Ik kom terug

Soms heb ik het idee dat ik te jong ben voor Adriaan van Dis. Dat had ik in ieder geval toen ik De wandelaar las. En als ik hem op televisie zie. Maar als ik dan naar hem luister, ben ik bijna altijd geintrigreerd. Er zit wat dubbels in hem: erudiet, maar dan af en toe lijkt ie uit z'n 'rol' te schieten. En juist daarom vind ik hem zo leuk. In Boeken (komt hier idd vaker langs, ben zeker fan), zag ik een interview waardoor ik meteen nieuwsgierig werd naar zijn laatste boek Ik kom terug.

In dit boek gaat hij op zoek naar z'n verleden. Meestal speelt z'n vader een (hoofd)rol, deze keer is die rol weggelegd voormz'n moeder. Op ht einde van haar leven heeft ze besloten te praten over haar verleden. Het is af en toe was onzsamenhangend of onverwacht of aan de telefoon, maar ze vertelt veel. En ondertussen komt Adriaan in tweestrijd: opschrijven of toch niet? Het is wel z'n moeder.

En die combinatie van persoonlijke worsteling en een zwaar verleden in Nederlands Indie maken dat je dit boek door blijft lezen. En dan de schrijfstijl, ik had regelmatig het gevoel dat Adriaan van Dis het zelf voorlas. En dan is een boek meteen geslaagd, zo dicht bij hemzelf is hij gebleven. Een indrukwekkend,  persoonlijk verhaal. Lezen dus! 

Dit is het vijfde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!