Het boek is inderdaad net zo grappig als ik van Sylvia Witteman verwacht en de verschillende manieren van huishouden zijn ontzettend herkenbaar: de een vindt het belangrijk, de ander doet het minimale omdat het nu eenmaal wel moet gebeuren. Zelf behoor ik duidelijk tot die laatste categorie.
Wat ik wel lastig vond, is onthouden wie nu precies wie is: kleindochter, tante of oma. De namen van de personen maken het voor mij niet duidelijk en had ik wellicht anders verwacht. Hierdoor moest ik regelmatig even bladeren wie er nu aan het woord is. Grappig vond ik dat de kleindochter het netst is van allen en oma de grootste rommelaar. Op de één of andere manier verwachtte ik het toch andersom.
Al met al een erg grappig boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten