaking.

Op een avond wordt een meisje in een tunnel aangerand. In een van de nabijgelegen flats heeft een getuige alles gezien. Maar die getuige gedraagt zich vervolgens nogal vreemd, waardoor de politie over zijn verhaal gaat twijfelen. Hij voelt zich beroerd onder z'n gedrag en gaat vervolgens zelf helpen bij het oplossen van de zaak.

Goed geschreven en spannend, Marion Pauw is een blijver op m'n wishlist.

Dit is het veertiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!