Norwegian Wood

Het was al lang geleden dat ik een boek van Haruki Murakami las, te lang eigenlijk. Kafka on the shore las ik destijds met veel plezier. En deze keer viel de keuze op Norwegian wood. En wat ik al vaak hoorde: het kost even moeite om in het verhaal te komen, maar dat is meer dan de moeite waard.

Het verhaal gaat over het leven van Watanabe als hij student is. Hij trekt veel op met Naoko, de vriendin van zijn beste vriend die zelfmoord pleegde. Watanabe en Naoko zijn beiden in Tokio terechtgekomen om te studeren, zij het bij andere universiteiten. En als ze samen zijn, lopen ze vooral lange afstanden door de stad. Naoko wordt echter depressief en Watanabe krijgt ook een andere vriendin.

De onderlinge relaties zijn erg gecompliceerd: meerdere liefdesrelates, jongeren met heftige psychische problemen, dramatische gebeurtenissen. Het verhaal is inderdaad zwaar. Maar toch is de vertelwijze zo, dat je er zelf niet depressief van wordt. De vertelstijl heeft iets lichts. En de personages brengen het leven zelf ook niet al te zwaar. Dingen gebeuren, maar ondertussen kun je alsnog heftig naar anderen verlangen en het leven nemen zoals het komt.