Daar is hij weer

Hitler is terug en leeft in het heden, het is een mooi uitgangspunt. Daar is hij weer van Timur Vermes moest dus gelezen worden. En het begon ook lekker: Hitler terug in Berlijn, Hij herkent de stad an sich, maar niet hoe die er nu uit ziet. En waar zijn z'n partijgenoten?

Bij een krantenkiosk, waar hij (eindelijk) wordt herkend, krijgt hij hulp en ontdekt hij welk jaar het is. Een schok, maar ook een uitdaging. 
De kiosk-eigenaar vindt de imitatie geweldig en zoekt contact met de TV. Ook daar zijn ze meteen onder de indruk. 

Daarna begint het me echter wat te irriteren: de mensen van nu hebben het maar over die imitatie en Hitler gaat maar door als zichzelf. Geen moment is er iemand die door heeft dat er een misverstand en spraakverwarring is.

Ondanks is die irritatie is het wel interessant om te zien hoe Hitler met dezelfde wijze van toespreken toch ook weer medestanders weet te vinden. Alof er nooit iets gebeurd is. Beangstigend, want ik geloof dat we dat inderdaad wel eens vergeten.