Volgens mij ben ik ooit via een blog met dit boek in aanraking, waarbij ik me vooral kon herinneren dat dit boek wel wat voor mij zou zijn. Dat was ik allemaal al lang weer vergeten, totdat ik in de bibliotheek Het zat zo van Meir Shalev tegenkwam.
Het belangrijkste onderwerp in het verhaal is de stofzuiger van oma Tonja. De stofzuiger die een grote reis maakte vanuit de VS naar de vlakten van Israël en daar is opgesloten in de badkamer van oma Tonja. Een cadeau uit wraak voor zijn broer van haar zwager. Het zou het perfecte cadeau vorm oma Tonja moeten zijn, want het is al snel duidelijk dat ze aan smetvrees lijdt. Maar waarom is die arme stofzuiger dan opgesloten in de badkamer?
Het beantwoorden van die vraag duurt tot ver in het boek. Het eigenlijke verhaal dat verteld wordt is dat van de familie van Meir en het opgroeien in het na-oorlogse Israël. Maar doordat die stofzuiger uit de achtergrond steeds weer op komt duiken is het verhaal toch ook erg licht. En door herhaling en geweldige familie anekdotes lukt het om zowel een reëel beeld van dat opgroeien te krijgen als regelmatig een glimlach op m'n gezicht te toveren.
Pas halverwege dit boek kwam ik er achter dat ik al heel lang een ander boek van Meir Shalev in de kast heb staan, Russische roman. Tot nog toe sprak het boek me nog niet erg aan, waarschijnlijk vanwege de titel, maar nu krijg ik zin om het over niet al te lange tijd op te pakken.
Tijd voor het tweede boek, chronologisch gezien, over Annika Bengtzon: Paradijs van Liza Marklund. Annika werkt in de nachtdienst van de krant, maar wil niks liever dan weer zelf artikelen schrijven.
Er vind een dubbele moord plaats in de haven van Stockholm. Kort daarna krijgt de krant een telefoontje van stiching 'Het Paradijs'. Die stichting beweert vluchtende mensen te kunnen uitwissen. Ook komt er een telefoontje van een radeloze vrouw binnen, die de moorden in de haven gezien heeft. Annika helpt haar en brengt haar in contact met 'Het Paradijs'. Maar aan die stichting zit een luchtje.
Dit is een typisch Scandinavische thriller waarin maatschappelijke vraagstukken onder de aandacht worden gebracht. In dit geval mensen die op de vlucht zijn. En ook de Joegoslavische maffia. En Annika zelf is ook 'besmet'. Ze was betrokken bij de dood van haar ex. Noodweer weliswaar, maar het blijft aan haar kleven. Dat maakt haar als hoofdpersoon ook interessant. Een serie die ik zeker verder wil lezen.
Tweemaal won Bram DeHouck reeds de Gouden Strop. Dat was voor De minzame moordenaar en voor Zomer zonder slaap. Die beide boeken heb ik niet gelezen, maar ben ik zeker van plan na het lezen van Hellekind. Zo'n boek dat je in anderhalve dag uit hebt, omdat je wilt weten hoe het afloopt.
Pas op: mogelijke spoilers!
Chris en Charlotte zijn kort geleden gescheiden. Chris is huisarts, maar verwaarloosd de boel behoorlijk. Oorzaak: Sam, hun zoon. Hij is anders dan andere kinderen, agressiever. Psychopatisch? Chris en Charlotte verschillen erover van mening. Chris kent echter zijn geschiedenis en ziet maar een oplossing: Sam ombrengen.
Het verhaal is zodanig opgebouwd dat je lang twijfelt over wat en of er nu iets aan de hand is met Sam of dat Chris volledig doorslaat. En ondertussen staat hij me Sam in het bos. Daardoor is het boek bloedstollend spannend en wordt een ook nog een psychologisch spel met de lezer gespeeld. En die verschillende gezichtspunten in een boek, dat vind ik altijd erg leuk en interessant.
