Dit boek bestaat eigenlijk uit een novelle en een verhaal. De novelle Kitchen bestaat dan weer uit twee delen en beschrijft het leven van een jonge vrouw wiens oma, haar laatste familielid, net is overleden. Hoe nu verder? Een kennis bij wie haar oma altijd bloemen kocht, vraagt haar bij hem en haar moeder (die eerst zijn vader was) in te trekken. Zie daar meteen al een paar bijzondere elementen: zo veel liefde van onbekenden en transsexualiteit.
Dat is deel 1, in deel 2 woont Mikage op zichzelf en werkt als hulpkok in een keuken. In de keuken voelt ze zich het allerbest. Het contact met Yuichi is verwaterd, maar wordt weer intens na een nare gebeurtenis. Een mooi verhaal over liefde.
Het korte verhaal is Moonlight Shadow en verhaalt opnieuw over een jonge vrouw die kampt met verlies. Zij verliest haar vriend. Maar op een ochtend tijdens haar hardlooprondje wordt ze door een onbekende aangesproken en een magisch verhaal ontvouwt zich.
Hoewel een heel andere auteur, herken ik in beide verhalen wel iets van de stijl van Haruki Murakami. Iets magisch, iets langzaams, iets dieps. Is dat dan de Japanse cultuur? Dit boek doet me in ieder geval naar meer verlangen...
2 opmerkingen:
Grappig, ik heb dat ook altijd een beetje met Japanse literatuur en toch stelt het zelden teleur. Zo beviel Avondgezichten van Shikibu uitstekend en heb ik nog Het Gouden Paviljoen van Yukoi Mishima in het vooruitzicht
Blijkbaar moeten we dan toch een drempeltje over naar het cultuurverschil in deze literatuur :)
Bedankt voor de tips!
Een reactie posten