
En ook dat was een goed boek, zelfs beter geschreven. Hooguit af en toe iets te moralistisch. Het boek beschrijft het leven van een bepaald blank plantage-gezin. Een gezin dat goed omgaat met z'n slaven, die eigenlijk al het werk doen. En vaak zijn ze in de stad (= Paramaribo) voor allerlei feestjes. De kinderen worden ouder en trouwen, verhuizen naar de stad of naar een plantage. En één van de dochters, Sartith, heeft relaties met iedereen, zo ook de man van haar zus Elza.
Steeds meer komen de slaven in opstand en lopen weg van de plantages, en dat gaat niet zonder geweld. Wel te begrijpen, want de meesten worden niet goed behandeld. De situatie in het land wordt onrustig.
Een realistisch verhaal, zo kan het inderdaad gegaan zijn. Een mooie blik in de geschiedenis van Suriname die voor mij weer iets meer verklaard over de huidige Surinaamse samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten