10 september 2017

De stad en de tijd

Toen ik deze recensie las van Lalagè over De stad en de tijd van Jonathan Robijn was mijn interesse gewekt. Ik ging op zoek en ontdekte dat mijn bibliotheek hem had staan. Meteen meenemen en lezen!

Het boek bestaat uit negen verhalen die zich allemaal in Brussel afspelen. Het eerste verhaal speelt tijdens de wereldtentoonstelling van 1958, het laatste verhaal vertelt over een aanslag en ligt waarschijnlijk ongeveer in het heden. In de loop van de verhalen zie je het tijdsbeeld langzaam veranderen. Maar ondertussen is er ook iets overeenkomstigs: alle hoofdpersonen krijgen te maken met onbereikbare liefdes. En grappig, af en toe komt een eerdere hoofdpersoon terug, zoals de parfumeur en de chocolaterie.

Helaas moet ik toegeven dat het me wat moeite kostte. De verhalen beginnen in mijn beleving wat statisch en geven vooral namen en straatnamen. Het kostte me moeite om te onthouden wie wie was en ik vroeg me regelmatig af of het iemand was die ik had moeten herkennen uit een eerder verhaal. De verhalen voelden wat afstandelijk. Met uitzondering van de laatste: het verhaal over de aanslag. Het meest heftige verhaal, maar ik vond het ook het grappigst. De zelfmoordenaar die zelf overleeft, een bijbeljurist met het godsbewijs (maar dat ik verbrand), God en Allah die ruzie maken...

Ja, dit is zeker een goed boek, maar helaas niet helemaal mijn stijl.

2 opmerkingen:

Lalagè zei

Smaken verschillen! Dank voor de link ;)

Boekenwijs zei

Inderdaad en gelukkig maar :)