Ingewikkelde boeken moet je niet lezen als je net een nieuwe baan hebt; dat vergt toch meer energie dan dat ik (naïef) had ingeschat. Maar na een paar onrustige weken met werk en familie-omstandigheden had ik dit weekend toch eindelijk de rust om DroomNummerNegen van David Mitchell uit te lezen. En als je 100 pagina's leest in plaats van 10 à 20 per keer wordt het verhaal een stuk duidelijker, hoewel, niet alles...Eiji Miyake, een jongen van het Zuid-Japanse eiland Yakushima, is op zoek naar z'n vader in Tokio. En dat is wel even wat anders dan een rustig eiland. Eiji rolt van baantje naar baantje en elke keer als hij dicter bij z'n vader komt gebeurd er weer iets. En niet altijd even logisch. De Japanse mafia had van mij achterwege mogen blijven.
Het lastigste in het boek is misschien wel dat er nogal wat wordt gesprongen in de tijd en tussen werkelijkheid en droom. Het verleden slaat meestal op z'n tweelingzusje Ansu die jong verdronk. De dromen maken Eiji's verhaal nog ingewikkelder dan z'n echte leven al is. Maar als je goed in het verhaal zit is het juist mooi, afwisselend, onberekenbaar.
De titel slaat trouwens op het nummer #9dream van John Lennon. Als ik dat nummer zou kennen en iets meer van John Lennon zou weten zouden er vast wat meer kwartjes vallen. En op meerdere gebieden zal ik misschien wel iets van kennis missen waardoor ik niet alle opmerkingen/bijzinnen/anekdotes/etc in dit boek begrijp...
2 opmerkingen:
Ah, dit boek staat ook op mijn lijstje. Mocht je die nog niet gelezen hebben, is Cloud Atlas (Wolkenatlas) van Mitchell nog een aanrader.
Cloud atlas heb ik nog niet gelezen, maar staat al wel op m'n plank :)
Een reactie posten