De oversteek

De oversteek van Justin Cronin is zo'n boek dat ik al wil lezen sinds ik weet van het bestaan, maar waar ik maar niet aan toekwam. En ook zo'n boek dat ik erg graag wilde lezen, terwijl ik niet begreep waarom. Ik houd helemaal niet van vampiers en 'dystopian' boeken. Maar toch trok het, en ik ben blij toe. Afgelopen weekend las ik de laatste 200 pagina's (van de 760) bijna achter elkaar door. Ik wilde weten hoe het afliep (of in ieder geval dit deel, want het is deel één van een trilogie die in 2012 en 2014 wordt vervolgd).

Eerlijk is eerlijk, er waren momenten dat ik het bijna opgaf. Het eerste deel van het boek speelt in het bijna-heden en is voorstelbaar. Je ziet aankomen dat er iets enorm misgaat en ziet langzaamaan hoe. En dan zijn we een kleine honderd jaar verder en leeft een groep mensen in een kolonie, en zijn er nog meer overlevenden? Het begin van dit deel vond ik te lang en ik snapte niet waar we nog 500 pagina's voor nodig hadden. Gelukkig duurt de luwte maar 100 pagina's en wordt de nieuwe wereld steeds duidelijker. En daarna wordt het ook vooral weer spannend en gebeuren er onverwachte dingen.

Daarnaast is er gelukkig ook ruimte voor enige romantiek, het belang van familie en gebruikt de auteur verschillende schrijfstijlen. Zo is een lange reis beschreven in een reisdagboek van één van de deelnemers. Een goede oplossing, waarin snel een lange tijd beschreven wordt, met voldoende details.

En zo hebben schrijfstijl en verhaal me toch een beetje weten te overtuigen van een genre waar ik normaalgesproken niet zoveel mee kan. Deze komende twee delen van deze trilogie wil ik zeker lezen en wie weet volgen er toch meer van dergelijke boeken.