
Evert vertelt openhartig over zijn 'vriendje Alzheimer' (een benaming waar ik eerlijk gezegd de kriebels van krijg, maar goed). Daardoor wordt het beeld van de ziekte wel wat duidelijker. De verstrooidheid, het doorhebben dat je minder kunt. Indrukwekkend.
Wel rustig aan lezen, want aangezien het columns zijn, wordt nog wel eens iets herhaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten