07 maart 2012

Palmwijn

Afgelopen zondag werd de eerste aflevering van 'Van Dis in Indonesië' uitgezonden. Op een tijdstrip waarop de VPRO vaak series uitzendt die me aanspreken. Met Indonesië heb ik niet echt iets en ook niet echt met Van Dis, maar toch is er genoeg reden om te (gaan) kijken.

Overdag las ik alvast een werk van Adriaan van Dis, namelijk Palmwijn. Dit boek gaat weliswaar over Afrika, maar de sfeer is wel gelijk. Waarnemen en niet oordelen.

De ik-persoon is in het verleden als waarnemer op een eiland geweest langs de kust van Afrika en ontmoette daar Susan. Nu hij een overlijdensadvertentie van haar ontvangt, denkt hij daar aan terug. Welk land het betreft, dat blijft onduidelijk. Het is in ieder geval een land waar noord en zuid tegen elkaar vechten. Susan kwam hier al omzwervend terecht en is blijven hangen. En ze probeert de bannelingen van het vaste land te helpen. Want de waarnemers doen datgene wat hun naam zegt: waarnemen, en niet meer dan dat.

Iets om over na te denken, wat is onze rol in dergelijke situaties (denk aan Syrie, Libië, etc.) en is dat de rol die we zouden moeten hebben? Dit boekje is dan misschien al 15 jaar oud, het thema nog even actueel.

Geen opmerkingen: